Δήλωση Νάντιας Γιαννακοπούλου, Βουλευτού ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής & Β’ Αντιπροέδρου Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής της ΒτΕ για την Ισότητα
Τον Δεκέμβριο του 1999 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε την 25η Δεκεμβρίου ως διεθνή ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών με σκοπό να αναδείξει το πρόβλημα και την παγκόσμια διάστασή του. Ήταν μια κορυφαία πρωτοβουλία με την οποία αναγνώριζε ότι η εξάλειψη της βίας εναντίον των γυναικών ήταν και είναι ζήτημα δημοκρατίας και μας αφορά όλους και όχι μόνο τις γυναίκες.
Είναι απαράδεκτο οι γυναίκες να υφίστανται ακόμα βία και διακρίσεις λόγω του φύλου τους. Οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα ώστε οι γυναίκες να πάψουν να υφίστανται τις συνέπειες της βίας. Η βία κατά των γυναικών είναι ένα ζοφερό κοινωνικό φαινόμενο με παγκόσμια διάσταση. Προσβάλλει όχι μόνο τις γυναίκες αλλά και όλες τις κοινωνίες στις οποίες λαμβάνει χώρα. Ο αντίκτυπος της βίας κατά των γυναικών δεν αφορά μόνο τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα, αφού επηρεάζει τις οικογένειες, τα παιδιά, τους φίλους και την κοινωνία στο σύνολό της.
Δυστυχώς καθημερινά περιστατικά, γεγονότα και συμπεριφορές αναδεικνύουν τις διαστάσεις αυτού του φαινομένου στην πατρίδα μας. Χιλιάδες είναι οι καταγγελίες που έχουν γίνει στην Ανοιχτή Γραμμή, δεκάδες οι γυναικοκτονίες τα τελευταία χρόνια. Παρά τις όποιες πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι μιλάμε για μια υπόθεση που θέλει πολύ μεγάλη, συστηματική, επίπονη προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα. Ας θεωρήσουμε ως πολύ ισχυρό όπλο ότι σπάσαμε την σιωπή τα προηγούμενα χρόνια. Έχουμε όμως πολύ δρόμο.
Δεν μπορούμε να αγνοούμε ότι το φαινόμενο παρουσιάζει μεγάλη έξαρση. Διεθνώς αλλά και στην χώρα μας, οι κάθε είδους σεξιστικές συμπεριφορές και η σεξουαλική παρενόχληση αποτελούν συχνές εμπειρίες για τις περισσότερες γυναίκες σε κάποια φάση της ζωής τους. Η αυξανόμενη δημοσιοποίηση του προβλήματος από γυναίκες, το κίνημα «# me too» και οι γυναικείες οργανώσεις φέρνουν στο φως το μέγεθος του προβλήματος και αναδεικνύουν την ανάγκη για ανάληψη δράσεων που θα στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση, την πρόληψη, την αντιμετώπιση και τελικά τον περιορισμό και την εξάλειψη της παρενόχλησης και της βίας παντού.
Γι’ αυτό χρειάζονται άμεσα μέτρα όπως:
• Η άμεση καθολική εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης.
• Να υπάρξει κρατική μέριμνα και ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, αξιοποιώντας κάθε ευρωπαϊκή αρωγή, τόσο από πλευράς οικονομικών πόρων όσο και τεχνογνωσίας, με στόχο τη διαπαιδαγώγηση των γενεών μακριά από έμφυλα στερεότυπα. Σημαντικός ο ρόλος του εκπαιδευτικού συστήματος σε αυτή την κατεύθυνση.
• Η επέκταση των δομών του δικτύου για την καταπολέμηση της βίας σε όλη τη χώρα τόσο στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και στο επίπεδο της κρατικής και δημόσιας πρόνοιας. Να υπάρξουν θεσμικά μέτρα και συστήματα συνεργασίας Κράτους , Τ.Α αλλά και ΜΚΟ, με κανόνες και διάθεση περισσότερων υλικών αλλά και ανθρώπινων πόρων, στοχεύοντας στην ολοκληρωμένη υποστήριξη των γυναικών θυμάτων όλων των μορφών βίας και των παιδιών τους.
• Ενίσχυση των υποστηρικτικών δομών της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση της Βίας κατά των Γυναικών και των κατά τόπους Συμβουλευτικών Κέντρων Γυναικών (ν.4604/2019).
Μαζί μ΄ αυτά είναι αναγκαίες συνεχείς δράσεις για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των τοπικών κοινωνιών με στόχο την πρόληψη και την καταπολέμηση όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών. Οι, δε, πολιτικές δυνάμεις, κρατικοί θεσμοί, δικαιοσύνη και εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να θέσουμε, με πράξεις και όχι με λόγια, ψηλά στην ατζέντα το θέμα της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και της ισότητας των φύλων.
