Άρθρο του Κώστα Σκανδαλίδη στην εφημερίδα «Το Βήμα»:
Με αφορμή το «ουκρανικό» διεξήχθη στη Βουλή μια ακόμη σκιαμαχία ανάμεσα στους μονομάχους του μικρού και «κουτσού» δικομματισμού. Στο ερώτημα «που ανήκει η Ελλάδα» ο Κ. Μητσοτάκης απαντά στη Δύση και ο Α. Τσίπρας ανταπαντά στους Έλληνες.
Ο πρώτος εμφανίζεται ο συνεπής υπηρέτης του «ανήκομεν εις την Δύση» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο δεύτερος συνεπής αντιγραφέας του «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» του Ανδρέα Παπανδρέου. Γυρίζουν έτσι το ρολόι της ιστορίας μισό αιώνα πριν για να ερμηνεύσουν τη σημερινή πραγματικότητα. Όταν ο τότε Πρωθυπουργός, αφού έβγαλε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, την επανέφερε σ’ αυτό. Και ο τότε Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με νωπές τις πληγές από την αμερικανοκίνητη χούντα, την κυπριακή τραγωδία και τους μηχανισμούς εξάρτησης και υποτέλειας έθετε στην πρώτη γραμμή το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας.
Σήμερα όλα έχουν αλλάξει. Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης εξελίχθηκε σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Πέτυχε σημαντικούς εθνικούς στόχους, δυνάμωσε τις συμμαχίες της και βρίσκεται, παρά τις δυσκολίες και τις αλλεπάλληλες κρίσεις στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ. Θέση και στόχους που, μετά την ένταξη στην ΕΟΚ που έγινε με απόφαση του ιδρυτή της ΝΔ, κατά κύριο αν όχι αποκλειστικό λόγο επιτεύχθηκαν από τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κ. Σημίτη.
Αλλά και ο κόσμος μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» με παντοδύναμες τις δομές της παγκοσμιοποίησης άλλαξε ριζικά. Στο σημερινό πολυπολικό κόσμο και τις ανακατανομές ισχύος που επιχειρούνται ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα κυρίως. Aλλά και με την επιστροφή της Ρωσίας στο προσκήνιο και τις αναδυόμενες νέες μεγάλες περιφερειακές δυνάμεις. Η Ευρώπη έστω και καθυστερημένα οφείλει να αναζητήσει το δικό της γεωπολιτικό ρόλο. Και όπως έχουν αποδείξει τα δραματικά γεγονότα από την οικονομική, την κλιματική και την πανδημική κρίση μέχρι τον σημερινό πόλεμο στην Ουκρανία η Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα μετεξελιχθεί σε ισχυρό και αυτόνομο πόλο με το προοδευτικό και δημοκρατικό της αποτύπωμα στην παγκόσμια διακυβέρνηση ή θα μείνει ουραγός των εξελίξεων και θα αποδιαρθρωθεί σταδιακά.
Η Ελλάδα για λόγους ιστορικούς, πολιτισμικούς, κοινωνικούς και γεωπολιτικούς είναι κατ’ εξοχή ευρωπαϊκή χώρα, ταυτισμένη με την φιλελεύθερη, δημοκρατική και κοινοβουλευτική κληρονομιά της. Επιδιώκει τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση στην περιοχή, στόχος που συνδέεται άρρηκτα με την ενίσχυση σε παγκόσμιο επίπεδο του Ευρωπαϊκού πόλου. Με τη γρήγορη ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη διαμόρφωση της νέας συνθήκης που την υλοποιεί. Εδώ βρίσκεται το θεμέλιο της εθνικής στρατηγικής για τα επόμενα πολλά χρόνια. Η Ελλάδα δεν ανήκει στην Ευρώπη, είναι Ευρώπη.
Η Δύση δεν αποτελεί ενιαίο πόλο. Ακόμη και στην πραγματική αντιπαράθεση των δημοκρατικών με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στο εσωτερικό της πέρα από την κρίση των κοινοβουλευτικών και αντιπροσωπευτικών θεσμών που ζει εδώ και καιρό και στα πιο προηγμένα κράτη, υπάρχουν καθεστώτα που κυριολεκτικά προσβάλλουν τη Δημοκρατία. Η Ελλάδα δεν ανήκει στις συμμαχίες της, τις σέβεται και τις αξιοποιεί. Με τη Δύση, διαπραγματεύεται την καλύτερη εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων. Πάντοτε, συνεπής με τις αξίες και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, την προσήλωση στην ειρηνική επίλυση των διαφορών και την διεθνή συνεργασία, παράλληλα με την κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας. Έχει ανοιχτό μέτωπο με κάθε είδους εκβιαστικό αναθεωριτισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Στο πλαίσιο αυτό δεν πρέπει να αποδεχτούμε το νέο διχασμό ανάμεσα σε «δυτικόφιλους» και «ρωσόφιλους» χαρακτηρίζοντας το 1/3 των Ελλήνων αυτόχρημα ψεκασμένους ή λαϊκιστές. Δεν θα οικοδομήσουμε με δική μας ευθύνη κοινωνία των 2/3. Ούτε είμαστε υποταγμένοι στη Δύση νομιμοποιώντας κάθε επιλογή ή παρέμβαση. Όμως, καταδικάζουμε χωρίς αστερίσκους ή υποσημειώσεις την αήθη εισβολή της Ρωσίας σε μια ανεξάρτητη χώρα, την κατάφορη παραβίαση κάθε έννοιας κυριαρχίας και την εκατόμβη νεκρών που τη συνοδεύει σε καθημερινή βάση. Ναι, εδώ είμαστε με τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Και θέλουμε όλους τους Έλληνες μαζί μας εκτός από τις μικρές και ακραίες μειοψηφίες των νέο-ναζί και των ακροδεξιών παραφυάδων. Η οικοδόμηση εθνικών μετώπων στους δύσκολους καιρούς που ζούμε είναι χρέος και άμυνα για τη χώρα και πλεονέκτημα για την επίτευξη των στόχων της.
