Ένα άλλο πρόβλημα που αναμένεται να αναδειχθεί σύντομα ως ο νέος “αντίπαλος της κυβέρνησης είναι η στεγαστική κρίση
Του Δημήτρη Καραγεωργόπουλου,
Συνδικαλιστή
Οι πρόσφατες ευρωεκλογές στην Ελλάδα ανέδειξαν ένα κεντρικό και καυστικό ζήτημα: την ακρίβεια. Είναι αλήθεια ότι ο μοναδικός αντίπαλος της Κυβέρνησης στις εκλογές αυτές δεν ήταν κάποιο πολιτικό κόμμα, αλλά η συνεχής αύξηση του κόστους ζωής. Η κυβέρνηση απέτυχε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την ακρίβεια, και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στα αποτελέσματα των εκλογών. Οι πολίτες αποδοκίμασαν την Κυβερνητική πολιτική, χωρίς όμως να επιδοκιμάζουν και να δίνουν «αέρα στα πανιά» κάποιου άλλου πολιτικού σχηματισμού.
Άλλωστε, όλες οι ποιοτικές έρευνες που διεξήχθησαν πριν τις ευρωεκλογές αυτό ακριβώς έδειχναν, αλλά δυστυχώς ουδείς ανέδειξε επαρκώς αυτά τα ευρήματα.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, περιορίζοντας την αντιπολιτευτική τους δραστηριότητα στην υπόθεση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος-εγκλήματος των Τεμπών ή και των υποκλοπών, αλλά και προσωπικών αλληλοκατηγοριών μεταξύ των πολιτικών αρχηγών γύρω από το μέγεθος…των περιουσιακών τους στοιχείων, έχασαν την ευκαιρία να επικεντρωθούν στα καθημερινά προβλήματα των πολιτών. Το γεγονός ότι τα ζητήματα που αφορούν το κράτος δικαίου είναι εξίσου σημαντικά, δεν δίνουν από μόνα τους απαντήσεις στα μεγάλα και δυσεπίλυτα προβλήματα της κοινωνίας.
Ως εκπρόσωπος των εργαζομένων, οφείλω να τονίσω την αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της ακρίβειας. Εξάλλου, λίγο πριν τις ευρωεκλογές η ΓΣΕΕ και τα συνδικάτα ήμασταν οι μόνοι που διεξάγαμε μια τέτοια καμπάνια με οργανωμένο και πλαισιωμένο θεσμικά τρόπο. Οι πολίτες βλέπουν τα εισοδήματά τους να μειώνονται δραματικά, ενώ την ίδια στιγμή οι τιμές των βασικών αγαθών και υπηρεσιών συνεχίζουν να αυξάνονται. Οι όποιες αποφάσεις της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της κατάστασης είναι φανερά ανεπαρκείς και αποσπασματικές. Οι ισχνές επιδοτήσεις τύπου «pass» και τα προσωρινά μέτρα ανακούφισης δεν μπόρεσαν να αντισταθμίσουν τις ριζικές αυξήσεις των τιμών.
Η ακρίβεια πλήττει κυρίως τα χαμηλά και μεσαία στρώματα της κοινωνίας, τα οποία ήδη αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα. Η κυβέρνηση, με την αδυναμία της να προχωρήσει σε ουσιαστικές και μακροπρόθεσμες λύσεις, δείχνει να αγνοεί τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών. Οι πολιτικές της εστιάζουν περισσότερο στην εξυπηρέτηση των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, αφήνοντας την κοινωνική δικαιοσύνη και την οικονομική σταθερότητα σε δεύτερη μοίρα.
Αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα θα πρέπει να αποτελέσει ένα ηχηρό μήνυμα για την κυβέρνηση. Η εμπιστοσύνη των πολιτών κλονίζεται όλο και περισσότερο, και αν δεν προχωρήσει άμεσα σε ουσιαστικές αλλαγές, θα αντιμετωπίσει ακόμη μεγαλύτερη αποδοκιμασία στο μέλλον. Πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε πολιτικές που στηρίζουν τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και τους συνταξιούχους, οι οποίοι σηκώνουν το βάρος της κρίσης.
Ειδικά σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους, πρέπει επιτέλους να επανέλθει το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων στα προ μνημονίων επίπεδα. Η χαμηλή κάλυψη των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα από συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι αδιάψευστος μάρτυρας της κυβερνητικής αποτυχίας.
Ένα άλλο πρόβλημα που αναμένεται να αναδειχθεί σύντομα ως ο νέος “αντίπαλος της κυβέρνησης είναι η στεγαστική κρίση. Οι τιμές των ενοικίων και των ακινήτων έχουν αυξηθεί δραματικά, καθιστώντας την εύρεση προσιτής κατοικίας εξαιρετικά δύσκολη, ειδικά για τα νέα ζευγάρια και τους χαμηλόμισθους. Η ανεπαρκής προσφορά κοινωνικής στέγης και η έλλειψη μακροπρόθεσμων στρατηγικών για την αντιμετώπιση του προβλήματος εντείνουν την κρίση. Αν η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίσει άμεσα αυτήν την κατάσταση, τα δημοσκοπικά της ποσοστά θα ροκανιστούν περαιτέρω, ενδεχομένως οδηγώντας σε πρόωρες εκλογές εντός του 2025, με την οργή των πολιτών να καθορίζει το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η αντιπολίτευση πρέπει επίσης να αναλάβει τις ευθύνες της και να εστιάσει σε προτάσεις που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών. Είναι απαραίτητο να προβληθούν συγκεκριμένες λύσεις για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, της ανεργίας, της στεγαστικής κρίσης και της φτώχειας. Η κοινωνία απαιτεί δράση και απαντήσεις τώρα.
Η επόμενη μέρα απαιτεί από όλους περισσότερη σοβαρότητα, υπευθυνότητα και κυρίως προσανατολισμό στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Το ένστικτο της επιβίωσης δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ο μοναδικός καθοριστικός παράγοντας της πολιτικής ζωής στη χώρα. Είναι καιρός να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές και να ανακτηθεί η χαμένη εμπιστοσύνη των πολιτών.
