Άρθρο του Θόδωρου Μαργαρίτη, μέλους Πολιτικού Συμβουλίου Κινήματος Αλλαγής, στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο»:
Η χώρα πέρασε με επώδυνο τρόπο την περίοδο του αριστερού λαϊκισμού με την αντισυστημική φλυαρία. Έφτασε στα όρια την σχέση με την ΕΕ και βυθίστηκε σε άγρια πόλωση χωρίς ίχνος συναινέσεων. Η ήττα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε σελίδα και δημιούργησε προσδοκίες για επαναφορά στον ορθολογισμό και στους χαμηλούς τόνους. Η πανδημία άλλαξε τους κανόνες της πολιτικής ζωής.
Η ατζέντα έγινε ως ένα βαθμό μονοθεματική. Ωστόσο με αργούς ρυθμούς μπαίνουμε σε μια περίοδο με όλα τα προβλήματα της κοινωνίας στην ημερήσια διάταξη. Μαζί με αυτά βλέπουμε να έρχεται στο προσκήνιο ένα νέο κύμα λαϊκισμού. Αυτή την φορά στην θέση των λέξεων καπιταλισμός, διαμαρτυρία, παλαιό πολιτικό σύστημα έχουμε τις λέξεις έθνος, ασφάλεια, νόμος και τάξη. Όλες αυτές οι έννοιες έχουν προφανώς μεγάλη αξία. Αρκεί να μην γίνονται εργαλεία για κάθετη αντιπαράθεση που απευθύνεται στα χαμηλά ένστικτα και στην παραψυχολογία των μαζών. Να μην ακυρώνουν την νηφαλιότητα.
Κάπως έτσι είδαμε από την ΝΔ προεκλογικά τις υπερβολές για τα εθνικά θέματα με αφορμή τα συλλαλητήρια για τις Πρέσπες. Κάπως έτσι ακούμε σήμερα τον Α. Σαμαρά σε θέση Τουρκοφάγου και τον Κ. Κυρανάκη σε θέση πολεμοκάπηλου. Ταυτόχρονα η ατζέντα «νόμος και τάξη» αποκτά χαρακτηριστικά ιδεοληψίας. Βλέπουμε για παράδειγμα βιασύνη να έρθουν στην Βουλή τα θέματα ασφάλειας στα Πανεπιστήμια –ενώ οι σχολές είναι κλειστές- και ενώ ισχύουν οι περιορισμοί για την όποια φοιτητική διαμαρτυρία από το lockdown.
Παρακολουθούμε με αφορμή τα υπαρκτά φαινόμενα ασυδοσίας, ανομίας και πολιτικής βίας στα ΑΕΙ ένα κρεσέντο υπερβολών. Διακηρύξεις για Αστυνομικά τμήματα μέσα στις σχολές, έλεγχο για την κινητικότητα των δημοσιογράφων στις διαδηλώσεις, χλευασμό στις μετριοπαθείς προτάσεις καταστολής, αποθέωση των αυταρχικών αντιλήψεων στα όρια θεσμικών παρεκτροπών. Ένα μωσαϊκό ακροτήτων που αντιμετωπίζει τις προτάσεις για την αυστηρή φρούρηση στα ΑΕΙ υπό την αιγίδα των ίδιων των Πανεπιστημιακών αρχών ως ημίμετρο. Λες και ξέρουν καλύτερα οι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ την ζωή μέσα στα αμφιθέατρα από αυτούς που την ζουν. Τους πρυτάνεις, την ΠΟΣΔΕΠ, τους καθηγητές. Με οργισμένες ισοπεδωτικές εκφράσεις για τις προθέσεις του διδακτικού προσωπικού. Όλα στο μίξερ με την ρητορική της «τάξης».
Ακόμα και αν ένας σημαντικός αριθμός διανοούμενων στην Ευρώπη προειδοποιεί για σκοτεινές καταστάσεις στο μέλλον με συρρίκνωση δικαιωμάτων και ενίσχυση ολοκληρωτικών τάσεων στην κοινωνική ζωή. Η σκληρή αντιπαράθεση που απαιτείται απέναντι στον ακροαριστερό εξτρεμισμό δεν πρέπει να φτάσει στο άλλο άκρο. Όπως σφάλουν όσοι από την Αριστερά υποτιμούν τα φαινόμενα βίας μέσα στις σχολές και φαντασιώνονται φοιτητικές εξεγέρσεις σφάλουν ταυτόχρονα και όσοι από την Δεξιά ανοίγουν την πόρτα σε θεσμικές παρεκτροπές, Στην ιστορία της χώρας υπάρχουν οι εικόνες από το καμένο ΕΜΠ μετά από κατάληψη αλλά υπάρχει και η εικόνα με το τανκ στην είσοδο του Πολυτεχνείου. Όσο και αν είναι διαφορετικές εποχές, όπως και να το κάνουμε είναι και τα δύο ιστορικά αποτυπώματα. Τα όποια παράγουν συναισθήματα και αγωνίες.
Ο διάλογος για την δημόσια ασφάλεια και την ομαλότητα στην καθημερινή ζωή δεν έχει συντηρητικό πρόσημο. Είναι προφανές ότι θα πρέπει να υπάρχουν μέτρα ελέγχου και καταστολής. Δεν ζούμε σε μαγικό κόσμο. Αλλά είναι άλλο τα μέτρα που ενισχύουν την δημοκρατική νομιμότητα και είναι άλλο ένα σκοτεινό τούνελ που στην έξοδο του έχει την υπέρβαση των δημοκρατικών αρχών και την ανελευθερία.
ΥΓ. Την ώρα πού γράφονται αυτές οι γραμμές βγαίνει ο υπ. Δικαιοσύνης Κ.Τσιάρας και λέει ότι τα παιδιά από μονογονεϊκές οικογένειες ή από ομόφυλα ζευγάρια έχουν “παρεκκλίσεις” σε σχέση με τα άλλα παιδιά. “Πατρίς- θρησκεία- οικογένεια” από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.
