Άρθρο Φώφης Γεννηματά, Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο»
Η Ελλάδα όπως και όλες οι χώρες, έχει μπροστά της την πρόκληση της οικονομικής αλλά και κοινωνικής ανάκαμψης μετά την πανδημία Covid-19. Στη διάθεση της θα έχει τα 18,2 δις ευρώ επιδοτήσεων και τα 12,7 δις ευρώ δανείων που προβλέπεται να εισρεύσουν κατά την περίοδο 2021-2026 από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και επιπρόσθετα τους πόρους του νέου ΕΣΠΑ και της νέας ΚΑΠ.
Οι πόροι αυτοί είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία που έχει η χώρα για να αναστρέψει την ύφεση και υποανάπτυξη της τελευταίας δεκαετίας και να επιστρέψει σε τροχιά σύγκλισης με τους Ευρωπαϊκούς μέσους όρους εθνικού και κατά κεφαλήν εισοδήματος.
Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε για άλμα δεκαετίας. Απέφυγε όμως να προσδιορίσει την κατεύθυνση αυτής της νέας πορείας. Η ασάφεια αυτή δεν είναι τυχαία ούτε πολιτικά αθώα. Είναι γνωστές οι συντηρητικές αντιλήψεις που διαχρονικά υπηρετεί. Όπως και η μεγάλη απόσταση που έχουν οι επιλογές του από τις ανάγκες της χώρας και της κοινωνικής πλειοψηφίας. Γνωστές είναι άλλωστε οι πολιτικές διαφορές που έχουμε με αυτές τις επιλογές.
Πέραν όμως της κατεύθυνσης, καλό είναι να θυμόμαστε ότι όλα τα ταξίδια ξεκινάνε με ένα βήμα και όχι με άλματα. Και πρέπει να προσέξουμε να μη σκοντάψουμε στην αρχή του κρίσιμου ταξιδιού που έχουμε μπροστά μας.
Η πανδημία είναι ακόμα παρούσα με τις υγειονομικές και οικονομικές της συνέπειες να κλιμακώνονται. Οι εμβολιασμοί θα κάνουν μήνες για να δημιουργήσουν τείχος ανοσίας. Έχουμε δρόμο μπροστά μας να διανύσουμε, τα μέτρα της Κυβέρνησης για τη στήριξη του ΕΣΥ και τη στήριξη των κλειστών κλάδων είναι ανεπαρκή.
Το Κίνημα Αλλαγής από πολύ νωρίς κατέθεσε τεκμηριωμένες προτάσεις και πρότεινε την κατάρτιση ενός εθνικού σχεδίου ευρείας δημοκρατικής νομιμοποίησης απέναντι στην πανδημία. Το σχέδιο αυτό αξιοποιώντας τους πρωτόγνωρους βαθμούς ευελιξίας στη διάθεση των πόρων του ΕΣΠΑ, θα έδινε νωρίτερα και αποτελεσματικότερα λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει τόσο ο δημόσιος τομέας όσο και ο χειμαζόμενος ιδιωτικός τομέας της οικονομίας.
Η Κυβέρνηση ωστόσο απέφυγε τη συνεννόηση, συνέχισε τους αυτοσχεδιασμούς με τα γνωστά αποτελέσματα. Κρύφτηκε πίσω από τη μηδενιστική κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ωστόσο αδυνατεί να εξηγήσει πειστικά γιατί αφενός ένα από τα πιο μακράς διάρκειας lock down στην Ευρώπη δεν είχε αποτέλεσμα και αφετέρου γιατί η δέσμη μέτρων οικονομικής στήριξης του ιδιωτικού τομέα δεν απέδωσε. Οι επιδόσεις της οικονομίας ήταν στις τρεις χαμηλότερες της Ευρώπης το 2020 γιατί η ρευστότητα διοχετεύτηκε στους λίγους και ισχυρούς.
Η Κυβέρνηση απέφυγε τον σοβαρό διάλογο όχι μόνο με τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και με τους παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς αναφορικά με το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας που κατάρτισε.
Πριν από λίγες ημέρες επέλεξε να κάνει μια προσχηματική ολιγόωρη συζήτηση στη Βουλή.
Εκεί επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά η απουσία στρατηγικής και στόχων. Είναι ένα σχέδιο που παραθέτει κατάλογο επενδύσεων-έργων χωρίς ιεράρχηση, χωρίς να αναλύεται τι εξυπηρετεί το καθένα, ποια είναι η προστιθέμενη αξία του στη χώρα και πως συνεισφέρει στο στόχο της παραγωγικής ανασυγκρότησης της ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Η πρόταση του Κινήματος Αλλαγής για το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης -που παρουσίασα πρώτη φορά στο Forum της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2020- έχει μια ολιστική προσέγγιση που συμπεριλαμβάνει στον σχεδιασμό όλους τους διαθέσιμους πόρους, ευρωπαϊκούς και εθνικούς.
