Με τρεις συναδέλφους που απεβίωσαν δεχόμενοι πιέσεις από τους προϊστάμενούς τους προκειμένου να αποχωρήσουν από την εταιρεία, ξεκίνησε η ενδέκατη «εθελούσια» έξοδος. Οι τρεις αυτοί θάνατοι (δύο στο Μέγαρο κι ένας στην Καβάλα) συνέβησαν σε χρονικό διάστημα λιγότερο των δύο μηνών.

Το 2020 έχουν ήδη αποχωρήσει 450 συνάδελφοι στις αρχές του έτους. Ωστόσο, η διοίκηση έχει προϋπολογίσει με μειωμένα πακέτα αποχώρησης άλλες χίλιες (1.000!) αποχωρήσεις σε μία «εθελούσια» που αναμένεται να ανακοινωθεί τον Οκτώβρη, αλλά έχει ήδη ξεκινήσει εν κρυπτώ και παραβύστω, με προφορικές κυρίως οχλήσεις. Για να πραγματοποιηθεί ένας τόσο μεγάλος αριθμός αποχωρήσεων με μειωμένα πακέτα, σε μία κατεστραμμένη αγορά εργασίας από τα μνημόνια και τον κορονοϊό, θα απειλήσουν περίπου τους διπλάσιους, οπότε εκφράζουμε το φόβο ότι θα ξεπεράσουμε σε θανάτους τη France Telekom. Σύμφωνα με πολλές καταγγελίες συναδέλφων, η τρομοκράτηση έχει ως βασικό επιχείρημα τη μετακίνηση σε μία θυγατρική αμφιβόλου βιωσιμότητας και με μελλοντικά μειωμένο μισθό, ή, τη μετακίνηση εκτός της πόλης όπου εργάζεται κάποιος, ή, και τα δύο.

Ο πρόεδρος του ομίλου ΟΤΕ, σε πρόσφατη πολυσέλιδη συνέντευξή του στο κατεξοχήν επίσημο έντυπο του συστημικού τύπου (Καθημερινή), δήλωσε υπερήφανος για τον τρόπο με τον οποίο «έπεισε» τους μετόχους να αποδεχθούν τις «εθελούσιες» των εργαζομένων με ώριμα ή μερικώς ώριμα εργασιακά δικαιώματα.

Προκειμένου, λοιπόν, να είναι «πετυχημένη» και η ενδέκατη «εθελούσια» τα διευθυντικά «στελέχη» της εταιρίας έχουν επιδοθεί σε ένα ανελέητο κυνήγι κεφαλών και δεν πτοούνται ακόμα και με την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Το συνεχόμενο εργασιακό bullying έχει κάνει εκρηκτικό το εργασιακό περιβάλλον. Οι περίφημοι managers της αγοράς με τα «κορυφαία» μυαλά (…) και τα αγορασμένα πτυχία από συγκεκριμένα ιδιωτικά κολέγια, αποδεικνύουν ότι το μοναδικό έργο το οποίο έχουν κληθεί να επιτελέσουν στον Όμιλο ΟΤΕ είναι ο εκφοβισμός απλών εργαζομένων, οικογενειαρχών και μη. Στη μοναδική ομάδα που αυξάνουν και διευρύνουν το αντικείμενο είναι οι ψυχολόγοι εργασίας.

Και όλα αυτά συμβαίνουν όταν τα μικτά κέρδη ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο 300 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο (ενώ ήδη έχει αφαιρεθεί ήδη η μισθοδοσία), το EBITDA αυξάνεται και μάλιστα εφεύραν το δείκτη «προσαρμοσμένο EBITDA μετά από μισθώσεις» προκειμένου να μειώσουν επικοινωνιακά τη μικτή κερδοφορία κατά 100 περίπου εκατομμύρια ευρώ ανά έτος! Επειδή όμως τα κέρδη είναι τόσα πολλά που δεν μπορούν να κρυφτούν, διανείμαν μέρισμα 260 εκατομμύρια ευρώ και αγόρασαν ιδίες μετοχές (προς «καταστροφή») 140 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή συνολικά 400 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που από μόνο του είναι διπλάσιο από τη συνολική μισθοδοσία μας!

Με τέτοιο πακτωλό εκατομμυρίων κι όμως επιμένουν να μην ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενους και να επιθυμούν με κάθε τρόπο να τους οδηγούν στην έξοδο: Συνεχίζουν να μη θωρακίζουν με επαρκή μέτρα προστασίας τους εργαζομένους της πρώτης γραμμής, να δίδουν στιγμιαία bonus με εξαιρέσεις, να κάνουν μονομερής παράταση της ώρας προσέλευσης στις 11:00 π.μ. (ενάντια στην υπογραφή τους στη ΣΣΕ) και να στέλνουν ανέξοδες ευχαριστήριες επιστολές λίγο πριν στοχοποιήσουν αυτούς που «ευχαριστούν»! Εκεί που είναι μόνο εξαιρετικά γαλαντόμοι, είναι στην προσφορά τίτλων θέσεων εργασίας με αγγλικά αρκτικόλεξα, αναρτημένα σε κάποια…. job families! Έτσι, «καταφέρνουν» να υποκαταστήσουν τις χρηματικές αμοιβές, τα πτυχία, τα κλιμάκια και τα χρονοεπιδόματα με …τίτλους εργασίας!

Το συνδικάτο θα έπρεπε να αποτελεί ανάχωμα σε αυτού του είδους τις απάνθρωπες «επιχειρησιακές» πολιτικές. Οι ζωές μας δεν αξίζουν να είναι υποχείριο αδίστακτων “managers”. Η εργασιακή »ειρήνη» που επικαλείται το συνδικάτο λόγω της πρόσφατης ΣΣΕ, στην πράξη μεταφράζεται ως απραξία του συνδικάτου στο διαρκώς κλιμακούμενο πόλεμο της διοίκησης. Απαιτούμε να σταματήσουν να θεωρούνται η εργασιακή μας κανονικότητα τα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα, η εντατικοποίηση, η ψυχολογική πίεση για ανέφικτους στόχους και τα αναξιολόγια.

Καμία πιθανότητα να έρθει η περιβόητη ανάπτυξη δεν υπάρχει αν οι κυβερνητικές πολιτικές συνεχίζουν να αγνοούν, ότι η εθνική οικονομία και τα ασφαλιστικά ταμεία πρέπει να στηριχθούν από επιχειρήσεις σαν τον Όμιλο ΟΤΕ που δρα σε ένα προστατευμένο και ρυθμισμένο περιβάλλον, έχοντας μέση κερδοφορία άνω του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ τα τελευταία δέκα χρόνια σε σταθερή και μόνιμη βάση. Οι εργαζόμενοι στον Όμιλο ΟΤΕ θα πρέπει να έχουν σταθερή προοπτική να πάρουν σύνταξη από μία εταιρία με τέτοια υπερκέρδη κι όχι να στοχοποιούνται και να εκβιάζονται με «εθελούσιες» εξόδους.

Άρθρο από το 30ό φύλλο του δελτίου της Αγωνιστικής Συνεργασίας ΟΤΕ που κυκλοφορεί: κατεβάστε το από εδώ σε αρχείο PDF.