Άρθρο Γιώργου Καμίνη, Βουλευτή Επικρατείας του Κινήματος Αλλαγής, στο site «Protagon.gr»:
Διεκδικεί ισχύ κανόνα στην πολιτική. Η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση αναλαμβάνει την εξουσία και οι ροδομάγουλοι υπουργοί της προβαίνουν σε εντυπωσιακές εξαγγελίες. Εύκολοι πόντοι στην αρχή μιας δύσκολης θητείας.
Τακτική που ακολούθησε και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το καλοκαίρι του 2019, βάλλοντας κατά της αδιαφάνειας και της διαφθοράς, με τον Πρωθυπουργό να την χαρακτηρίζει ως το «σαράκι που τρώει την ελληνική κοινωνία». Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει; Κανένας λογικός άνθρωπος. ‘Ομως η κυβέρνηση προσεγγίζει πια το μέσον της θητείας της και όχι μόνο δεν έχει προβεί σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις υπέρ της διαφάνειας, αλλά με πράξεις και παραλείψεις την αποδυναμώνει διαρκώς υπονομεύοντας ταυτόχρονα και τη δική της αξιοπιστία.
Τελευταίο παράδειγμα, η περίπτωση φύλαξης γνωστού τηλεπαρουσιαστή. Ηταν τραγελαφική η διαχείριση της υπόθεσης. Αρχικά η Αστυνομία διέψευσε κι αφού το θέμα είχε πλέον πάρει διαστάσεις ο πολιτικός προϊστάμενός της κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης διέταξε την άμεση απόσυρση της φρουράς, την ύπαρξη της οποίας είχε προηγουμένως διαψεύσει η ΕΛ.ΑΣ. Η δε κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Πελώνη ενημέρωσε ότι, «η κυβέρνηση δεν θα ανεχθεί τέτοια φαινόμενα».
Ευτυχώς, σε μία δημοκρατία δεν επαφιέμεθα στις καλές προθέσεις της κυβέρνησης να διορθώνει τα κακώς κείμενα. Υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα όπως ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, τα δικαστήρια τα ΜΜΕ κ.λ.π.. Αν η κυβέρνηση ήταν ειλικρινής στις προθέσεις της, όφειλε εξαρχής η ίδια να επιδιώξει τη διαφάνεια. Να μας πει π.χ. πόσοι αστυνομικοί υπηρετούν συνολικά σε τέτοιου είδους υπηρεσίες, με ποια κριτήρια αποφασίζεται η φύλαξη ενός ατόμου, ποιοι κανόνες διέπουν την όλη διαδικασία κλπ…
Αυτά ακριβώς τα στοιχεία αναζήτησα σε κοινοβουλευτική μου ερώτηση εδώ τον μακρινό Ιανουάριο του 2020. Ομως, το Υπουργείο, καταφεύγοντας σε μια εντελώς σαθρή νομική αιτιολόγηση, ισχυρίστηκε πως τέτοιου είδους πληροφορίες είναι απόρρητες για εμάς τους πληβείους εδώ. Οταν, με δεύτερη ερώτησή μου, λίγες εβδομάδες μετά, αμφισβήτησα τη νομική βάση των απόψεων του Υπουργείου εδώ, η νέα απάντηση ήταν μια καφκική ταυτολογία του τύπου: «Τα στοιχεία είναι απόρρητα διότι είναι απόρρητα» εδώ.
Λόγω της άρνησης της κυβέρνησης να μοιραστεί τα στοιχεία αυτά, ουδείς πλέον είναι σε θέση να γνωρίζει αν ήταν δικαιολογημένη η απόφαση φύλαξης του συγκεκριμένου προσώπου, αν το μέγεθος της φύλαξης ήταν ανάλογο του κινδύνου και, τέλος, και πιο σημαντικό, αν υπάρχουν και άλλες τέτοιες κραυγαλέες περιπτώσεις κατασπατάλησης δημοσίων πόρων, ανθρώπινων και υλικών.
Προς τι όλη αυτή η μυστικοπάθεια; Δεν καταλαβαίνουν στην κυβέρνηση ότι έτσι ακόμα και άτομα που δικαίως απολαμβάνουν ειδικής αστυνομικής προστασίας κινδυνεύουν να κατηγορηθούν από τους πάσης φύσεως λαϊκιστές ότι είναι διαπλεκόμενα; Οτι πολιτικοί, νυν και πρώην, φυλάσσονται από αστυνομικούς χωρίς να υπάρχει αποχρών λόγος; Οτι και δικαστικοί, με τη σειρά τους, φαντασιώνονται πως θα τους δολοφονήσουν και απαιτούν προσωπικούς πραιτωριανούς; Δεν πρέπει επιτέλους να εκσυγχρονιστεί το σύστημα φύλαξης προσώπων; Να νομοθετηθούν διαφανή κριτήρια; Να δημιουργηθεί ειδική υπηρεσία με προσωπικό υψηλών προσόντων και ειδικής εκπαίδευσης; Να μην επιλέγουν οι πολιτικοί τους μπιστικούς και συγχωριανούς τους για προσωπικό ασφαλείας;
Δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο υπουργείο, αλλά και συνολικά η κυβέρνηση, δίνει τέτοιου είδους δικαιώματα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, το πόρισμα της Επιτροπής Αλιβιζάτου για την αστυνομική αυθαιρεσία που δεν έχει ακόμη συζητηθεί στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, καθώς και η περίφημη «λίστα Πέτσα», η οποία δημοσιοποιήθηκε ύστερα από επανειλημμένες πιέσεις του Κινήματος Αλλαγής και της υπόλοιπης αντιπολίτευσης.
Παρά τις στομφώδεις προγραμματικές της εξαγγελίες περί χρηστής διοίκησης, επιτελικού κράτους και καταπολέμησης της αδιαφάνειας, η κυβέρνηση, όταν έρχονται τα δύσκολα, εφαρμόζει κατά γράμμα όλο το ρεπερτόριο του παλαιοκομματισμού. Το σκάνδαλο Φουρθιώτη προσφέρει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να κατεδαφίσουμε ένα ακόμη οχυρό ρουσφετιού και φαυλότητας που με τόση αδεξιότητα αλλά και θρασύτητα επιχειρεί να κρυφτεί πίσω από το κρατικό απόρρητο.
