Άρθρο του Γιώργου Μπουλμπασάκου, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου Κινήματος Αλλαγής και μέλος Γραμματείας της πολιτικής κίνησης «Ανανεωτική Αριστερά» στην εφημερίδα «Τα Νέα»:
Στην τελευταία δεκαετία μεσούσης της οικονομικής κρίσης συνέβηκαν τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Δημιουργήθηκαν νέα κόμματα και παρόλο που έπαιξαν σημαντικό πολιτικό ρόλο, σε δεύτερο χρόνο εξαϋλώθηκαν.
Η Ν.Δ. είδε τις δυνάμεις της να συρρικνώνονται επικίνδυνα αλλά τελικά έκανε θριαμβευτική επιστροφή.
Επισημαίνεται όμως το γεγονός, ότι με ευκολία που εκπλήσσει για ένα κόμμα εξουσίας, απέδρασε της εθνικής της ευθύνης, περιπλανώμενη στους δρόμους του λαϊκισμού των Ζαππείων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, συνεργαζόμενος με περισσή ευκολία με την ακροδεξιά των ΑΝ.ΕΛ και συγκράτησε μεγάλες δυνάμεις στις τελευταίες εκλογές. Φυσικά δεν διαφεύγει της προσοχής μας ότι ο λαός ουσιαστικά αποδοκίμασε την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ και έφερε την Ν.Δ στην διακυβέρνηση.
Αρκετοί αναλυτές θεώρησαν τις εκλογές του Ιουλίου ότι ήταν μια κλασσική αναμέτρηση εμπέδωσης και ότι πλέον σταθεροποιήθηκε η πολιτική διάταξη των πολιτικών παικτών.
Προφανώς αγνόησαν ότι η ζωή συνεχώς μας εκπλήσσει και η παγκόσμια υγειονομική κρίση που μοιραία θα συνοδευθεί με μεγάλη οικονομική κρίση θα αναδιατάξει εκ νέου τις πολιτικές δυνάμεις. Κάποια σημάδια ήδη αποτυπώνονται στις μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Η κινητικότητα που υπάρχει στο πολιτικό μας σύστημα δεν είναι πρωτόγνωρη.Δεν θέλω να θυμίσω ονόματα και πολιτικές πρακτικές του παρελθόντος.Ο καθένας αξιολογείται. Δεν υπάρχουν άλλωστε εμβληματικές προσωπικότητεςπου μετακινήθηκαν.Ακόμα και εαν υπήρχε ένας Βαλμπουενά δεν υπάρχουν πολλές ομάδες αντίστοιχες του Ολυμπιακού.
Το ΠΑΣΟΚ υπέστη στρατηγική ήττα και το 48% διολίσθησε στο 4,68%.
Οι λόγοι έχουν πολλαπλώς αναλυθεί και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν απέδρασε της εθνικής του ευθύνης όπως έκανε η Ν.Δ.Πολιτικοί αναλυτές αλλά και στελέχη και μέλη του ΠΑΣΟΚ συχνά διατυπώνουν την άποψη ότι η επιστροφή του στην ίδια οργανωτική διάταξη θα δράσει θετικά.
Τι λέει όμως η σκληρή πραγματικότητα.
Συνήθως δεν ανακάμπτουν σημαντικά τα κόμματα που χάνουν την κεντρική, πολύ ισχυρή, πολιτική τους θέση στο κομματικό σύστημα και υφίστανται πλήγμα στον πυρήνα της εκλογικής τους βάσης.
Τα παραδείγματα του Ιταλικού και του Γαλλικού Σοσιαλιστικού κόμματος αυτά καταδεικνύουν. Αντίστοιχο παράδειγμα είχαμε και στην μεταπολίτευση στα δικά μας πράγματα. Η Ένωση Κέντρου δεν μπόρεσε ποτέ να ανακάμψει και η ιδιοφυής σύλληψη του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν να δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα κατά συνέπεια δεν είναι πιθανή η ανάκαμψη του ιστορικού ΠΑΣΟΚ, όχι γιατί θα ήταν ιστορικό παράδοξο αλλά γιατί οι νέες κοινωνικές συνθήκες ζητάνε συνήθως νέα πολιτικά υποκείμενα για να εκφρασθούν.
Γι’ αυτό η μεγάλη πολιτική κίνηση ήταν η δημιουργία το 2015 της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Στήθηκαν αναχώματα και άνοιξε ο ορίζοντας για μια νέα συμμαχία ιστορικών πολιτικών ρευμάτων.
Με την ενεργή συμμετοχή 220.000 πολιτών τον Νοέμβριο του 2017 και με τις αποφάσεις του ιδρυτικού μας συνεδρίου το 2019 δημιουργήθηκε το Κίνημα Αλλαγής.
457.519 ψηφοφόροι μας έδωσαν εντολή να τους εκπροσωπήσουμε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο .Μας τίμησαν και εμείς καθημερινά τους ανταποδίδουμε την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν.
Ενισχύσαμε την πολιτική μας αυτονομία και αφήσαμε πίσω παραλυτικούς ετεροπροσδιορισμούς. Βελτιώνουμε την παρουσία μας στα νέα δυναμικά κοινωνικά στρώματα.
Οι μεγάλες προτεραιότητες που θέτουν τα μεγάλα σύγχρονα προβλήματα, βρίσκονται στο κέντρο της προσοχής μας. Έχουμε λύσει τις διαφορές μας με το παρελθόν με εξαντλητική αυτοκριτική και αναστοχασμό.
Πλέον είναι εμφανές πως οι σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές μπορούν να απαντήσουν αξιόπιστα και αποτελεσματικά στα σημερινά μεγάλα προβλήματα. Ο νέος φορέας της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης είναι το Κίνημα Αλλαγής.
Θα απευθυνθούμε πάλι στο μεγάλο εθνικό ακροατήριο. Δεν βολευόμαστε στην ασφάλεια της πολιτικής επιβίωσης και σε δεύτερους ρόλους.
Παραφράζοντας τον ποιητή¨ «Δεν βολευόμαστε με λιγότερο ουρανό».
