Συνάδελφοι/σες

Η πρόσφατη Εγκύκλιος «Εφαρμογή συνδυασμού διατάξεων των άρθρων 36Α και 19 του ν. 4387/2016 στις περιπτώσεις συνταξιοδότησης με διαδοχική, παράλληλη ασφάλιση και παράλληλη απασχόληση» καταρχάς ακυρώνει αναδρομικά 3 προηγούμενες Εγκυκλίους:

1. Την εγκύκλιος υπ’ αριθμ. Φ.1500/Δ17/οικ.42472/969/14-03-2019.
2. Το παράδειγμα 3 της υπ’ αριθμ. Φ.80000/58967/77/Δ27.17/29-12-2017 εγκυκλίου, ως προς την προσαύξηση που δύναται να λάβει ο ασφαλισμένος η οποία θα δοθεί μόνο για τα παράλληλα χρόνια ασφάλισης και όχι για τα μη-παράλληλα (ήτοι 1980-85 και 1988-89).
3. Το σημείο 4 της Φ.80000/Δ17/οικ.46340/1034/12-09-2018 εγκυκλίου, ως προς τον χρόνο ο οποίος θα αξιοποιηθεί με τις διατάξεις του 36Α και ο οποίος είναι μόνο ο παράλληλος χρόνος ασφάλισης του δεύτερου φορέα έως 31/12/2016 για τον οποίο έχουν καταβληθεί δύο ασφαλιστικές εισφορές.
4. Τα σημεία 5α και 5β της ίδιας ως άνω εγκυκλίου Φ.80000/Δ17/οικ.46340/1034/12-09-2018 όπου αναφέρεται ότι δίδεται προσαύξηση για τον παράλληλο και μη παράλληλο χρόνο ασφάλισης. Η προσαύξηση δίδεται μόνο για τον παράλληλο χρόνο ασφάλισης σε δύο διαφορετικούς ασφαλιστικούς φορείς ή το Δημόσιο.

Συγκεκριμένα ανακαλείται:

Ολόκληρο το θετικό παράδειγμα 3 Μηχανικού Δημοσίου Υπαλλήλου της Εγκυκλίου της 14/3/2019 και η αρχή ότι δεν δύναται να υπάρχει απώλεια ασφαλιστικού χρόνου.

Το Παράδειγμα 3 της Εγκυκλίου της 29/12/2017 όπου ρητά οδηγεί σε απώλεια πληρωμένου ασφαλιστικού χρόνου (1980-85 και 1988-89).

Η δυνατότητα τριπλού υπολογισμού της σύνταξης όταν πληροί τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και στους δύο φορείς ασφάλισης που οδηγούσε στη χορήγηση του συμφερότερου ποσού.

Το παράδειγμα 1β της πρόσφατης Εγκυκλίου που μας αφορά δημιουργεί τα εξής ερωτηματικά και προβλήματα:

Θεωρεί αυθαίρετα το διανυθέντα χρόνο από 1/1/2017 και μετά ως διανυθέντα στο Δημόσιο, τη στιγμή που ρητά σε μη καταργημένη διάταξη της Εγκυκλίου της 29/12/2017 : «Ο χρόνος ασφάλισης που αντιστοιχεί στην ασφαλιστική εισφορά που καταβάλλεται από 1/1/2017 και μετά στον ΕΦΚΑ, θεωρείται χρόνος ασφάλισης στον ΕΦΚΑ και δύναται να χρησιμοποιηθεί κατόπιν επιλογής του ασφαλισμένου κατά την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης, είτε για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος στους πρώην φορείς κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο για τη λήψη ανταποδοτικής σύνταξης, είτε για τη λήψη προσαύξησης σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 17 παρ. 4 και 36 παρ. 5 του ν.4387/2016».

Δηλαδή ο ασφαλισμένος του παραδείγματος δύναται να αξιοποιήσει το χρόνο του e ΕΦΚΑ από 1/1/2017 έως το 2020 προσθετικά με το χρόνο ασφάλισης στο πρώην ΤΣΜΕΔΕ και θα θεμελιώσει πλήρες δικαίωμα συνταξιοδότησης με 41 ολόκληρα έτη. Η Νόμιμη αυτή Επιλογή αυτή απουσιάζει εντελώς!

