Άρθρο Θόδωρου Μαργαρίτη, Μέλους Πολιτικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και Γραμματέα της Ανανεωτικής Αριστεράς στην εφημερίδα “Τα Νέα”

Στις 7/9/2017 στα ΝΕΑ -δύο μήνες μετά  το Μάτι- σε ένα άρθρο μου με τίτλο “Υπάρχει μία τομή” έγραφα ότι με αφορμή αυτό το δραματικό γεγονός τελείωσε η περίφημη φράση για “Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς”.

Το δυστύχημα με τα τραίνα στα Τέμπη και την πολύνεκρη εξέλιξη είναι μία ακόμα τραγωδία με κρατικές ευθύνες στο προσκήνιο. Αυτή την φορά υπήρξε παραίτηση υπουργού. Ο οποίος από καιρό φαινόταν ότι είχε ως μοναδική δυνατότητα το βαρύ του επίθετο και μόνο. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο διάγγελμα ωστόσο προσπάθησε να αναζητήσει δρόμους υπεκφυγής. Η σύγκρουση των δύο τραίνων δεν μπορεί να περιοριστεί στο ανθρώπινο λάθος. Οι αμαξοστοιχίες εδώ και καιρό πορεύονταν ακυβέρνητες. Η πολυδιαφημισμένη ιδιωτικοποίηση αποδείχτηκε μία αποτυχία από το ίδιο το μακελειό. Οι Ιταλοί πήραν την κρατική επιχείρηση με το ευτελές τίμημα των 47 εκατομμυρίων για εύκολα κέρδη ενώ η ανασφάλεια για τις διαδρομές συνέχιζε την πορεία της. Το δημόσιο από την δική του μεριά αδιαφορούσε για τις υποδομές στις γραμμές, στην τηλεματική και στη σήμανση. Η ιδιωτική εταιρεία δεν πίεζε σοβαρά για εκσυγχρονισμό. Τα λεφτά να μπαίνουν στα ταμεία και οι καθυστερήσεις στα δρομολόγια ας συνεχίζονται.. 

Η παραίτηση του πρώην προέδρου της Επιτροπής ETCS για την σηματοδότηση, οι έντονες διαμαρτυρίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι βλάβες στις διαδρομές, οι προειδοποιήσεις για ατύχημα έμεναν στα συρτάρια. Η ΝΔ διαφήμιζε την νέα εποχή για σιδηρόδρομο και μετρό. Ο αρμόδιος υπουργός έδινε εγγυήσεις επιτυχίας.

Και έγινε το κακό. Ο πρωθυπουργός ενώ εξαγγέλλει διακομματική επιτροπή για την διερεύνηση του δυστυχήματος επικεντρώνεται στο ανθρώπινο λάθος. Όχι δεν είναι έτσι! Η σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα είχε εγκληματικές αμέλειες. Η ιδιωτική εταιρεία ήταν μόνο για τα εισιτήρια και ο δημόσιος τομέας με τον προϊστάμενο υπουργό είχαν εγκαταλείψει στη πράξη κάθε αναβάθμιση. Πιο ακραίο παράδειγμα μάλιστα είναι ο σταθμάρχης στη Λάρισα πού μυρίζει ρουσφέτι και απειρία.

Οι αλήθειες είναι σκληρές όσο σκληρή είναι η μοίρα των θυμάτων και των άτυχων συγγενών.  Το μάτι του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν βλέπει την αμέλεια. Είναι πεισμένος ότι ο αυτόματος πιλότος των “έξυπνων” ιδιωτικών επιχειρήσεων φτάνει και περισσεύει. Και τελικά ζούμε ένα δυστύχημα πού θα γινόταν στο Μπαγκλαντές ή στο Αφγανιστάν.

Οι δικαιολογίες για το ανθρώπινο λάθος εξελίσσονται σε δόγμα προστασίας των ιθυνόντων. Η επίκληση των διαχρονικών ευθυνών δεν μπορεί να είναι άλλοθι για τις “χρονικές” ευθύνες μίας  κυβέρνησης για την μία και μοναδική σιδηροδρομική γραμμή στη χώρα. Δεν μπορεί στο κάδρο να είναι μόνο ο σταθμάρχης. Να απουσιάζουν τα μεγαλόσχημα στελέχη της ιδιωτικής επιχείρησης και των κρατικών εταιρειών τα οποία έχουν σοβαρό μερίδιο στις ποινικές ευθύνες.

Το δικό μας μάτι τους βλέπει όλους αυτούς συνυπεύθυνους. Και αν στο Μάτι του ΣΥΡΙΖΑ για τις πυρκαγιές δεν έφταιγε μόνο ο καιρός τώρα δεν φταίει μόνο ο Σταθμάρχης. Βαρεθήκαμε τις δικαιολογίες.