Συνέντευξη του Θόδωρου Μαργαρίτη, μέλους του Πολιτικού συμβουλίου του Κινήματος Αλλαγής και της Γραμματείας της πολιτικής κίνησης Ανανεωτική Αριστερά στην εφημερίδα Παρασκήνιο.
1.Πως κρίνετε αντιπαράθεση Δένδια με τον Τούρκο ομόλογό του, στην Άγκυρα; Πιστεύετε, ότι βοήθησε στην εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας ή όχι;
Exω την γνώμη ότι η δημόσια στάση του Νίκου Δένδια απέναντι στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών είχε θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία. Προφανώς είναι θετικό ότι ο Έλληνας υπουργός υπερασπίστηκε με αποφασιστικότητα τις ελληνικές θέσεις και όπου χρειάστηκε άσκησε έντονη κριτική στα λεγόμενα του Τούρκου ομολόγου του. Είναι θετικό που διατυπώθηκε μια αυστηρή γραμμή από την δική μας πλευρά σε σχέση με τις απαιτήσεις της Αγκύρας. Ωστόσο η όλη εξέλιξη εγγράφεται στην γενική κατάσταση ακινησίας για την αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων. Στην πράξη δεν είχαμε ένα έστω μικρό βήμα επίλυσης των διάφορων αποδεικνύοντας ότι δεν είχε υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία για αυτήν την συνάντηση. Είναι λογικό να υπάρχει θυμός και διάθεση έντονης κριτικής για την Τουρκική γραμμή από την πλευρά μας, όμως το κύριο είναι να εξαντλούμε κάθε φορά όλα τα περιθώρια διαλόγου για την εξομάλυνση των διακρατικών σχέσεων με τους γείτονες μας. Οι συναντήσεις αυτές δεν πρέπει να αφορούν άλλωστε την ικανοποίηση των εσωτερικών ακροατήριων στις δυο χώρες. Αλλιώς θα παραμείνουμε «όμηροι» μιας ατέλειωτης κούρσας εξοπλισμών με βαριές συνέπειες για την οικονομία. Επομένως η «μεγάλη εικόνα» παραμένει η αναζήτηση λύσεων στις διαφορές μας με την Άγκυρα και η συνάντηση αυτή εξελίχθηκε με θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία. Αυτό όμως πού είναι ανεπίτρεπτο στον δημόσιο διάλογο είναι- από μερικούς φανατικούς της ΝΔ-να κρίνονται ως φιλόΤουρκοι όσοι εκφράζουν ενστάσεις για τους χειρισμούς πού έγιναν στην κοινή συνέντευξη τύπου. Η ταύτιση με την άλλη πλευρά του Αιγαίου όσων προσεγγίζουν με διαφορετική αντίληψη τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι βαθιά διχαστική και κοντόφθαλμη.
2.Προέρχεστε από την Αριστερά κι είστε μέλος του ΠΣ του ΚΙΝΑΛ. Στον πολιτικό σας λόγο, διακρίνεται μια έντονη αντιπαλότητα, ίσως και πολεμική, προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί;
Η άποψη μου είναι η αυτόνομη ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση του Κινήματος Αλλαγής ανταγωνιστικά τόσο προς την ΝΔ όσο και προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η σοσιαλδημοκρατία –πάρα τα συναινετικά της χαρακτηριστικά- είναι μια παράταξη με αντιπαλότητα τόσο με τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές όσο και με τον αριστερό λαϊκισμό. Επομένως προσωπικά με ενδιαφέρει η ιδεολογική αντιπαράθεση και όχι ο τσακωμός. Επειδή προέρχομαι από τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτοπροσδιορίζομαι ως αριστερός έχω μεγαλύτερες απαιτήσεις- άρα και επικριτική διάθεση – προς ένα κόμμα της Αριστεράς όταν βλέπω να παίρνει τον «κατήφορο». Με απλά λόγια δεν έχω τις ίδιες απαιτήσεις για την Δεξιά όταν ασκεί αυταρχικές ή αντικοινωνικές πολιτικές γιατί πάντα ήμουν και είμαι αντίπαλος της. Ήμουν κατά συνέπεια πιο αυστηρός με την αρνητική διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Με τα φαινόμενα αυταρχισμού, υποκρισίας και με την προσπάθεια να διαμελιστεί το ΚΙΝΑΛ. Σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιπολίτευση με ενοχλεί που οι συστηματικές γκάφες του από τις παλαιοαριστερές ιδεοληψίες εξελίσσονται σε μια άτυπη χορηγία προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι ακρότητές του Πολάκη για παράδειγμα, η απουσία της αντιπαράθεσης με τον αριστερισμό όπως φάνηκε στην υπόθεση Κουφοντίνα, το κρυφό φλερτ με τους «αρνητές» της πανδημίας, γίνονται η βασική τροφοδοσία για την κυβερνητική προπαγάνδα. Και αυτό δυσκολεύει την πάλη κατά της Δεξιάς.
