Άρθρο του Γιώργου Μπουλμπασάκου, Διευθυντή Πνευμονολογικής Κλινικής «Ευαγγελισμού» και μέλος Πολιτικού Συμβουλίου Κινήματος Αλλαγής στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»
Εδώ και ένα χρόνο όλος ο πλανήτης ζει τη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση μετά από αυτήν της ισπανικής γρίπης το 1918. Μία κρίση που άφησε πίσω της περισσότερους από 40 εκατομμύρια νεκρούς.
Ο διακεκριμένος ανοσολόγος Antony Fauci έχει εκφράσει την εκτίμηση ότι και αυτή η πανδημία θα έχει τα ίδια τραγικά αποτελέσματα. Οι προηγούμενες υγειονομικές κρίσεις είχαν σαφώς πιο περιορισμένο χαρακτήρα και άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Δεν απείλησαν σε τέτοιο βαθμό τα υγειονομικά συστήματα και αντιμετωπίστηκαν με σχετική επιτυχία. Ο μεγάλος κίνδυνος που ελλοχεύει στην πανδημία Covid-19 είναι αυτός της κατάρρευσης του συστήματος υγείας.
Συστήματα υγείας ανεπτυγμένων χωρών αντιμετώπισαν την κατάρευση στο πρώτο κύμα και άλλα δοκιμάζονται τώρα .
Αυτό ζήσαμε το προηγούμενο διάστημα στον ανεπτυγμένο Βορρά της Ιταλίας και το ζούμε τώρα στη Μεγάλη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Επιμέρους θα έλεγα, υποσυστήματα κατέρρευσαν -αυτών των κλινών ΜΕΘ- και αδυνατούν να αντιμετωπίσουν επιτυχώς την πλημμυρίδα των κρουσμάτων
Τέτοια φαινόμενα απείλησαν και το Σύστημα Υγείας της χώρας μας το προηγούμενο διάστημα με την έξαρση των κρουσμάτων στη Βόρεια Ελλάδα.
Παρότι τρέχουν 2.500 κλινικές δοκιμές διαφόρων φαρμάκων και συνδυασμών, δεν διαθέτουμε ακόμα κάποια αποτελεσματική θεραπεία. Πολλά φάρμακα, δημιούργησαν στο αρχικό στάδιο προσδοκίες αλλά δεν επιβεβαιώθηκαν στη συνέχεια.
Σίγουρα έχουμε γίνει επιστημονικά σοφότεροι και αντιμετωπίζουμε σαφώς πιο αποτελεσματικά τις παράπλευρες θα έλεγα επιπτώσεις της νόσου. Γνωρίζουμε ,ότι τα περιοριστικά μέτρα είναι τα πιο αποτελεσματικά. Επίσης η τήρηση των υγειονομικών κανόνων,απόστασης, της χρήσης μάσκας και της υγιεινής των χεριών είναι εκ των ουκ άνευ.
Συγχρόνως όμως, αυτά τα μέτρα έχουν τεράστιες κοινωνικές, ψυχολογικές και οικονομικές επιπτώσεις. Κατά συνέπεια εκείνο που έχει δυσκολία, είναι η χρυσή τομή που πρέπει να βρούμε ώστε ο βαθμός ανοίγματος της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας να μην απειλήσει με κατάρρευση το Σύστημα Υγείας. Οι ισορροπίες είναι λεπτές. Διαφοροποιημένα ανοίγματα ανάλογα με την επιδημιολογική εικόνα κάθε περιοχής και όχι οριζόντια και καθολικά μέτρα είναι απαραίτητα. Θα βοηθήσουν και θα τονώσουν και το αίσθημα ευθύνης των πολιτών.
Τα νοσοκομεία της χώρας και ιδιαίτερα αυτά της Αττικής, κινούνται σε καταστάσεις πού λίγο απέχουν από το να χαρακτηριστούν οριακές.
Αυτή τη στιγμή η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη, υπάρχει ικανός αριθμός κλινών για Covid-19 και κλίνες ΜΕΘ. Όμως αυτό εύκολα αλλάζει και αρκούν δύο μεγάλα γεγονότα για να διαταραχθεί και να αλλάξει άρδην η εικόνα. Ήδη παρουσιάζεται αυξημένη κινητικότητα κρουσμάτων και νοσηλειών.
Επιπλέον υπάρχουν δύο παράγοντες που οφείλουμε να τους πάρουμε σοβαρά υπόψη μας. Ο ένας αφορά τα αυξημένα κρούσματα στο ιατρικο- νοσηλευτικό προσωπικό με ότι σημαίνει αυτό για την λειτουργία των νοσοκομείων. Ο δεύτερος έχει να κάνει με την κόπωση πλέον του προσωπικού των νοσοκομείων, που απειλεί της εύθραυστες ισορροπίες.
Η ελπίδα έρχεται με την έναρξη του εμβολιαστικού προγράμματος. Ο εμβολιασμός δημιουργεί συλλογική ανοσία και ανοσιακό τείχος και έτσι προστατεύονται εμβολιασθέντες και μη. Ο ρυθμός είναι φυσικά χαμηλός τώρα, για τον λόγο ότι δεν υπάρχουν ακόμα επαρκείς ποσότητες εμβολίων. Το επόμενο διάστημα θα έχουμε μεγαλύτερες δυνατότητες.Η κυβέρνηση και όλοι οι αρμόδιοι φορείς οφείλουν να οργανώσουν αποτελεσματικά τον εμβολιασμό των πολιτών. Η επιτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος είναι υψίστης προτεραιότητας. Μονάχα έτσι μπορούμε να πάρουμε πίσω τη ζωή μας.
