Ο δήμαρχος Αλίμου, Ανδρέας Κονδύλης, είναι ένας από τους Δημάρχους που πρωτοστατεί στην εφαρμογή των αντεργατικών πολιτικών της κυβέρνησης και στην καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Είναι αυτός που ιδιωτικοποιεί τις υπηρεσίες του δήμου, αντί να τις στηρίζει. Είναι ίσως ο μοναδικός Δήμαρχος που δεν προχώρησε σε προσλήψεις προσωπικού στην καθαριότητα και στις ανταποδοτικές υπηρεσίες, με τον διαγωνισμό της 3Κ/2018, με αποτέλεσμα να εκχωρεί σήμερα τμήματά της σε ιδιώτες.
Είναι αυτός που αποπειράθηκε να αναθέσει αλλότρια και άσχετα καθήκοντα σε εργαζόμενους κατά την πρώτη φάση του κορονοϊού και είναι ο μόνος που -πριν ακόμα ψηφιστεί η δυνατότητα ανάθεσης καθηκόντων δημοτικής αστυνομίας σε διοικητικούς υπαλλήλους- προανήγγειλε από το MEGA ότι συνέστησε υγειονομική αστυνομία και ότι θα αναθέσει ανάλογα καθήκοντα σε υπαλλήλους που ούτε δημοτικοί αστυνόμοι είναι ούτε διοικητικοί υπάλληλοι!
Είναι αυτός που επιχείρησε να κόψει τις άδειες των εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς τον Αύγουστο και ο μοναδικός που προχώρησε σε απολύσεις 12 εργαζομένων από το πρόγραμμα «Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής» (Παιδικοί Σταθμοί) και σήμερα επιβάλλει τις υποχρεωτικές υπερωρίες και την κατάργηση του ωραρίου εργασίας για να ανταποκριθούν οι εργαζόμενοι στις αυξημένες ανάγκες που δημιουργήθηκαν και που μοναδικός υπεύθυνος είναι ο ίδιος.
Είναι αυτός που βάζει εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση, γι’ αυτό απ’ την μια μεριά φρόντισε να διασφαλίσει μια εργοδοτική πλειοψηφία στο σωματείο, μέσω του εκμαυλισμού τους και της εξαγοράς τους, και από την άλλη ποινικοποιεί κάθε φωνή αντίστασης στις επιλογές του, με συνεχείς αναφορές και την επιβολή πειθαρχικών ποινών, σε συναδέλφους και συνδικαλιστές που δεν υποκύπτουν και δεν συμμορφώνονται «προς τας υποδείξεις»!
Πεδίο ελεύθερο, για να ασκεί αυτή την πολιτική, αφήνει και η στάση της πλειοψηφίας και το προεδρείο της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Ερωτηματικά εγείρονται γι’ αυτήν τη στάση. Κωφεύει στις φωνές διαμαρτυρίες και με τον τρόπο του κάνει πλάτες στην αντεργατική και εκβιαστική πολιτική του Δημάρχου Αλίμου.
Αδιαφορεί για το γεγονός ότι στήνονται κατηγορίες και πειθαρχικές διώξεις σε όποιον αντιδρά στην επιβολή και στην τρομοκρατία της Δημοτικής Αρχής. Η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ στήριξε με την ανοχή της υποχρεωτικές υπερωρίες σε όλες τις υπηρεσίες του Δήμου Αλίμου προκειμένου να καλυφθούν τα κενά και οι σοβαρές ελλείψεις προσωπικού που η ίδιος ο Δήμαρχος Αλίμου έχει προκαλέσει με σκόπιμες παραλείψεις και απολύσεις εργαζόμενων.
Αδιαφόρησε για την καταστρατήγηση του ωραρίου του προσωπικού των παιδικών σταθμών και του πενθήμερου στην υπηρεσία καθαριότητας.
Δεν εφαρμόζει την εργασία από το σπίτι, με εξαίρεση ελαχίστων περιπτώσεων, προκειμένου να αποσυμφορηθούν οι υπηρεσίες, να αποφευχθούν οι άσκοπες μετακινήσεις προκειμένου να μην δημιουργούνται εστίες μετάδοσης του ιού.
Επιβάλλει πειθαρχικές ποινές στους εργαζόμενους ανεξέλεγκτα και το προεδρείο της ΠΟΕ-ΟΤΑ σιωπά ένοχα, ενώ την ίδια περίοδο απαριθμούνται δεκάδες ανακοινώσεις της, και σωστά, πολλές φορές μάλιστα για υποδεέστερες περιπτώσεις, στήριξης σε εργαζόμενους και σε σωματεία.
Με μια διαφορά, όμως: το προεδρείο της ΠΟΕ-ΟΤΑ βλέπει επιλεκτικά. Δείχνει υπερβάλλοντα ζήλο και καλύπτει ακόμα και την εργοδοτική στάση σωματείων που είναι φίλα προσκείμενα μ’ αυτό, κάνει το «παγώνι» εκεί που διατηρεί καλές σχέσεις με τους Δημάρχους και αδιαφορεί εκεί που τα σωματεία και η συνδικαλιστές έχουν μια αγωνιστική στάση και δεν δίνουν διαπιστευτήρια σε κανέναν, παρά στους εργαζόμενους που εκπροσωπούν και στη συνείδησή τους!
Η Ομοσπονδία είναι το κοινό σπίτι όλων των εργαζομένων και δεν υπάρχουν ούτε ιδιοκτήτες, ούτε ενοικιαστές για να γίνονται διακρίσεις. Αυτή η πρακτική της πλειοψηφίας και του προεδρείου της ΠΟΕ-ΟΤΑ, καθώς και εργοδοτικών σωματείων και υποταγμένων συνδικαλιστών, είναι που οδήγησε το συνδικαλιστικό κίνημα στη σημερινή απαξίωσή του και βρήκαν το έδαφος, Κυβέρνηση και Δήμαρχοι, να αλωνίζουν μόνοι τους!
Αυτό δεν θα πρέπει να το ανεχτεί κανένας εργαζόμενος και κανένα σωματείο. Η αλληλεγγύη είναι το μοναδικό μας όπλο στις δύσκολες στιγμές που περνάμε ως εργαζόμενοι και ως κοινωνία.
26-11-2020
Από το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ
