Τα τελευταία δέκα – δώδεκα χρόνια, στα δύσκολα χρόνια, σε όλες μου τις τοποθετήσεις κατέληγα επαναλαμβάνοντας, μονότονα κι επίμονα, δυο εμβληματικούς στίχους του Ελύτη:
” Τη μοίρα μας δε θα την πει κανένας.
Τη μοίρα του ήλιου θα την πούμε εμείς!”
Απ’ τη μια, γιατί ήθελα να ξορκίσω το ανάθεμα όσων βιάζονταν να μας τελειώσουν και απ’ την άλλη, γιατί εμείς ποτέ δε παραδεχτήκαμε ότι θα μπορούσαν να ξεριζώσουν τόσο εύκολα απ’ την ψυχή των απλών πολιτών ένα λαϊκό κίνημα σαν το ΠΑΣΟΚ.
Ούτε όταν το τσουνάμι της κρίσης συντονίστηκε με το τσουνάμι του λαϊκισμού και μας φόρτωσαν, μόνο σε μας, όλα τα κακά της μοίρας ..
Μα ούτε ακόμη κι όταν οι οικονομικές μας δυσκολίες έγιναν ασφυκτικές – κυριολεκτικά ασφυκτικές.
Κι όταν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι τις αξιοποιούσαν εναντίον μας επίμονα και πολλές φορές χυδαία.
Επιτρέψτε μου εδώ να ανοίξω μια μικρή παρένθεση για τα οικονομικά μας. Δε θα μιλήσω σήμερα για αυτά, γιατί βρίσκεται στο τέλος της μια συζήτηση με τις τράπεζες, προκειμένου να καταλήξουμε σ ένα πλαίσιο συμφωνίας για τα δάνειά μας.
Πιστεύουμε ότι στις προσεχείς μέρες θα έχουμε να πούμε πιο πολλά.
Να υπογραμμίσω μόνο, ότι απ’ τις τράπεζες ζητάμε να μας αντιμετωπίσουν με καθαρά τραπεζικά κριτήρια, χωρίς καμία απολύτως ιδιαίτερη μεταχείριση.
Σήμερα, στην αρχή μιας αναγεννητικής για την Παράταξή μας προσπάθειας, σε ο, τι αφορά τα οικονομικά μας, θα’ θελα να πω δυο τρία πράγματα, έτσι από θέση αρχής και ως παρακαταθήκη:
Πρώτον: ότι δε θα διακινδυνεύσουμε ποτέ να βρεθεί σε οικονομική ομηρεία παράταξή μας, ξοδεύοντας περισσότερα απ’ όσα διαθέτουμε. Όποια οικονομική στενότητα και να υπάρχει, γιατί πάντα υπάρχει.
Με όσα μας απομένουν, αφού καταβάλουμε τα συμφωνηθέντα στις τράπεζες, θα λειτουργούμε λιτά, μετρημένα , λελογισμένα,
Αλλά και αξιοπρεπώς.
Δεύτερον: τα τελευταία δώδεκα χρόνια δεν πήραμε ούτε ένα ευρώ δάνειο και σήμερα δε χρωστάμε ούτε ένα ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία, ούτε ένα ευρώ στην εφορία.
Κι έτσι θα συνεχίσουμε.
Τρίτον: κανένας δε μπορεί και σε κανέναν δεν επιτρέπουμε να μας περάσει οικονομική θηλειά στο λαιμό.
Υπερασπιζόμαστε την οικονομική μας αυτονομία, που είναι προϋπόθεση και θεμέλιο και της πολιτικής μας αυτονομίας και θα μεριμνούμε πάντα για αυτή.
Κλείνω την παρένθεση και επανέρχομαι.
Σήμερα, λοιπόν, εδώ στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, είμαι ευτυχής που δε θα χρειαστεί ποτέ πια να καταλήξω την τοποθέτηση μου μ’ αυτούς τους υπέροχους στίχους του Ελύτη σε ο, τι αφορά τη μοίρα μας.
Γιατί τη μοίρα του Ήλιου την είπαν με την καταλυτική τους παρουσία οι 270 χιλιάδες πολίτες τον περασμένο Δεκέμβρη και την επαναβεβαίωσαν εμφαντικά οι 180 χιλιάδες στις 8 του Μάη, περιμένοντας μάλιστα υπομονετικά στην ουρά.
Είναι αυτοί που έδωσαν πνοή αναγεννητική, δύναμη προωθητική και έφεραν με ορμή τις νεότερες γενιές στην πρώτη γραμμή.
Με την ισχυρή παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα , έχουν αλλάξει πια οι πολιτικοί συσχετισμοί.
Και το ξέρουν ότι ,στην πολιτική, η πραγματική ηγεμονία δεν είναι μόνο θέμα αριθμητικό, μόνο θέμα μεγέθους, Είναι και θέμα δυναμικής.
Και τη δυναμική τώρα την έχουμε εμείς!
Και η δυναμική μας είναι δυναμική ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών.
Μας ρωτούν: με ποιον θα πάτε;
Τους απαντάμε: με όλους εκείνους τους πολίτες που δεν αντέχουν πια και δεν ανέχονται πια τη στρατηγική της φτιαχτής και χυδαίας πόλωσης που ακολουθούν οι δυο τους για να εγκλωβίσουν τους ψηφοφόρους.
Κραδαίνουν ο καθένας τους το σκιάχτρο του άλλου και απειλούν τους πολίτες, ο Τσίπρας μη συνεχίσει ο Μητσοτάκης κι αυτός μη ξανάρθει ο Τσίπρας.
Δεν πρόκειται να παγιδευτούμε στην παγίδα που μας στήνουν με κάλπικα διλήμματα..
Μας ρωτούν: τι θα γίνει με τη διακυβέρνηση;
Απαντάμε: μόνο αυτό σας νοιάζει ,ποιοι θα μπουν στη κυβέρνηση;
Αυτή είναι η καθημερινή αγωνία των πολιτών, μη μείνουμε χωρίς κυβέρνηση;
Το καίριο ερώτημα σήμερα είναι: ποια κυβέρνηση, τί θα κάνει, πώς και για ποιους.
Κι εμείς σ αυτό απαντάμε: μια κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατική. Αυτό έχει ανάγκη η κοινωνία σήμερα.
Αν τους ενδιαφέρει μόνο η διακυβέρνηση, ας πάει ο καθένας με τους ομοϊδεάτες του και τους ομογάλακτους.
Ή ας συγκυβερνήσουν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Τα μέλη και οι φίλοι μας με την μεγάλη τους παρουσία, ανέθεσαν σε ένα νέο άνθρωπο, στο Νίκο Ανδρουλάκη, τη μεγάλη ευθύνη αλλά και η μεγάλη τιμή να ηγηθεί της πορείας αναγέννησης της Παράταξής μας.
Σ’ αυτή την προσπάθεια θα μας βρει όλους συμμέτοχους κι αλληλέγγυους.
Πρώτη προτεραιότητα, μια νέα συλλογικότητα, πάνω στην οποία θα θεμελιωθεί μια νέα ενότητα.
Και είναι ευθύνη όλων μας, αλλά ο Προέδρος έχει τον πρώτο λόγο.
Κλείνοντας θα συνοψίσω σε μια φράση – σύνθημα, ο, τι θα σας έλεγα αναλυτικά αν είχα διαθέσιμο χρόνο:
“Μπροστά και δυνατά, όλοι μαζί, με τις νέες γενιές στην πρώτη γραμμή, για τη μεγάλη πολιτική ΑΝΑΤΡΟΠΗ !”.
