Άρθρο του Μιχάλη Κατρίνη, Βουλευτή Ηλείας και Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του Κινήματος Αλλαγής στο site «debater.gr»:
Επιστροφή στην κανονικότητα, επιστροφή στη δυσάρεστη πραγματικότητα για επαγγελματίες και εργαζόμενους. Αύξηση του ιδιωτικού χρέους, σε συνδυασμό με την έναρξη εφαρμογής του πτωχευτικού κώδικα την 1η Ιουνίου, με τα funds και τις τράπεζες να έχουν δείξει-εδώ και καιρό-τις διαθέσεις τους:
Αφενός η δημιουργία εταιριών real estate σε διασύνδεση με τις εταιρίες διαχείρισης για την καλύτερη ‘’αξιοποίηση’’ των ακινήτων. Αφετέρου η εκτίμηση, από τις ίδιες τις εταιρίες διαχείρισης, για 250.000 πλειστηριασμούς ακινήτων την επόμενη πενταετία στην Ελλάδα, με τη ζήτηση-ιδιαίτερα από το εξωτερικό- να βαίνει αυξανόμενη.
Πως όμως λειτουργεί η κυβέρνηση σε αυτό το πλαίσιο και σε συνθήκες ασφυκτικής πίεσης, για κατάργηση οποιασδήποτε προστασίας πρώτης κατοικίας, ακόμα και για τους αδύναμους δανειολήπτες;
Aστοχία πρώτη…
Ο νέος πτωχευτικός κώδικας εφαρμόζεται από την 1η Ιουνίου, επιφέροντας σωρεία κατασχέσεων και πλειστηριασμών μετά από σύντομο διάστημα, χωρίς να έχει καν συσταθεί ο φορέας επαναπόκτησης ακινήτων, ο οποίος θα έδινε το δικαίωμα στον αδύναμο δανειολήπτη να μείνει στο σπίτι του ως ενοικιαστής.
Αστοχία δεύτερη…
Τα προγράμματα ‘’ΓΕΦΥΡΑ’’ για φυσικά πρόσωπα και επαγγελματίες δεν συγκέντρωσαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν αφορούν σε ‘’κόκκινους’’ δανειολήπτες, τους οποίους το πρόγραμμα-θεωρητικά-θα βοηθούσε να ρυθμίσουν τα δάνειά τους και να σώσουν το σπίτι τους.
Αστοχία τρίτη…
Η επιλογή της κυβέρνησης να εμμείνει στο σχήμα των 24-48 δόσεων για χρέη στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία οδήγησε στην αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών και τη μείωση των δημοσίων εσόδων. Πολύ απλά, οι πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν και το κράτος δεν εισπράττει.
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση των 245 δις ιδιωτικού χρέους, η κυβέρνηση επιλέγει… να κερδίζει χρόνο. Μετάθεση ημερομηνιών, αλλαγή προθεσμιών, αλλά όχι και αλλαγή φιλοσοφίας.
Δεν εφαρμόζει σχήμα πολλών δόσεων για τις οφειλές, με κούρεμα ποσοστού του χρέους, ώστε να δοθεί πραγματικό κίνητρο ένταξης στους οφειλέτες, να μειωθούν τα ληξιπρόθεσμα και να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα.
Δε διευκολύνει τους αδύναμους δανειολήπτες να ρυθμίσουν τα δάνειά τους, αφού όλα εξαρτώνται από τις τράπεζες και τους servicers.
Μεταθέτει όλη τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους στον εξωδικαστικό μηχανισμό και τη σχετική ηλεκτρονική πλατφόρμα, η οποία είναι η ίδια, σχεδόν, με την πλατφόρμα που απέδωσε μόνο 2500 ρυθμίσεις σε 3,5 χρόνια λειτουργίας.
Οι πολλαπλές ‘’αστοχίες’’ της κυβέρνησης ξεκινούν από την εσφαλμένη εκτίμησή της ότι οι πολίτες μπορούν να πληρώσουν, αλλά δεν το κάνουν.
Ότι οι επαγγελματίες, μετά από 10 χρόνια κρίσης και 1 χρόνο κλειστά μαγαζιά λόγω πανδημίας, είναι ‘’στρατηγικοί κακοπληρωτές’’ που θα υποχρεωθούν να ρυθμίσουν τώρα που δεν υπάρχει προστασία, ενώ τόσο καιρό δεν το έκαναν.
Ότι οι εργαζόμενοι που ζουν με 534 ευρώ το μήνα εδώ και πολλούς μήνες θα πληρώσουν τώρα, υπό την απειλή ότι θα χάσουν το σπίτι τους.
Η αντίληψη αυτή, η οποία κυριάρχησε τους προηγούμενους μήνες στις υπουργικές τοποθετήσεις στη Βουλή, έρχεται σε σύγκρουση με την εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδος ότι μόλις 1 στους 5 “κόκκινους” δανειολήπτες είναι “μπαταχτσής”.
Έρχεται, κυρίως, σε σύγκρουση με την ασφυκτική οικονομική πραγματικότητα χιλιάδων επαγγελματιών και εργαζόμενων που προσπαθούν να συνέλθουν από το πολύμηνο lockdown, μετά τη δεκαετή κρίση.
Το σημαντικότερο ίσως, είναι ότι έχουμε μια κυβέρνηση που είναι ανίκανη να κατανοήσει, πόσο μάλλον να λύσει αυτά τα ζητήματα!
