Άρθρο του Κώστα Σκανδαλίδη στην εφημερίδα «Τα Νέα»:
Μια αναφορά της Φ. Γεννηματά στη Βουλή που ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε ευκαιριακά να την αξιοποιήσει και μια αντίστοιχη του Γ. Παπανδρέου σε ένα περιφερειακό μέσο ήταν αρκετή για να πάρει φωτιά η «προοδευτική διακυβέρνηση»
Λες και την άκουσαν όλοι πρώτη φορά. Ξεχνούν ότι ως κορυφαία στρατηγική και στόχος της παράταξης υπάρχει και επαναλαμβάνεται εδώ και δυο τουλάχιστο δεκαετίες σε όλα ανεξαίρετα τα πολιτικά και προγραμματικά κείμενα του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια του Κινήματος Αλλαγής. Θέση που επικαθορίζει τις προγραμματικές επεξεργασίες και το περιεχόμενο των προτάσεων που συστηματικά διατυπώνονται σε όλα τα ζητήματα.
Παράλληλα έχει συνδεθεί άρρηκτα με την αυτόνομη πορεία και την αυτοδύναμη στρατηγική του χώρου για την οποία υπάρχει εδώ και πολύ καιρό αδιάσπαστη ενότητα και καθολική συνείδηση.
Σ’ αυτή την πορεία είναι προφανές ότι ο κύριος αντίπαλος της παράταξης είναι η νεο-Δεξία και η συντηρητική της πολιτική. Και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τις δυνάμεις που εκπροσωπεί, την πρακτική στην εξουσία και το θρυμματισμένο «ηθικό πλεονέκτημα» δεν συνιστά αξιόπιστο προοδευτικό εταίρο. Μια πραγματική «Κυβερνώσα Αριστερά» που θα εκπροσωπούσε ένα νέο πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα για την αναγέννηση της χώρας εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο. Αυτό οφείλει να υπηρετήσει το Κίνημα Αλλαγής.
Το ερώτημα είναι γιατί, ενώ από την αρχή έχει ξεκαθαριστεί και επαναλαμβάνεται σε κάθε ευκαιρία από την Φ. Γεννηματά το ζήτημα της εικαζόμενης συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ έρχεται και επανέρχεται με κάθε αφορμή και για «ψύλλου πήδημα».
Είναι απλό. Εξυπηρετεί τις προθέσεις και τους στόχους τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Η μεν ΝΔ παρουσιάζει την υποτιθέμενη προσέγγιση ως διαδικασία αποδέσμευσης κεντρώων και εκσυγχρονιστικών δυνάμεων τις οποίες θέλει να προσεταιριστεί. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ με δεδομένη την καταλυτική αποδοκιμασία της διακυβέρνησης του και την αποτυχία του εγχειρήματος της «προοδευτικής συμμαχίας» επιχειρεί με δέλεαρ την απλή αναλογική να εμφανίσει μια εκ νέου αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης.
Για την επίτευξη των στόχων τους επιστρατεύουν στην κυριολεξία όλα τα επικοινωνιακά όπλα που διαθέτουν επιχειρώντας να κρατήσουν στο περιθώριο το Κίνημα Αλλαγής. Άλλοι αμφισβητούν την αντιπαράθεση γενικότερα Δεξιάς – Αριστεράς ή Συντήρησης Προόδου με τρόπο ανιστόρητο και εντελώς επιφανειακό. Άλλοι προσπαθώντας να μας ταυτίσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ ισοπεδώνουν την τεράστια διαφορά στο είδος της αντιπολίτευσής που ασκούμε και μας βάζουν στο ίδιο τσουβάλι. Άλλοι ενσωματωμένοι στο σύστημα συμφερόντων της νέας εξουσίας φιλοτεχνούν το προοδευτικό προσωπείο μιας κατ’ εξοχή συντηρητικής Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού της. Αυτά όμως δεν αλλάζουν την πραγματικότητα για το χαρακτήρα και το ποιόν του σημερινού «δικομματισμού».
Για το Κίνημα Αλλαγής τα πράγματα είναι απλά και καθαρά. Χωρίς ουσιαστική ανατροπή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων που θα αναδείξει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στις μετεκλογικές εξελίξεις, δεν υπάρχει δυνατότητα προοδευτικής διακυβέρνησης για τη χώρα. Δεν θα μας βάλουν «πιπέρι στο στόμα» επειδή επιμένουμε στον δικό μας στρατηγικό και προγραμματικό στόχο που είναι συνυφασμένος με την ταυτότητα, την φυσιογνωμία και τη διαδρομή της παράταξης. Ιδιαίτερα τώρα που οι ιδέες μας επιστρέφουν, οι μνήμες ξυπνούν, οι θέσεις μας πάντοτε προοδευτικές και υπεύθυνες προτείνουν πραγματικές λύσεις στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η χώρα. Η παράταξη μας δεν μπορεί να κοιτάζει πίσω. Οφείλει να βλέπει και να προχωρεί Μπροστά. Και να μην ακούει τις σειρήνες που την αποπροσανατολίζουν από τις εθνικές και κοινωνικές της επιδιώξεις.
