Άρθρο του Παύλου Χρηστίδη, εκπροσώπου Τύπου Κινήματος Αλλαγής, στο site «Reader.gr»:
Ειναι, άραγε, η ψήφος των αποδήμων μια ακόμα αφορμή να τσακωθούν τα πολιτικά κόμματα ή μια ευκαιρία να δούμε το ρόλο της διασποράς, των αποδήμων και της ομογένειας στην εθνική ανάταση;
Είναι, μήπως, μια αφορμή να λύσουμε μικροκομματικές διαφορές ή ευκαιρία για εκσυγχρονισμό της ψήφου και κατ’ επέκταση της δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών;
Για εμάς δεν υπάρχει διλημμα. Από την πρώτη στιγμή πιστέψαμε στην ευκαιρία ανάδειξης της δύναμης των συμπατριωτών μας, φίλων, συμφοιτητών, συναδέλφων, των ανθρώπων της γενιάς μας που έφυγαν στο εξωτερικό και μένουν στην ιστορία ως η γενιά του brain drain.
Ταυτόχρονα, όμως, νιώθαμε και νιώθουμε την ανάγκη ενσωμάτωσης της ισχύος που δίνει η ελληνική διασπορά δεκαετίες τώρα, στην Ελλάδα.
Για μια χώρα με αυτόν τον ιδιαίτερο εθνικό πλούτο, της διασποράς πολιτών της σε όλη τη γη, που δεν είναι καθόλου αυτονόητος και δεν αποτελεί χαρακτηριστικό πολλών άλλων χωρών, είναι μια μοναδική ευκαιρία μέσα από την δυνατότητα της ψήφου να δυναμώσει τους δεσμούς της με Έλληνες πολίτες που ζουν εδώ και χρόνια στο εξωτερικό και απέχουν από τα εγχώρια τεκταινόμενα. Κυρίως, να κρατήσει ζωντανούς και ενεργούς δεσμούς με τους εκατοντάδες χιλιάδες της γενιάς μας, που την εγκατέλειψαν μόλις τα τελευταία χρόνια, ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης, πολλοί από τους οποίους αποτελούν επιστημονικο και εργατικό δυναμικό υψηλής ποιότητας εκπαίδευσης και εξειδίκευσης. Είτε κρατώντας με αυτόν τον τρόπο έμπρακτα ζωντανή την ελπίδα επιστροφής, είτε την στενή επαφή μαζί τους και την ισχυροποίηση της φωνής της χώρας στον τόπο που ζουν και εργάζονται.
Η συζήτηση που άνοιξε, κι ορθώς άνοιξε, καθώς από τότε που ψηφίστηκε ο νόμος είχε χαρακτηριστεί «μεταβατικός» και «ημιτελής» (ήταν ξεκάθαρη και η θέση μας τότε), αξίζει να γίνει η αφορμή για τον ευρύτερο εκσυγχρονισμό του εκλογικού συστήματος. Να μιλήσουμε και να μελετήσουμε τον τρόπο εφαρμογής της επιστολικής ψήφου, ενός παραδοσιακού τρόπου εναλλακτικής συμμετοχής των πολιτών (εφαρμόζεται σε πολλές ανεπτυγμένες δημοκρατίες) που σίγουρα διευκολύνει και αυξάνει αποδεδειγμένα την συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες, πόσο μάλλον σε χώρες με διεθνή διασπορά πολιτών όπως η Ελλάδα.
Προφανώς, με κάποιους όρους και κανόνες. Αλλα χωρίς εμπόδια και φοβίες. Εμπόδια και κομματικές φοβίες, που οδηγούν στον αποκλεισμό τους απο το εθνικό γιγνεσθαι.
Η άποψη μας είναι πως όποιος είναι εγγεγραμμένος στα δημοτολόγια και στους εκλογικούς καταλόγους, πρέπει να έχει δικαίωμα ψήφου.
Αυτό είναι αρκετό προκειμένου το κράτος να κινητοποιηθεί και να τον διευκολύνει στην άσκηση του εκλογικού του δικαιώματος.
Άλλωστε, Βασικός κανόνας της Δημοκρατίας είναι η ισότητα και το απρόσωπο της κάθε ψήφου. Με το ισχύον σύστημα, όμως, για να ψηφίσει κάποιος από το εξωτερικό πρέπει να έχει διετή παραμονή στη χώρα τα τελευταία 35 χρόνια και ενεργή ή πρόσφατη σχέση με την Εφορία. Συνεπώς ο εν δυνάμει εκλογικός πληθυσμός περιορίζεται σημαντικά. Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα συνταγματικής τάξης: στην εισαγωγή κριτηρίων που μπορούν να πετάξουν εκτός εκλογικών καταλόγων κάποιον που είναι ήδη εγγεγραμμένος.
Για αυτό το λόγο πρέπει να αλλάξει.
Εμείς, πιστεύουμε στον απόδημο ελληνισμό και σε έναν νέο νόμο, με τα στοιχεία που ανέφερα και πιο πάνω.
Και παρά το ότι είναι εμφανής, η αγωνία της κυβέρνησης μήπως οδηγηθεί σε ένα ακόμη φιάσκο, εμείς τοποθετουμαστε από θέση αρχής. Και είναι κρίμα το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και αλλα κόμματα κρύβονται πίσω από κόφτες.
Το Κίνημα Αλλαγής, παραμένει πιστό στις ιδέες, στις αξίες και στις αρχές του ΠΑΣΟΚ, με πρωτοβουλία του οποίου εξειδικεύτηκε και ενδυναμώθηκε η κατοχύρωση της ψήφου των απόδημων, μια από τις πιο σημαντικές κατακτήσεις της αναθεώρησης του Συντάγματος το 2001.
Θυμίζω την θέση μας, που προέβλεπε ότι δικαίωμα ψήφου πρέπει να έχουν όλοι οι Έλληνες κάτοικοι εξωτερικού εφόσον είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και στα δημοτολόγια, με πλήρη διαφάνεια στις διαδικασίες της ψηφοφορίας, ενώ για την συμμετοχή τους στις εκλογές από τον τόπο κατοικίας τους να απαιτείται η «επικαιροποίηση» της εγγραφής τους.
Πολλές φορές, στη δημόσια συζήτηση, μπαίνουν τα ζητήματα της εθνικής συναίνεσης και συνεννόησης. Θεωρώ ότι η ψήφος των αποδήμων είναι κατεξοχήν τέτοιο θέμα.
Ήταν και είναι ακόμα η ευκαιρία, τα ελληνικά πολιτικά κόμματα να αποφασίσουν την αυτονόητη συμμετοχή της ομογένειας στις εκλογές, χωρίς κομματικές παρωπίδες. Όπως και να έχει, ο καθένας κρίνεται από τις επιλογές του, και για εμάς, γνώμονας είναι η κατοχύρωση των εθνικών συμφερόντων. Σε αυτό δεν χωρά κανένα μικροκομματικό όφελος ή ιδιοτελής σκέψη.
