Άρθρο του Κώστα Σκανδαλίδη στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»:

Μας έχει γίνει συνήθεια πια εδώ και 46 χρόνια κάθε χρόνο να θυμόμαστε, να μιλούμε, να γράφουμε για την «3^η Σεπτέμβρη». Και κάθε χρόνο κάτι έχει να μας πει, όχι ιστορώντας το χθες αλλά διεκτραγωδώντας το σήμερα. Δεν σας κάνει εντύπωση; Κι άλλα κόμματα ιδρύθηκαν ή ξεκινούσαν την ίδια εποχή, την εποχή της Μεταπολίτευσης. Κανείς δε θυμάται, δε γιορτάζει, δε μνημονεύει τη γενέθλια μέρα τους.

Αυτό συμβαίνει γιατί η 3^η Σεπτέμβρη δεν είναι μόνο τα γενέθλια ενός Κινήματος που έμελλε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας σ’ αυτόν τον τόπο. Δεν είναι μόνο μια επαναστατική για τα δεδομένα εκείνης της εποχής εθνική επαγγελία, μια διακήρυξη – ντοκουμέντο. Δεν είναι μόνο όσα σχετίζονται με το χθες. Είναι διαρκής οδηγός, παρακαταθήκη αξιών και στόχων.

Και σήμερα, δε νιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε ξανά για την Ελλάδα και τους Έλληνες; Για την Ελλάδα που πρέπει να νιώσει ξανά ισχυρή και να πάρει τη θέση που της αξίζει στην Ευρώπη και τον κόσμο, για την Ελλάδα που πρέπει να απαντήσει ξανά σε μια επιβουλή, μια εξωτερική απειλή. Για τους Έλληνες που έχουν κάθε δικαίωμα και απαίτηση να νιώσουν ξανά αξιοπρεπείς μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας. Να νιώσουν ξανά σίγουροι για τον εαυτό τους, για τη ζωή τους, για την πατρίδα τους.

Η 3^η Σεπτέμβρη ήταν η δυναμική αφετηρία να αποκτήσουμε εθνική αυτοπεποίθηση, να ενωθούμε για να αντιμετωπίσουμε την εξάρτηση και την απειλή. Να δώσουμε νόημα σε διαχρονικές αξίες στην Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Ισότητα, τη Δικαιοσύνη, την Αλληλεγγύη. Να οργανώσουμε διαφορετικά και πιο δημιουργικά τη ζωή μας. Να σταθούμε στα πόδια μας και να στηριχθούμε στις δυνάμεις μας για να οδηγήσουμε τη χώρα σε εποχές ασφάλειας, προόδου και νέας ευημερίας.

Η 3^η Σεπτέμβρη γέννησε το ΠΑΣΟΚ που μετά από ένα συναρπαστικό ταξίδι τριών δεκαετιών και αφού πέρασε από την Ελλάδα της κοινωνικής αλλαγής, την Ελλάδα του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης, συρρικνώθηκε γιατί τόλμησε με αμετακίνητο το αίσθημα της πατριωτικής ευθύνης να σώσει τη χώρα από τη χρεωκοπία. Πλήρωσε βαρύτατο κόστος σε μια εποχή που αλλάζοντας το ίδιο, όφειλε να κάνει μια καινούρια αρχή. Είναι αλήθεια ότι για αρκετά χρόνια ζήσαμε ως εύκολος στόχος στο περιθώριο της ιστορίας προσπαθώντας να ανασυγκροτήσουμε στις νέες συνθήκες τη φυσική μας συνέχεια. Την αδιάπτωτη πορεία της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης.

Τον τελευταίο καιρό μετά το ανάθεμα και το μηδενισμό που οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, τόσο η Δεξιά όσο και η λαϊκίστικη και τυχοδιωκτική Αριστερά, θέλησαν να μας αποδώσουν, αρχίζει σιγά-σιγά να επιστρέφει η ιστορική μνήμη. Η ιστορία έχει αποτυπώσει με ανεξίτηλο ίχνος το έργο και την προσφορά μας. Οι απλοί άνθρωποι που πίστεψαν στην επαγγελία της 3^ης Σεπτέμβρη αλλά και μεγάλο κομμάτι της νέας γενιάς που αρχίζει να ανακαλύπτει το πραγματικό μέγεθος της ιστορικής μας διαδρομής, που αρχίζουν να συγκρίνουν τις παλιές καλές μέρες με τις σημερινές στενάχωρες, προβληματίζονται.

Μήπως δεν γίνεται χωρίς Αυτούς όπως θα έλεγε ο ποιητής;

Είμαστε εδώ, παρόντες και μάχιμοι, και κοιτάμε για άλλη μια φορά μπροστά, προσπαθώντας με τις παλιές αξίες να χτίσουμε με νέα υλικά τα καινούρια οράματα.