Προβλέπει ότι το 20% από αυτούς, θα κατευθυνθεί άμεσα σε συγκεκριμένα μέτρα πολιτικής για να μείνει όρθια η κοινωνία και ζωντανή η οικονομία με ταυτόχρονη γενναία ενίσχυση και του ΕΣΥ. Και αυτό γιατί για εμάς είναι αυτονόητο ότι το νέο δεν κτίζεται πάνω σε ερείπια, με λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Με μια κατεστραμμένη οικονομία και την πραγματική ανεργία να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις η πορεία της ανάκαμψης θα είναι πολύ πιο δύσκολη, θα κοστίσει και θα διαρκέσει περισσότερο.
Στο πρόγραμμα μας προβλέπουμε επίσης μια δέσμη μέτρων διετούς ορίζοντα, που αντιστοιχούν στο 10% του συνόλου των διαθέσιμων πόρων, με θέσπιση κυρίως φορολογικών και άλλων κινήτρων για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Σε αυτά περιλαμβάνεται η ελάφρυνση του φορολογικού βάρους των επιχειρήσεων, μια νέα γενναία ρύθμιση σε 120 δόσεις και κούρεμα 30% των οφειλών όσων είναι συνεπείς σε αυτή τη ρύθμιση , η παροχή κινήτρων για παραγωγικές επενδύσεις και η παροχή κινήτρων για δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα.
Ο Πρωθυπουργός οφείλει να διαπραγματευτεί με την Ε.Ε. την χρήση μέρους των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας για την υποστήριξη μέτρων επανεκκίνησης της οικονομίας, όπως είναι αυτά που έχουμε προτείνει και τα οποία σκιαγράφησα παραπάνω. Θέμα που ήδη έχουν θέσει προς συζήτηση τόσο ο κ. Ντράγκι στην Ιταλία όσο και ο κ. Μακρόν στη Γαλλία.
Μετά από τις δύο κρίσεις, την υγειονομική και την οικονομική όλο και περισσότεροι κατανοούν ότι βασικός μοχλός για την ανάκαμψη είναι οι δημόσιες επενδύσεις. Όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, δίνουν πλέον βάρος στις δημόσιες επενδύσεις και στην πλήρη απασχόληση.
Γι αυτό και εμείς κατανέμουμε το 20% των πόρων σε δημόσιες επενδύσεις για υποδομές και κοινωνική προστασία.
Στη χώρα μας όμως έχουμε και επενδυτικό κενό σε σχέση με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο από υστέρηση ιδιωτικών επενδύσεων.
Προβλέπουμε το υπόλοιπο 50% για την προώθηση επενδύσεων στην μεταποίηση, τη Βιομηχανία, τις νέες μορφές Τουρισμού, το μετασχηματισμό και δικτύωση/συνεργασία των Μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την επένδυση στην σύγχρονη Πρωτογενή Παραγωγή, με έμφαση στην ψηφιακή και πράσινη οικονομία.
Η θεμελιώδης διαφορά των δικών μας προτάσεων είναι ότι στοχεύουν στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και της προστιθέμενης αξίας. Κανένα ευρώ χωρίς αναπτυξιακή διάσταση και χωρίς κοινωνική ανταποδοτικότητα.
Μετά το πέρας της υγειονομικής κρίσης υπάρχει η αναγκαιότητα για ένα γενικότερο μακροοικονομικό περιβάλλον το οποίο να ενισχύει τις προσπάθειες των κρατών-μελών της Ένωσης για ανάταξη των οικονομιών και των κοινωνιών τους.
Στο πλαίσιο αυτό είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί συνολικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση το δημόσιο χρέος της πανδημίας ειδικά για τον Νότο.
Απόφαση που δίνει τη δυνατότητα αντίστοιχης διευθέτησης του ιδιωτικού χρέους των χωρών.
Να εξασφαλίσουμε το τέλος στις πολιτικές της λιτότητας και στους δημοσιονομικούς περιορισμούς.
Είναι αδιανόητο η Ελλάδα να ξαναβρεθεί στην ανάγκη για δυσβάσταχτα πρωτογενή πλεονάσματα.
Βασικός στόχος μας τέλος είναι να συνεχιστεί ως μόνιμο εργαλείο το ταμείο ανάκαμψης που μπορεί να επιταχύνει τη σύγκλιση των οικονομιών.
Η παράταξή μας έχει δώσει απτά δείγματα γραφής πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Γιατί όπως καταγράφει και η έκθεση της «Επιτροπής Πισσαρίδη» ο αναγκαίος στόχος για ετήσια αύξηση της παραγωγικότητας κατά 1%, είναι φιλόδοξος «αλλά υπάρχει σχετικά πρόσφατο προηγούμενο παρόμοιας εξέλιξης: την περίοδο 1995-2002, οπότε η συνολική παραγωγικότητα των συντελεστών παραγωγής αυξήθηκε κατά 1,1% ετησίως». Και όλοι ξέρουν πως εμείς το πετύχαμε αυτό.
