Άρθρο του Γιώργου Μπουλμπασάκου, Μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου Κινήματος Αλλαγής, στην εφημερίδα «Τα Νέα»:
Το Κίνημα Αλλαγής σε λίγους μήνες έχει εσωκομματικές διαδικασίες για την εκλογή προέδρου.
Όλοι περιμένουμε τις πολιτικές πλατφόρμες των υποψηφίων και τα πολιτικά εκείνα επιχειρήματα που θα επενδύσουν αυτές τις προτάσεις. Πρός το παρόν επικρατούν επικοινωνιακά τεχνάσματα, πλαστά διλήμματα και επίκληση συναισθηματικών αντιδράσεων.Φυσικά δεν λείπει το αγαπημένο θέμα τού ονόματος και της επιστροφής στα παλιά σύμβολα. Ας δούμε λοιπόν τι λένε οι γραφές.
Σύμφωνα με το καταστατικό: Ιδρύεται ο πολιτικός φορέας με τον τίτλο «Κίνημα Αλλαγής». Το Κίνημα Αλλαγής συγκροτείται ως πολυκομματικός πολιτικός φορέας της σύγχρονης Κεντροαριστεράς με τη συμμετοχή κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, ΕΔΕΜ), πρωτοβουλίες και συλλογικότητες του προοδευτικού χώρου (στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς – Ανανεωτικής Αριστεράς, Κινήσεις Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία, στελέχη του προοδευτικού κέντρου και της πολιτικής οικολογίας) και συνιδρυτές τους χιλιάδες προοδευτικούς πολίτες μέλη του.
Αυτή είναι η ιδρυτική μας σύμβαση.Πραγματικά με υπερβαίνει η ευκολία πού ορισμένοι προσπερνούν με διάφορα προσχήματα αυτή τη βασική αρχή.
Όμως άς δούμε την ουσία και άς μιλήσουμε γιά αυτονόητα και λογικές παραδοχές.
Το ΠΑΣΟΚ είναι η ατμομηχανή τού Κινήματος Αλλαγής.
Σε συνθήκες πολιτικής συρίκνωσης συναντήθηκε με δυνάμεις τού Ποταμιού και της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Η όσμωση αυτή διαμόρφωσε προυποθέσεις για την δημιουργία ενός ενιαίου πολιτικού φορέα της Κεντροαριστεράς.
Προστέθηκαν δυνάμεις με σύνχρονες, μεταρρυθμιστικές, καινοτόμες,νεωτερικές και φιλοευρωπαικές αναφορές.
Επίσης η ατζέντα των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων με την παρουσία αυτών των δυνάμεων αναβαθμίσθηκε και εμπλουτίσθηκε.
Όλες αυτές οι δυνάμεις αναγνωρίζουν στο ΠΑΣΟΚ ότι άλλαξε την ελληνική κοινωνία.
Η μεγάλη ηγετική φυσιογνωμία του Ανδρέα Παπανδρέου με τον ριζοσπαστισμό πού τον διέκρινε ,ο βαθύς μεταρρυθμισμός τού Κώστα Σημίτη και η οραματική οπτική τού Γιώργου Παπανδρέου άλλαξαν την ελληνική πολιτεία και κοινωνία.
Από το 2012 έχει απολέσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο.
Σε αυτή την ταραγμένη περίοδο δοκιμάσθηκαν πολιτικές συμπεριφορές και πολλές πλευρές που αφορούν την ηθική διάσταση των πολιτικών.
Επικράτησαν δικαιολογημένες πικρίες στην βάση του κόμματος που άντεξε στις επιθέσεις των κάθε λογής λαικιστών.
Στα πρόσφατα γεγονότα ,οι πολιτικές μεταγραφές και ιδιαίτερα η κυνική συμπεριφορά τού τελευταίου σφραγιδοφύλακα της ΔΗΜΑΡ ενόχλησε πολλούς για πολλά.
Εκείνο όμως πού πρέπει να μείνει,είναι η θεσμική θωράκιση τού κόμματος για να μην ζήσουμε παρόμοια φαινόμενα.
Καταστατικά στο πλαίσιο του Κινήματος Αλλαγής είναι δυνατή η ύπαρξη τάσεων/ρευμάτων ιδεών.. Οι τάσεις/ρεύματα ιδεών εντός του κόμματος δεν έχουν οργανωτική δομή και διοίκηση ως μικρογραφία κόμματος. Επίσης δεν προβλέπονται ειδικές πλειοψηφίες για εκπροσώπηση τάσεων/ρευμάτων ιδεών στα όργανα του ενιαίου φορέα.
Ενώ συνεχώς μιλάμε για ενιαίο φορέα έχουμε αφήσει χαραμάδες πού δυνητικά μπορούν να υπονομεύσουν την ενότητα του κόμματος.
Θεωρώ ότι εξέλιπαν όλοι οι λόγοι πού μας οδήγησαν σε αυτήν την υβριδική θα έλεγα οργανωτική συγκρότηση.
Η πολυκομματική συγκρότηση , οι ποικίλες συνιστώσες,κινήσεις και οι κάθε μορφής ομαδοποιήσεις τις περισσότερες φορές γίνονται μηχανισμοί πού απλά αναπαράγουν γνωστές παθογένειες στα συλλογικά υποκείμενα που λειτουργούν.
Τελικά αντί να θεραπεύουν δημοκρατικά ελλείματα κάνουν ελλειματική την εσωκομματική δημοκρατική λειτουργία.
Με την ευκαιρία του Συνεδρίου πού θα ακολουθήσει μετά τις εσωκομματικές εκλογές θέλω να καταθέσω την πρόταση της κατάργησης όλων των συνιστωσών τού Κινήματος Αλλαγής.
Οι δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες κατοχυρώνονται επαρκώς μέσα απο τις υπάρχουσες καταστατικές προβλέψεις.
Η οποιάδηποτε αλλαγή του ονόματος να υπακούει στην αρχή της ομοφωνίας και στη ρητή εντολή ότι ο νέος φορέας ειναι ο κληρονόμος και ό,τι σημαίνει αυτό του ΠΑΣΟΚ.
Το παρελθόν μας εμπνέει.
Το μέλλον μας καθοδηγεί.
