Αποχαιρετούμε σήμερα έναν από τους μεγάλους Έλληνες, που με το έργο του σημάδεψε ανεξίτηλα τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό.

Έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, που μετουσίωσε σε τέχνη τους πόθους, τις αγωνίες και τις ελπίδες του λαού μας για ένα καλύτερο μέλλον.

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος  με το «Χρονικό»,  την «Ιθαγένεια» , τα «Ριζίτικα», τη «Θητεία», τον «Θεσσαλικό Κύκλο», τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», το «Σεργιάνι στον Κόσμο» και τόσους ακόμα σημαντικούς του δίσκους, σημάδεψε τη Μεταπολίτευση.

Μαζί με τις φωνές του Ξυλούρη, του Χαλκιά, του Γαργανουράκη, του Σιδηρόπουλου, της Μοσχολιού, της Δημητριάδη, του Νταλάρα και πολλών άλλων έδωσε πνοή στους ανεπανάληπτους στίχους των μεγάλων μας ποιητών.

Ευτύχησε η πατρίδα μας , παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισε τις προηγούμενες δεκαετίες, να έχει μεγάλα πνευματικά αναστήματα που την κράτησαν όρθια, μαζί και τον λαό της στον αγώνα για Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Το έργο του Μαρκόπουλου πλούτισε την Ελλάδα. Έχουμε χρέος αυτή την κληρονομιά να τη διαφυλάξουμε και να τη μεταφέρουμε και στις επόμενες γενιές.

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος γονιμοποίησε τον σύγχρονο ήχο με τα παραδοσιακά όργανα της χωράς και ειδικά της Κρήτης . Έπαιξε ρόλο στο να μάθει μια νέα γενιά τη λύρα, το σαντούρι, το κανονάκι. Τα συνδύασε αρμονικά  με όλα τα όργανα της ευρωπαϊκής μουσικής, δίνοντας έτσι απλόχερα στο κοινό ένα άκουσμα ξεχωριστό, πρωτόγνωρο.

Σε καιρούς δύσκολους, που ο κόσμος έχει γίνει άλυτο κουβάρι, έχουμε ανάγκη ως λαός, ως έθνος, ως οργανωμένη Πολιτεία, να πορευόμαστε με λογισμό αλλά και με όνειρο.

Να διατηρούμε άσβεστη την παράδοσή μας και τις αξίες μας κοιτώντας όμως στο μέλλον.

Έτσι ώστε σαν άλλοι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι να μην υποκύψουμε στις δυσκολίες των καιρών και να διαψεύσουμε τον χιλιοτραγουδισμένο στίχο:  “πώς το ‘φέραν η μοίρα και τα χρόνια, να μην ακούσεις έναν ποιητή”.

Όπως έκανε πάντοτε και ο Γιάννης Μαρκόπουλος.

Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Η προσφορά του στον παγκόσμιο πολιτισμό θα διατηρήσει άσβεστη τη μνήμη του.