Άρθρο του Παναγιώτη Βλάχου, Γραμματέα Επικοινωνίας του Κινήματος Αλλαγής στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα της Κυριακής»:
Η πανδημία δεν απειλεί μόνο τη ζωή και την υγεία μας. Αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την οικονομική ελευθερία. Και η τάση αυτή δεν αφορά μόνο στα ανελεύθερα ή αυταρχικά καθεστώτα, αλλά και στις ανοιχτές δημοκρατίες, στα φιλελεύθερα δημοκρατικά πολιτεύματα. Αυτό καταγράφεται σε διεθνείς μελέτες από το Μάρτιο μέχρι σήμερα. Πρόσφατα δε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έγινε αναφορά στον περιορισμό της πολιτικής πολυφωνίας στην Ελλάδα.
Παρά τις συνταγματικές εγγυήσεις και το δίκαιο της ανάγκης που υπερισχύει σε έκτακτες συνθήκες, ο πειρασμός της κρατικής εξουσίας να εκμεταλλευτεί την κατάσταση οδηγεί σε αυθαιρεσίες, που παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας και διευρύνουν ή παράγουν νέες ανισότητες στο όνομα της υγειονομικής προστασίας. Μπορεί να μην είχαμε παρακολούθηση ή συλλήψεις αντιφρονούντων, να μη στήθηκαν νωρίτερα κάλπες ή να καταπιέστηκαν εθνοτικές μειονότητες, όπως σε χώρες της Ασίας. Διαπιστώσαμε όμως αρκετά ελλείμματα στη δημοκρατική λειτουργία, τη λογοδοσία, τη διαφάνεια, την πολυφωνία, την ισονομία από την Κυβέρνηση.
Είδαμε αποκαλύψεις για διπλά μητρώα ασθενών και φωτογραφικούς διαγωνισμούς σε ημέτερους για προμήθεια τεστ. Χρειάστηκαν μήνες για να δημοσιεύσει η Κυβέρνηση στοιχεία για τις ΜΕΘ και τη λειτουργία τους, τα τεστ που διενεργήθηκαν ή τη γεωγραφική τους διασπορά. Εθνικές μελέτες για την πορεία του ιού δεν έχουμε. Σκοτάδι ακόμη καλύπτει την τύχη των δωρεών που διατέθηκαν στο ΕΣΥ. Η Διαύγεια παρακάμπτεται.
Είδαμε την έκτακτη και κακή νομοθέτηση αφενός να καταργούν τον κοινωνικό διάλογο και να επιβάλουν νέες εργασιακές ανισότητες (κανόνας “μισός μισθός – μισή δουλειά”) αφετέρου να απαλλάσσουν αιρετούς της τοπικής αυτοδιοίκησης ακόμη και για ποινικές ατασθαλίες με (ν)τροπολογίες νύχτας. Η τηλεργασία μπήκε στη ζωή μας χωρίς κανόνες, ενώ οι ανεξάρτητες Αρχές παρακολουθούν από μακριά τις τράπεζες, τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, τα σούπερ μάρκετ να αυξάνουν τις τιμές. Συμφωνίες κυρίων και εταιρική κοινωνική ευθύνη αντικατέστησαν τον ρυθμιστικό ρόλο της Πολιτείας. Τα συνδικάτα είναι αποδυναμωμένα.
Είδαμε μια εξόφθαλμη επίθεση στις αρχές λειτουργίας του δημόσιου τομέα, με στρατιές μετακλητών να καταλαμβάνουν θέσεις διευθυντών. Προηγήθηκε, βέβαια, η υπερ-στελέχωση της Προεδρίας της Κυβέρνησης προκειμένου να ελέγχεται συγκεντρωτικά η λειτουργία και οι αποφάσεις των υπουργείων στο όνομα της επιτελικότητας. Η ίδια λογική υπαγόρευσε και τις αλλαγές στη λειτουργία των ΟΤΑ, με την υπεροπλία των οικονομικών επιτροπών και το πάρτυ αναθέσεων χωρίς φραγμούς. Νέα “μαύρα” ταμεία δημιουργήθηκαν στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, ενώ εξαπολύθηκε μια ισοπεδωτική επίθεση σε όλες τις ΜΚΟ, παρακάμπτοντας την ευρωπαϊκή έρευνα που ήταν ήδη σε εξέλιξη.
Η έλλειψη δημοκρατικής πειθούς για τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης οδήγησε την Αστυνομία σε υπερβολές κατά των νέων, ενώ υπονομεύτηκε η πολιτική συνεννόηση ενόψει της επετείου του Πολυτεχνείου, προκειμένου να στηθεί το βολικό σκηνικό της πόλωσης και της βίας. Θλιβερός επίλογος, η ποινική δίωξη πολιτικών αρχηγών.
Δυστυχώς, η Κυβέρνηση δεν σταμάτησε εκεί, αλλά έβαλε και στο στόχαστρο την πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης. Ενάντια σε κάθε λογική διαφάνειας και αξιοκρατίας, μοίρασε αρχικά 20 εκ. Ευρώ (“λίστα Πέτσα”) και μόνο μετά από τη γενική κατακραυγή έδωσε στη δημοσιότητα τους ωφελούμενους. Το ίδιο επανέλαβε πρόσφατα χαρίζοντας 2 εκ. ευρώ για μια καμπάνια που λίγοι την έχουν δει. Τα πάνελ γέμισαν με στελέχη της ΝΔ, που ενημερώνουν τους πολίτες με την ταμπέλα του “ειδικού”, ενώ τα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής εξαφανίστηκαν ή περιορίστηκαν σημαντικά από την πρωϊνή ενημέρωση, όπως δείξαμε πρόσφατα με στοιχεία. Πρόσφατη έκθεση του ΕΣΡ δείχνει ότι ήδη από τον Ιούλιο του 2019, η πολυφωνία μετατρέπεται σε κυβερνητική μονοφωνία. Η ανεύθυνη βόλτα στην εξοχή του Πρωθυπουργού στην Πάρνηθα σχεδόν “θάφτηκε”, όταν επί ημερών της πρωθυπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου η διαπόμπευση και ο κιτρινισμός περίσσευαν.
Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια νέα πρόκληση: η νέα βιοπολιτική που εκ των πραγμάτων επέβαλε ο κορωνοϊός να μην μετατραπεί σε μια “πανδημοκρατία” ελέγχου, καταπίεσης, συγκεντρωτισμού, ανελευθερίας, ανισότητας. Να μην μονιμοποιήσει την εξαίρεση εις βάρος του κανόνα, αλλά να ελέγχεται για την αναλογικότητα και την προσφορότητα των μέτρων που εισάγει, να αξιολογείται για την δημοκρατική ηθική και την ποιότητα της νομοθεσίας της, να ευνοεί και όχι να καταπιέζει την πολυφωνία. Αυτό το σκοτεινό πισωγύρισμα στις πλάτες των φοβισμένων πολιτών μας θυμίζει ποια είναι η συντηρητική παράταξη.
