Άρθρο του Θόδωρου Μαργαρίτη, μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος Αλλαγής στην εφημερίδα «Τα Νέα»:
Με αφορμή την έκθεση Πισσαρίδη άνοιξε ένας σημαντικός δημόσιος διάλογος. Η έκθεση είναι ένα ενδιαφέρον συλλογικό κείμενο που αξίζει προσοχής και συνεννόησης. Φυσικά -όπως έχει επισημάνει ορθά ο Νίκος Χριστοδουλάκης- είναι κατά βάση μια «εγκυκλοπαιδικού» τύπου παρέμβαση με χρήσιμες σκέψεις. Μία συνολικά απορριπτική στάση θα ήταν κατά συνέπεια εσφαλμένη μπροστά στην αναζήτηση προτάσεων για την οικονομική ανάταξη της χώρας μετά τα μνημόνια και την Υγειονομική κρίση. Ωστόσο η έκθεση αυτή έχει απουσία κεντρικών προτεραιοτήτων. Έχει σοφές επισημάνσεις ιδιαίτερα για τις αγκυλώσεις της Ελληνικής οικονομίας, έχει αξιόλογες προτάσεις για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου αλλά σχετικά αδύναμο «Δια ταύτα».
Από την σοσιαλδημοκρατική οπτική είναι ανάγκη -περισσότερο από κάθε άλλη φορά -στην δημόσια διαβούλευση για την Οικονομία να τεθεί στο επίκεντρο η ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ. Η αλλαγή δηλαδή της κυρίαρχης θεώρησης η οποία για πολλά χρόνια έχει επιβληθεί με αιχμές την ευελιξία της Αγοράς και τα ποσοτικά χαρακτηριστικά της Ανάπτυξης. Σήμερα με την εμπειρία της κρίσης από την περιπέτεια του covid-19 αποτελούν σημαντικές προτεραιότητες η ενίσχυση του Κοινωνικού κράτους, ο εκσυγχρονισμός του δημόσιου τομέα, οι αναδιανεμητικές πολιτικές, η Πράσινη Ανάπτυξη.
Ένα νέο παράδειγμα Οικονομίας πρέπει να κυριαρχήσει, το οποίο οφείλει να δυναμώσει την φορολογία στον πλούτο, την αντιμετώπιση στην ασυδοσία της ανεξέλεγκτης αγοράς, την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Δεν μπορεί ας πούμε να παραμένει η σημερινή σχέση αμέσων και εμμέσων φόρων πού πλήττει τα αδύναμα στρώματα. Δεν μπορεί η επικυριαρχία των Τραπεζών να επιδιώκει κρατικές ενισχύσεις αλλά οι ίδιες να είναι απολύτως δύσκαμπτες προς την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Δεν μπορεί το κράτος να σώζει την AEGEAN αλλά να μην έχει σοβαρή παρουσία στην μετοχική σύνθεση και στην διοίκηση της επιχείρησης. Δεν μπορεί το Δημόσιο να χρωστά σε πολίτες και την ίδια ώρα να είναι άτεγκτο σε οφειλές φτωχών συμπολιτών μας. Είναι μερικά πρόχειρα και σκόρπια παραδείγματα. Σε κάποια από αυτά έχει ορατότητα η έκθεση Πισσαρίδη. Και είναι τελικά ζήτημα εφαρμογής από τους κυβερνώντες αυτών των προτάσεων πού διατυπώνει. Σε άλλα επίπεδα του προβληματισμού η ορατότητα είναι αδύναμη. Σε θέματα που σχετίζονται με τις αναδιανεμητικές πολιτικές, στην προάσπιση του Κοινωνικού κράτους, στην άρνηση ενός εργασιακού Μεσαίωνα, υπάρχουν διαφορετικές ευαισθησίες και προσεγγίσεις.
Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ από την παρουσία του στο βήμα της ΔΕΘ μέχρι την πρόσφατη τηλέ-εκδήλωση για την Οικονομία έχει διατυπώσει ένα συνολικό σχέδιο για την Οικονομία. Κεντρικές ιδέες είναι η διεκδίκηση της αναδιάρθρωσης χρέους, η απεμπλοκή από τα υψηλά πλεονάσματα και βέβαια η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου με κατεύθυνση την μεταποίηση και τις νέες τεχνολογίες.Αλλού συμπίπτει με την έκθεση Πισσαρίδη, αλλού έχει διαφορετικές θέσεις, αλλού έχει δικές του αυτόνομες προτάσεις.
Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ δεν υιοθετεί μια ισοπεδωτική στάση σαν αυτή του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην έκθεση με ιδεοληψίες και δοξασίες εύκολης αντιπολίτευσης με πολλές υποσχέσεις και αντίστοιχα πολλές διαψεύσεις. Τα ζητούμενα βρίσκονται στο να εφαρμοστούν μερικές προτάσεις από την έκθεση. Ακόμα όμως πιο σημαντικό για όσους έχουν αναφορά στην σοσιαλδημοκρατία είναι να τεθεί το θέμα των ανισοτήτων σαν επείγουσα ανάγκη για την συνοχή της κοινωνίας και όχι μόνο ως συναισθηματική εκφώνηση.
