Φαίνεται ότι, δυστυχώς, δεν είναι μόνο το ΚΚΕ που ερωτοτροπεί με τον σεχταρισμό και την ιδεολογική μούχλα. Τις τελευταίες ημέρες τέτοιου τύπου “ερωτικές” διεργασίες και ανάλογα σύνδρομα εκδηλώνονται και στο χώρο του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.
Από τη μια όλοι δηλώνουν πως τάχα θέλουν να υπηρετήσουν την ενότητα του κόμματός τους και πως “δεν περισσεύει κανένας” και από την άλλη κάποιοι βαλθήκανε να παραδώσουν στην πυρά οτιδήποτε νέο τολμά για να επαναφέρουν τον “γνήσιο Παπανδρεϊσμό”. Μα καλά, ξεχνούν κάποιοι ότι ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου, σε αντίθεση με τον αήμνηστο πατέρα του, λιποψύχησε μπροστά στους εκβιασμούς και -ενώ έσωσε τη χώρα- στο τέλος παρέδωσε το κόμμα στους “Σαμαροβενιζέλους”; Ξεχνούν ότι προδώθηκαν δύο ολόκληρες γενιές των τότε τριαντάρηδων και σαραντάρηδων που αγωνίστηκαν με θέρμη να έρθει το νέο, το καινοτόμο, που πρέσβευε τότε ο Γ. Α. Παπανδρέου, στη διακυβέρνηση της χώρας; Ξεχνού ότι αυτοί οι νέοι είδαν τα πολιτικά και ιδεολογικά τους όνειρα να κατακρημνίζονται και παραδόθηκαν ως βορά στους ανερμάτιστους αριστεριστές του ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος εμπόδισε το 2011 τον Γιώργο, τον εκλεγμένο Πρωθυπουργό του 44%, να πεί ένα μεγαλοπρεπές “φτάνει ως εδώ” στις κλίκες των εκβιαστών και να οδηγήσει το κόμμα του σε μια νέα εκλογική διαδικασία κατά την οποία ναι μεν ίσως γνώριζε την ήττα, αλλά θα διατηρούσε τις εκλογικές δυνάμεις του ως αξιωματική αντιπολίτευση και θα “ξεμπρόστιαζε” και το “φαν κλαμπ” των “Ζαπειάκηδων”;
Μήπως η ρήση “όταν ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν” δεν αφορά μόνο στους λαούς αλλά και τα κόμματα; Και η ιστορία κατέγραψε αρχικά ως λιποτάκτη και εν συνεχεία ως διασπαστή τον Γιώργο. Αυτό έχει καταγραφεί ιστορικά και δεν αλλάζει, όσο κι αν στεναχωρεί ορισμένους.
Είναι δυνατόν, την ώρα που η Φώφη Γεννηματά έκανε μεθοδικά ανοίγματα προς πάσα κατεύθυνση, επιχειρώντας να διευρύνει την αποδοχή του κόμματός της από την κοινωνία, να προβάλλεται ως λύση του προβλήματος του χώρου η… αναπαλαίωση προσώπων, ιδεών και συνθημάτων με “εγγυητή της ενότητας” τον (κατά τ’ άλλα συμπαθή) Γιώργο; Τρελαθήκατε μώρε και τον σπρώχνεται μια ώρα αρχύτερα σε ένα άδοξο τέλος; Με τόσο “φρέσκες ιδέες” και τόσο “φρέσκα πρόσωπα”…θα κτίσετε το κόμμα του αύριο; Με τέτοια μυαλά θα τα βγάλετε πέρα με τον Μητσοτάκη, που ακόμη και όταν ελάχιστα πράγματα κάνει, καταφέρνει να πείθει ότι είναι ικανός να τα “αλλάξει όλα”; Με τον εβδομηντάχρονο Γιώργο θα πάτε να αντιπαλέψετε τον ακόμα νέο και υποτίθεται  “φρέσκο” Τσίπρα, που έχει μπροστά του τουλάχιστο 25 χρόνια πολιτικού βίου; Ρωτήσατε μωρέ τα παιδιά σας αν τον γνωρίζουν;
Δεν σας καίγεται καρφί, για το ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η νεολαία σας γύρισε την πλάτη; Πιστεύετε πράγματι ότι οι δεκαεφτάρηδες, οι εικοσάρηδες και οι τριαντάρηδες, αγωνιούν για το αν ο Γιώργος θα έχει ένα κόμμα “δικό του”; Η αν θα έχουμε ένα κόμμα ικανό να προσφέρει ελπίδα στα παιδιά μας;