Αγαπητές Συντρόφισσες,

Αγαπητοί Σύντροφοι,

Φίλες και Φίλοι,

Πριν από οτιδήποτε άλλο, εύχομαι σε όλους υγεία για εσάς και τις οικογένειές σας, μια δημιουργική νέα χρονιά και δύναμη, για τους πολύ δύσκολους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.

Γιατί, η αλήθεια είναι ότι, πράγματι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις πολύ δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται από τις συντηρητικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Θα σας πω μια εμπειρία. Πριν μερικά χρόνια βρέθηκα να συζητώ με δυο οικονομολόγους τον Robinson και τον Acemoğlu στο Χάρβαρντ. Μιλούσαμε για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Είχαν μόλις δημοσιεύσει ένα σπουδαίο βιβλίο με τίτλο “Γιατί Αποτυγχάνουν τα Έθνη: η Εξουσία, η Ευημερία και η Φτώχεια”.

Πιο το συμπέρασμα τους;

Η επιτυχία ή η αποτυχία των εθνών οφείλεται κυρίως στη φύση των πολιτικών και οικονομικών θεσμών τους.

Από τη μια μπορούμε να διαμορφώσουμε ως έθνος θεσμούς συμμετοχικούς, συμπεριληπτικούς.

Αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη. Οδηγεί στην μακροχρόνια ευημερία, γιατί στηρίζονται οικονομικά, πολιτικά οι πολίτες και ενδυναμώνεται ένα ευρύ φάσμα της κοινωνίας. Ενθαρρύνονται οι δημιουργικές αλλαγές και οιπροοδευτικές καινοτομίες.

Από την άλλη μπορούν να διαμορφωθούν θεσμοί που είναι εκμεταλλευτικοί. Μάλιστα τους ονόμασαν «εξορυκτικούς θεσμούς» όπου η εξόρυξη πλούτου υπέρ των ισχυρών γίνεται από τον πλούτο του κάθε πολίτη. Στην ουσία,κλεπτοκρατία.

Αυτοί οι θεσμοί, οδηγούν στην αποτυχία του έθνους. Όπως χαρακτηριστικά γράφουν “Οι χώρες με εκμεταλλευτικούς θεσμούς, ακόμη κι αν βιώνουν βραχυπρόθεσμη ανάπτυξη, θα μείνουν πίσω γιατί συγκεντρώνεται η εξουσία και ο πλούτος στα χέρια των λίγων, που φοβούνται κάθε ουσιαστική δημιουργική και ανατρεπτική αλλαγή και καινοτομία.

Πού νομίζετε ότι κατατάσσουν την Ελλάδα της δεξιάς;

Και τότε που φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού, της χρεοκοπίας, αλλά και τώρα με την δήθεν μεταρρυθμιστική κυβέρνηση της ΝΔ;

Το συμπέρασμά μας νομίζω είναι εύκολο όσο και δυσάρεστο, αν δούμε την καθημερινότητα που όλοι ζούμε.

Στη λειτουργιά των θεσμών.

Στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών.

Την παντελή απουσία δημοκρατικών διαδικασιών και θεσμών διαβούλευσης με τον πολίτη.

Όπως μας είπε ο νέος δήμαρχος των Αθηναίων, Χάρης Δούκας, έχουμε τη συνεχή υποβάθμιση του βασικού κυττάρου δημοκρατίας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από τη ΝΔ.

Διαρκή υπονόμευση της δημόσιας, δωρεάν και ποιοτικής υγείας, με την ιδιωτική δαπάνη να αυξάνεται με δραματικούς ρυθμούς.

Σε λίγο κάθε οικοδομικό τετράγωνο θα έχει και ένα ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο.

Συστηματική υποβάθμιση της παιδείας και δημιουργία μιας όλο και μεγαλύτερης αγοράς ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Κατασπατάληση των χρημάτων του Ελληνικού λαού μέσω γκρίζων διαδρομών που διοχετεύουν τεράστια ποσά σε ημέτερους και σε ισχυρούς.

Αισχροκέρδεια των μεγάλων ενεργειακών εταιριών, αλλά και παράδοση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στις μεγάλες εταιρίες.

Ο ήλιος, ο άνεμος, η γεωθερμία, ο πλούτος του Ελληνικού λαού που διασφαλίζει το ενεργειακό μας μέλλον, παραδόθηκε σε λίγα ισχυρά συμφέροντα.