Το ενδεχόμενο αυτό όχι απλώς δεν εξετάζεται στην Εγκύκλιο αλλά απορρίπτεται προκαταβολικά με τη φράση «Να σημειωθεί εισαγωγικά πως ο ασφαλισμένος του εν λόγω παραδείγματος δεν μπορεί εκ του νόμου (παρ. 2-4 του άρθρου 36Α) να συνταξιοδοτηθεί μόνο με τις διατάξεις του πρώην ΕΤΑΑ ΤΣΜΕΔΕ, αποποιούμενος το χρόνο του πρώην ΔΗΜΟΣΙΟΥ, δεδομένου ότι ο χρόνος ασφάλισης στον e-ΕΦΚΑ μετά την 01.01.2017 ως δημόσιος υπάλληλος είναι ενιαίος χρόνος ασφάλισης.»

Μας προξενεί εντύπωση ότι στην 1^η Επιλογή (αφού έχει αφαιρεθεί η επικρατέστερη) κανένας αυτοτελής ασφαλιστικός βίος δεν οδηγεί σε θεμελιωτικό δικαίωμα (ούτε τα 31 έτη Δημοσίου μια και απαιτούνται τουλάχιστον 35 ή 25 υπό προϋποθέσεις, ούτε τα 37 του ΤΣΜΕΔΕ μια και απαιτούνται 40 έτη πλέον).

Στη 2^η Επιλογή υπάρχει πλήρης απώλεια και των 37 ετών ασφάλισης στο ΤΣΜΕΔΕ με την ακατανόητη αναφορά «Υπογραμμίζεται ότι ο χρόνος στο πρώην ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ, δεν αξιοποιείται, δεδομένου ότι εκ του νόμου δεν είναι δυνατή η προσμέτρηση μόνο μέρους του χρόνου που διανύθηκε στην ασφάλιση του κάθε Φορέα (παρ. 3. του αρ. 19 του ν. 4387/2016). Επομένως, δεν είναι δυνατή η προσμέτρηση μόνο των ετών 1990-2016 για λήψη προσαύξησης, χωρίς χρήση και του διαστήματος 1980-1989. Επίσης, δεν είναι δυνατή η χρήση του διαστήματος 1980-1989 για θεμελίωση, και μη χρήση του παράλληλου διαστήματος 1990-2016 για λήψη προσαύξησης.»

Τα παραπάνω οδηγούν σε υποχρεωτική χρήση της διαδοχικής ασφάλισης (Επιλογή 3)

Η γενική αναφορά της Εγκυκλίου ότι δεν είναι δυνατή η προσμέτρηση μόνο μέρους του χρόνου που διανύθηκε στην ασφάλιση του κάθε Φορέα οδηγεί μαθηματικά στην απώλεια ασφαλιστικού χρόνου παράλληλης ασφάλισης και την ακύρωση εκατοντάδων αποφάσεων συνταξιοδότησης που έχουν ήδη εκδοθεί κυρίως από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αλλά και από το ΤΣΜΕΔΕ.

Συγκεκριμένα:

1. Ακυρώνει πλήρως και διαγράφει το χρόνο ασφάλισης στο ΤΣΜΕΔΕ πριν το Διορισμό στο Δημόσιο αν αυτός δεν ενταχθεί σε διατάξεις διαδοχικής ασφάλισης
2. Δημιουργεί πλήθος πρόσθετων ερωτημάτων και εμποδίων στους χρόνους με σχέσεις εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου που είχαν διανυθεί από την πλειοψηφία των διπλοασφαλισμένων πριν τη μονιμοποίηση τους.
3. Οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις σε υποχρεωτική εξαγορά ασφαλιστικού χρόνου, η οποία είναι πλέον ακριβή και ενώ αντίστοιχες αιτήσεις είχαν αποσυρθεί μια και δεν ήταν απαραίτητες σύμφωνα με τα ισχύοντα.

Η παρέμβαση μας στο Υπουργείο και η κινητοποίηση μας την 1^η Οκτώβρη αυτά ακριβώς τα ζητήματα προσπάθησαν να αναδείξουν και διεκδικούμε διορθωτικές κινήσεις ώστε να μη μπλέξουν πολλοί συνάδελφοι μας σε αέναες δικαστικές διαμάχες.