3.Σαν κόμμα, ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν ευκολότερη και πολιτικά πιο εφικτή μια συγκυβέρνηση με ΝΔ ή με ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο μιας ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ;
Η στάση του ΚΙΝΑΛ δεν είναι να έχει συμπληρωματικό ρόλο προς μια από τις δυο πλευρές του νέου καχεκτικού δικομματισμού. Ούτε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είχε στο παρελθόν αυτή την επιλογή. Κάθε κόμμα επιδιώκει την αλλαγή των συσχετισμών με στόχο να έχει έναν πιο ισχυρό ρόλο στις εξελίξεις και να επιβάλει την δική του ατζέντα στο πολιτικό παιχνίδι. Ο στόχος της προοδευτικής διακυβέρνησης είναι αυτονόητος προγραμματικός ορίζοντας για το ΚΙΝΑΛ. Με επίκεντρο την αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων και την υπεράσπιση του Κοινωνικού Κράτους. Η Ευρωπαϊκή Δεξιά και η ΝΔ προσγειώθηκαν απότομα από την υγειονομική κρίση στην ανάγκη για ισχυρό κοινωνικό κράτος. Ξαφνικά ο δημοσιονομικός κορσές, η λατρεία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, το κακό δημόσιο και όλα τα αφηγήματα του νεοφιλελευθερισμού έπεσαν σε βράχο. Τώρα έρχεται η ώρα να προσγειωθούν απότομα και στα εργασιακά. Στην προσπάθεια δηλαδή να πληρώσουν τα σπασμένα της Οικονομίας οι εργαζόμενοι και να προφυλαχθούν οι οικονομικά ισχυροί. Θα προσγειωθούν από τις αντιδράσεις στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Οι κοινωνικές αντιδράσεις θα είναι σοβαρές. Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι ανάγκη η αλλαγή των συσχετισμών. Με ένα πιο ισχυρό ΚΙΝΑΛ που από τα πράγματα σήμερα ασκεί έναν ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει προσκολλημένος σε μία αναποτελεσματική αντιπολιτευτική γραμμή. Ο στόχος της εναλλακτικής Προοδευτικής διακυβέρνησης έχει δυο προαπαιτούμενα. Την ενίσχυση των σοσιαλδημοκρατικών αντιλήψεων και το δυνάμωμα του ΚΙΝΑΛ.
4.Το ΚΙΝΑΛ σε συνεδριακές διαδικασίες και ο Ανδρέας Λοβέρδος να διεκδικεί την ηγεσία. Κατά την γνώμη σας, πρέπει να αλλάξει ηγεσία το κόμμα σας και γιατί;
Οι διαδικασίες για ανάδειξη ηγεσίας είναι καταστατικά προσδιορισμένες για τον Νοέμβριο. Αρκετά μακριά από σήμερα. Κατά συνέπεια κάθε εσωστρέφεια είναι επιβλαβής για το ΚΙΝΑΛ. Τώρα πρέπει να επικεντρωθεί στην μάχη της αντιπολίτευσης, στις θέσεις και τις προτάσεις για τα προβλήματα των πολιτών, στην συμμετοχή στα κοινωνικά κινήματα. Κάθε άλλη περιπλοκή ευνοεί τους πολιτικούς μας αντίπαλους
5.Το ΚΙΝΑΛ, μπορεί να παίξει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως παλιά το ΠΑΣΟΚ;
Το ΚΙΝΑΛ συγκροτήθηκε το 2017 με την συμμετοχή 210.000 πολιτών στην ανάδειξη αρχηγού και στην συνέχεια με τα συνέδριο το 2019 ως ένα πλατύ κόμμα της Κεντροαριστεράς. Ένα κόμμα που μαζί με το ΠΑΣΟΚ συμπαρατάχθηκαν το ΚΙΔΗΣΟ, η πολιτική κίνηση ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, η ΕΔΕΜ, οι ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ για την Σοσιαλδημοκρατία, τα στελέχη που προέρχονται από το ΠΟΤΑΜΙ.
Αυτό το εγχείρημα είναι μια προσπάθεια για καινούργιες απαντήσεις της σοσιαλδημοκρατίας. Η εμμονή στο παρελθόν, η αγωνία για την ιστορική δικαίωση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι από μόνα τους ένα σχέδιο για το μέλλον. Δεν απευθύνονται στις νέες γενιές. Το ΠΑΣΟΚ είναι η ατμομηχανή του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ. Μαζί με άλλες δυνάμεις επιδιώκει να οικοδομήσει έναν σύγχρονο φορέα της Σοσιαλδημοκρατίας. Άλλωστε όπως έχει πει ο Διονύσης Σαββόπουλος «παράδοση είναι να δημιουργείς εκ του μηδενός». Και σήμερα η συνέχεια στην ιστορία της Δημοκρατικής παράταξης είναι ένα νέο πλατύ κίνημα της Κεντροαριστεράς.