Αποτέλεσμα; Ενεργειακή φτώχεια και εξάρτηση.

Αισχροκέρδεια και από τους λίγους ισχυρούς ομίλους που νέμονται την αγορά των τροφίμων και των άλλων βασικών καταναλωτικών αγαθών.

Και αν στο μεταξύ, αποκαλυφθεί με στοιχεία η ασυδοσία, όπως συνέβη με τα βρεφικά γάλατα, τότε όλο το ενδιαφέρον στρέφεται εκεί, για να αποσιωπηθεί το συνολικό πρόβλημα της ακρίβειας.

Ακρίβεια και ασυδοσία που αφαιρούν ζωτικούς πόρους από τις οικογένειες, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ασφυκτιούν από το τεράστιο κόστος λειτουργίας, τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, που βλέπουν το κόστος παραγωγής να ανεβαίνει, τις τιμές στο χωράφι και τις κτηνοτροφικές μονάδες να πέφτουν, αλλά τις τιμές στο ράφι να τραβούν καθημερινά την ανηφόρα.

Θα το πω απλά.

Κάθε μέρα, οι πολίτες πληρώνουν ένα άλλου είδους μνημόνιο, για να κερδοσκοπούν οι ισχυροί και να στηρίζουν με τη σειρά τους την κυβέρνηση που τους προικοδοτεί με τα χρήματα του Ελληνικού λαού.

Χρήματα που χάνονται από τον πλούτο του Ελληνικού λαού, αλλά και από τη βιώσιμη ανάπτυξη, για να διοχετεύονται στις υπόγειες διαδρομές του άκρατου πελατειασμού.

Την ίδια ώρα, υπονομεύονται οι θεσμοί και η λειτουργία τους.

Χωρίς αιδώ, μεταχειρίζονται τους θεσμούς όχι μόνο όπως τους βολεύει για να υπηρετούν τις σκοπιμότητές τους, αλλά και έτσι ώστε να μην διανοηθούν οι θεσμοί (π.χ. Δικαιοσύνη,Ανεξάρτητες Αρχές) να αναδείξουν τις πράξεις τους.

Παρακολουθούν όποιον θέλουν και όταν αισθάνονται ότι απειλούνται με αποκάλυψη των ευθυνών τους, αποκεφαλίζουν διοικήσεις των αρμοδίων αρχών, προκειμένου να διασφαλίσουν την αποσιώπηση των ευθυνών τους.

Χαρακτηριστική και χωρίς προηγούμενο η μεθόδευση για την υπόθεση της παρακολούθησης του Προέδρου μας, Νίκου Ανδρουλάκη.

Αλλά μήπως και στα άλλα ευαίσθητα μέτωπα, που προσδιορίζουν την ποιότητα της Δημοκρατίας, τα πράγματα δεν είναι απολύτως επικίνδυνα;

Από τον έλεγχο για παράδειγμα των Μέσων Ενημέρωσης, μέχρι και τον τρόπο που μετατρέπουν τη γραφειοκρατία, μέσω της υποτιθέμενης ψηφιακής μετάβασης, σε μια ψηφιακή γραφειοκρατία μέσω της οποίας ελέγχουν τους πολίτες.

Υπονομεύουν τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών και επιφέρουν βαρύτατο πλήγμα στη Δημοκρατία.

Και βέβαια, την ώρα που οι πολίτες προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τη σκληρή καθημερινότητά τους, οι τράπεζες απολαμβάνουν έναντι πινακίου φακής τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ των αλλεπάλληλων ανακεφαλαιοποιήσεων, καθώς το Ελληνικό Δημόσιο αποσύρεται από αυτές, εισπράττοντας ένα «φιλοδώρημα» από τη σωτηρία των τραπεζών.

Των τραπεζών και των funds, που πέραν όλων των άλλων, καρπώθηκαν και τον ιδρώτα των Ελλήνων από την κρίση της πρώτης κατοικίας.

Αλλά μήπως, μαζί με τις τράπεζες που τελικά άλλαξαν χέρια και βρέθηκαν σε ξένα κεφάλαια, δεν έχει παραδοθεί στον αφελληνισμό μεγάλο μέρος της γης, της κατοικίας που εμείς εγγυηθήκαμε, αλλά και πολλών ξενοδοχειακών μονάδων και επιχειρήσεων;

Και το χειρότερο, θεσμοί που με κόπο δημιουργήσαμε, όπως η ΔΙΑΥΓΕΙΑ και οι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ, είτε υπολειτουργούν είτε υπονομεύονται συστηματικά προκειμένου να προωθούνται έργα και προμήθειες κατά πώς συμφέρει το πρωθυπουργικό γραφείο.

