Άρθρο στο ενημερωτικό site new-deal.gr
Ο Γιώργος Αρβανιτίδης εξηγεί, γιατί ο πράσινος, ψηφιακός μετασχηματισμός της ευρωπαϊκής οικονομίας έχει μπει στην κορυφή της ατζέντας. Με την Ε.E να έχει δεσμευτεί πως θα καταστεί η 1η κλιματικά ουδέτερη, μηδενικών εκπομπών, ήπειρος του κόσμου, μέχρι το 2050. Το ερώτημα είναι από πού, για πού και πόσα;
Πέρα από την θετική αποτίμηση των αποφάσεων της Ε.Ε. για τις κατευθύνσεις που δίνονται για την ανάκαμψη των ευρωπαϊκών κοινωνιών και οικονομιών. Στην Ελλάδα χρειαζόμαστε ένα εθνικό σχέδιο για την σωστή αξιοποίηση όλων των επιμέρους ποσών (19,5 δις επιχορηγήσεις, 12,5 δις δάνεια και 40 δις ΕΣΠΑ και ΚΑΠ 2021-2027). Τα οποία θα εισρεύσουν στην χώρα τα επόμενα 7-10 χρόνια.
Αυτό το σχέδιο από την στιγμή που ο χρονικός ορίζοντας χρηματοδοτήσεων υπερβαίνει τη θητεία της παρούσας κυβέρνησης. Θα πρέπει να γίνει με την ευρύτερη κοινωνική και κομματική συναίνεση. Βέβαια οφείλω να σημειώσω ότι τα ποσά για παράδειγμα που θα κατευθυνθούν στις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και Μεγαλόπολης για την ενεργειακή μετάβαση και την απεξάρτηση από τον λιγνίτη, είναι σημαντικά μειωμένα από αυτά που είχαν προταθεί. Η χώρα μας χάνει περίπου 1 δις από το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης που ήταν ο μεγάλος χαμένος των πολυήμερων διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλλες.
Αυτό σημαίνει ότι θα δυσκολευτούμε περισσότερο και δυστυχώς η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να εξασφαλίσει κάποιο bonus. Για την απόφασή της να επισπεύσει την απόσυρση των λιγνιτικών μονάδων για το 2023. Ενώ ακόμα περιμένουμε τα master plan για τις περιοχές αυτές.
Από πού θα έρθουν αυτοί οι πόροι;
Πρέπει λοιπόν να δούμε πιο συγκεκριμένα από πού θα έρθουν αυτοί οι πόροι (σχέση δανεισμού και άμεσων χρηματοδοτήσεων). Πού θα κατευθυνθούν (τομείς και κλάδοι με συγκριτικό πλεονέκτημα). Και πόσα ακριβώς θα είναι αυτά τα ποσά.
Υπάρχουν πολλοί που εμφανίζουν την «επιτροπή Πισσαρίδη» ως πανάκεια. Και ότι με το προσχέδιο των προτάσεων που παρουσιάζεται στον τύπο είμαστε εξασφαλισμένοι σε όλα. Αυτή η άποψη δεν λαμβάνει υπόψη την το γεγονός ότι στην χώρα μας δεν έχουμε πρόβλημα από «σοφούς» και από πορίσματα επιτροπών. Έχουμε πρόβλημα αποτελεσματικής εφαρμογής ολοκληρωμένων και συνεκτικών πολιτικών.
Είχαμε και στο παρελθόν κάθε είδους τεχνοκρατικές εκθέσεις και επιτροπές που συνέταξαν προτάσεις. Αλλά από εκεί και πέρα υπήρχε έλλειψη πολιτικής βούλησης και διαχρονικής επιμονής και υπομονής για να προχωρήσουν πράγματα.
Καθώς και μια δημόσια διοίκηση με τους μηχανισμούς της που δεν ανταποκρίθηκαν (όταν υπήρχε η βούληση). Η ύφεση που έρχεται θα είναι πρωτοφανής. Και θα αργήσουμε ακόμα να αποτιμήσουμε με ακρίβεια την συνολική ζημία που θα έχει επιφέρει. Για αυτούς του λόγους πρέπει να υπάρξει η μέγιστη δυνατή στήριξη στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των πόρων.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια Πράσινη Συμφωνία
Στο Κίνημα Αλλαγής υποστηρίζουμε ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια Πράσινη Συμφωνία. Και ζητάμε η Βουλή να αναλάβει έναν αναβαθμισμένο ρόλο και ουσιαστικό λόγο στο συντονισμό των προτάσεων και των κατευθύνσεων της Πράσινης Συμφωνίας. Με κεντρικό ζητούμενο να υπάρξει αυτό το εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης όπου τα χρήματα να «πιάσουν τόπο».
Να αξιοποιηθούν σωστά οι άμεσες χρηματοδοτήσεις αλλά και τα δάνεια σε τομείς και επενδύσεις που να φέρουν μια αειφόρο ανάπτυξη στην χώρα. Πράσινες επενδύσεις σε πρωτογενή τομέα και ΑΠΕ με αποκεντρωμένη παραγωγή και διαχείριση της ενέργειας. Φαρμακευτική βιομηχανία, ναυτιλία και προϊόντα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης μπορούν να είναι οι αιχμές μια νέας αειφόρου ανάπτυξης στην Ελλάδα.
Είναι η τελευταία εθνική ευκαιρία για να κερδίσουμε το στοίχημα της βιωσιμότητας μας ως ευημερούσα κοινωνία. Για αυτό υπογραμμίζω και θα επαναλαμβάνω συνεχώς από εδώ και στο εξής. Χρειάζεται ένα σχέδιο εθνικής παραγωγικής και θεσμικής ανασυγκρότησης. Που να υπερβαίνει μικροκομματικές σκοπιμότητες και υπουργικές θητείες.
Αυτό είναι το στοίχημα για ολόκληρο το σημερινό ελληνικό πολιτικό σύστημα. Να απαντήσει με αξιοπιστία στον ελληνικό λαό από πού για πού και πόσα. Κάνοντάς τον συμμέτοχο σε αυτή την προσπάθεια.
