Άρθρο του Γιώργου Μουλκιώτη, Βουλευτή Βοιωτίας και Υπεύθυνου ΚΤΕ Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Κινήματος Αλλαγής, στο «www.ethnos.gr»:
Εδώ και δύο χρόνια, η πανδημία του κορωνοϊού έχει διαταράξει τις αγορές εργασίας παγκοσμίως, με σοβαρότατες αλλαγές όπως απώλεια θέσεων εργασίας ή ραγδαία αύξηση της τηλεργασίας. Ενόψει του τεράστιου αντίκτυπου στα ποσοστά της ανεργίας, οι κυβερνήσεις παγκοσμίως, έλαβαν προσωρινά μέτρα στήριξης τόσο των εργαζόμενων όσο και των επιχειρήσεων.
Ωστόσο, στις αρχές του 2022, που το νέο κύμα της πανδημίας σαρώνει παγκοσμίως, επιβάλλεται να εξετάσουμε προσεκτικά εκείνα τα ζητήματα που πολλοί πίστευαν ότι θα είχαν αρχίσει να επιλύονται καθώς ο ιός θα εξαφανιζόταν. Επιβάλλεται να αντιληφθούμε ότι το ίδιο το ήθος του καπιταλιστικού συστήματος που κυριάρχησε τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες βρίσκεται τώρα υπό αμφισβήτηση, ενώ ο κόσμος και η φύση της εργασίας αλλάζουν.
Και το κύριο δίλημμα σήμερα είναι: Έχουμε τη θέληση και το θάρρος να λάβουμε τις απαραίτητες αποφάσεις και να κάνουμε τα αναγκαία βήματα για να οικοδομήσουμε ένα μέλλον δίκαιο, προοδευτικό και βιώσιμο για την επόμενη γενιά; Ή, με εμβαλωματικές παρεμβάσεις, στοχεύουμε σε μια επιστροφή στο «business as usual» – όπως συνέβη μετά την οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2007 – 2008;
Πριν από τον COVID-19, οι μεγαλύτερες προκλήσεις για τον κόσμο της εργασίας αφορούσαν τις νέες τεχνολογίες και τους αυξανόμενους εμπορικούς δεσμούς. Ωστόσο, η πανδημία του κορωνοϊού ανέδειξε, για πρώτη φορά, τη σημασία της φυσικής διάστασης της εργασίας και τις προκλήσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ο ανθρώπινος παράγοντας και ώθησε τις εταιρείες και τους καταναλωτές να υιοθετήσουν γρήγορα νέες συμπεριφορές. Συμπεριφορές που είναι πιθανό να παραμείνουν ή να εντατικοποιηθούν: η απομακρυσμένη εργασία και οι εικονικές συναντήσεις είναι πιθανό να συνεχιστούν, η υιοθέτηση του αυτοματισμού και της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να προωθηθεί πιο γρήγορα, ειδικά σε χώρους εργασίας με υψηλή φυσική εγγύτητα, περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να χρειαστεί να μεταβούν σε νέες θέσεις εργασίας ώστε να παραμείνουν ενεργοί στην αγορά εργασίας.
Ως προς το τελευταίο, το Σύμφωνο για τις Δεξιότητες, που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε το 2020 με βασικό στόχο να δώσει κίνητρα σε ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς να αναλάβουν συγκεκριμένες ενέργειες για την αναβάθμιση και την επανεκπαίδευση των ατόμων σε ηλικία εργασίας, αποτελεί ένα ελπιδοφόρο δείγμα.
Ο κόσμος της εργασίας, ωστόσο, χρειάζεται πολλά περισσότερα ώστε η χώρα να απεγκλωβιστεί από ένα μέλλον αυξανόμενης εισοδηματικής ανισότητας, διευρυνόμενων ανισοτήτων πλούτου, ισχυρού κοινωνικού αυτοματισμού, επικίνδυνων γεωπολιτικών εντάσεων.
Η Ελλάδα χρειάζεται πολλά περισσότερα ώστε να επιτύχει την απαραίτητη βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις ανισότητες ως προς τη συμμετοχή στην απασχόληση, τους μισθούς και την εκπαίδευση, καθώς και τα προβλήματα των νέων, που επιβιώνουν ή προοδεύουν με πολύ πιο αργούς ρυθμούς σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές.
Προκειμένου να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο αύριο, οφείλουμε να προχωρήσουμε μετατοπίζοντας το επίκεντρο των πολιτικών στην αξία των ανθρώπων και της ευημερίας, χωρίς αρνητικό αντίκτυπό στις θέσεις εργασίας, στους εργαζομένους και στους χώρους εργασίας του μέλλοντος.
Ο κόσμος της εργασίας κράτησε όρθια την κοινωνία στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε. Για αυτό, οι πολιτικές που την αφορούν, επιβάλλεται να την προστατεύουν, όχι να την στοχοποιούν ή να την θέτουν υπό διωγμό. Αυτό συνεπάγεται μια αλλαγή στις κοινωνικές αξίες, δίνοντας έμφαση στην ενσυναίσθηση, την ανεκτικότητα, την συμμετοχή και την αλληλεγγύη.
Μια αλλαγή προοδευτική, αξιόπιστη και ρεαλιστική, όπως αυτή για την οποία δεσμεύεται το Κίνημα Αλλαγής.