Η δεξιά, φοβάται τον έλεγχο από τον πολίτη, τη δύναμη του πολίτη, τη δυνατότητα να γνωρίζει ο πολίτης, και γι’ αυτό εφευρίσκει αθέμιτους τρόπους για να κάνει αναθέσεις, προμήθειες, δουλειές για δικό της κέρδος και το κέρδος των ισχυρών.

Φίλες και φίλοι,

Η δημοκρατία απειλείται.

Και η δημοκρατία δεν είναι μια θεωρητική υπόθεση.

Είναι η προστασία του αδύναμου, είναι η προστασία του κάθε πολίτη, του εργαζόμενου, του νέου, της γυναίκας, των ατόμων με ειδικές ανάγκες, του άνεργου, του αγρότη, της μικρής επιχείρησης, του μετανάστη, είναι η προστασία των δικαιωμάτων του μη προνομιούχου.

Είναι η διασφάλιση των δικαιωμάτων του, από την υγεία, την παιδεία και την ασφάλιση, μέχρι το καθαρό περιβάλλον.

Είναι η διαφανής, δημοκρατική λειτουργία των θεσμών.

Εάν λειτουργούσαν σωστά οι δημοκρατικοί θεσμοί, δεν θα είχαμε την κρίση του 2009.

Δεν θα μπορούσε η ΝΔ να κάνει τα αίσχη της στατιστικής απάτης, κρύβοντας τις ανομίες της, κρύβοντας τις σπατάλες της, κρύβοντας και τη διαφθορά υπέρ των ημετέρων, που τελικά μας έφεραν την οικονομική κρίση.

Και δεν είναι τυχαίο ότι και σήμερα το Ευρωκοινοβούλιο, με τεράστια πλειοψηφία, έριξε προειδοποιητικές βολές κατά της σημερινής Ελλάδας της δεξιάς, για την υπονόμευση του κράτους δικαίου και της ελευθερίας του Τύπου.

Και όσα βλέπουμε σήμερα, δεν αποτελούν παρά μια εικόνα από το παρελθόν, που παραπέμπει με βεβαιότητα σε μια άλλου τύπου κρίση, διαρκή και συνεχή, με τους πολίτες να πληρώνουν και τους ισχυρούς να αυξάνουν προκλητικά τα πλούτη τους.

Για αυτήν την κατιούσα πορεία της χώρας μας δεν είναι μόνο η δεξιά που πρέπει να απολογηθεί.

Τεράστιες ευθύνες είχε και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Θέλοντας, απολίτικα, να χτυπήσει το ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να αναρριχηθεί στην εξουσία, κατέφυγε σε αριστερό ξέπλυμα των ευθυνών της ΝΔ.  

Έτσι, συνέβαλε καθοριστικά στην απόκρυψη των πραγματικών αιτιών της τότε αλλά και της σημερινής κρίσης.

Αιτίες που αν δεν αντιμετωπιστούν δεν μπορεί να υπάρξει και βιώσιμο μέλλον, όπως θα μας έλεγαν οι διάσημοι οικονομολόγοι αναφερόμενοι στις αιτίες της αποτυχίας ενός έθνους.

Χωρίς προοδευτική πρόταση αλλαγών ο ΣΥΡΙΖΑ, ταυτίστηκε σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα με δεξιές αντιλήψεις και πρακτικές, μόνο και μόνο για την εξουσία, ακόμη και με επιλογές που έπληξαν τους δημοκρατικούς και ανεξάρτητους θεσμούς.

Αυτή η πραγματικότητα συνοδεύει τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα και πιστεύω ότι είναι και μια βασική αιτία της κρίσης που περνά.

Αντιθέτως, εμείς, η παράταξή μας, είμασταν οι μόνοι που δώσαμε μάχες για τη δημοκρατία και την εμπέδωση δημοκρατικών θεσμών, θεσμών προοδευτικών.

Ούτε η ΝΔ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, συνέβαλαν στην εμβάθυνση της δημοκρατίας.

Θέλησαν τη νομή της εξουσίας, όχι την αλλαγή της.

Και παραμένει ορατή η απειλή μιας νέας μεγάλης κρίσης.