Συνέντευξη του Παναγιώτη Βλάχου, Γραμματέα Επικοινωνίας του Κινήματος Αλλαγής, στο TheSocialist.gr και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Μπαμπούλη.
Θέμα των ημερών είναι η έκθεση Πισσαρίδη. Πως κρίνετε τα 14 σημεία που έκανε γνωστά στην έκθεση του; Πιστεύετε ότι ενισχύουν κι άλλο την νεοφιλελεύθερη πολιτική που προσπαθεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση;
Είναι ο θρίαμβος του αυτονόητου. Δεν διαφέρει ουσιαστικά από αναλύσεις διεθνών οργανισμών, της Ευρ. Επιτροπής, της τρόικας και των φιλοκυβερνητικών think tanks.
Δεν μηδενίζουμε, αλλά απουσιάζει ο εθνικός στόχος, η κοινωνική πολιτική, η ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τομέα και των δημιουργικών βιομηχανιών, η συμπληρωματικότητα των πολιτικών, εκπέμπει αλλεργία στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, σε νέους θεσμούς κοινωνικής δικαιοσύνης και ενδυνάμωσης ομάδων όπως οι μετανάστες και οι ΑμεΑ, ενώ πονηρά προσπαθεί να ξαναγράψει την οικονομική ιστορία της Μεταπολίτευσης και να αναπαραγάγει τους βολικούς μύθους της Συντήρησης περί “άσωτου ‘80” και ότι όλα έβαιναν καλώς την περιοδο 2004-2009.
Αφήστε που υποτιμά τη νοημοσύνη μας όταν διαβάζει κανείς για διαφάνεια, λογοδοσία και αποτελεσματικότητα στο Δημόσιο και την ίδια στιγμή η Κυβέρνηση σπάει το ρεκόρ διορισμού μετακλητών υπαλλήλων. Το μόνο σίγουρο είναι οτι εμείς θα καταθέσουμε την δική μας πρόταση, αφού πρώτα συζητήσουμε διεξοδικά με τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς. Οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι, οι αγρότες, οι ευάλωτες ομάδες πρέπει να έχουν άποψη για το πως θα διοχετευθούν τα ευρωπαϊκά χρήματα.
Ποιος πιστεύετε ότι ήταν ο σκοπός της κυβέρνησης με τον ανασχηματισμό που πραγματοποίησε; Τι φανερώνει το γεγονός ότι κάποιοι υπουργοί, ενώ τα ονόματα τους είχαν εμπλακεί σε “σκάνδαλα” παραμένουν στις θέσεις τους;
Έχουμε να κάνουμε με μια ευρωπαϊκού τύπου χριστιανοδημοκρατική κυβέρνηση και λιγότερο με τη γνώριμη λαϊκή Δεξιά. Δήθεν κοινωνιστές, θιασώτες της ανεξέλεγκτης αγοράς, σκληροί σε θέματα ασφάλειας και μετανάστευσης.
Ο κ. Μητσοτάκης “ψωνίζει” στελέχη αριστερά-δεξιά σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει το δικό του κόμμα μέσα στο κόμμα. Φυσικά βρίσκει πρόθυμους μεταρρυθμιστές παντός καιρού που επαναλαμβάνουν τις ίδιες θέσεις εδώ και μια δεκαετία στα γνωστά φόρουμ, στις τραπεζικές εκθέσεις, στο ΣΕΒ, στη Διανέοση και στο ΙΟΒΕ. Σαφέστατα είναι καλό να υπάρχει συντηρητική οικονομική και αναπτυξιακή πρόταση, αλλά να μην έχουμε ψευδαισθήσεις ότι αυτό είναι κεντροαριστερά. Τώρα, σε ο,τι αφορά αστοχίες και λάθη της πρώτης κυβερνητικής περιόδου Μητσοτάκη, αυτά είναι βέβαιο ότι οι πολίτες τα καταγράφουν και θα τα ανασύρουν στην κρίση τους την ώρα της κάλπης. Οι στρατιές μετακλητών, τα voucher της ντροπής, τα μαύρα κονδύλια, τα ΜΑΤ στα νησιά, η δημιουργία αστυνομικού κράτους, ο εμπαιγμός των αγροτών, η νεοσυντήρηση στην Παιδεία, η μετατροπή της εργασίας σε εμπόρευμα στοιχειώνουν ήδη την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Με την χαλάρωση των μέτρων για τον τουρισμό, έχουμε ραγδαία έξαρση των κρουσμάτων στην χώρα μας φτάνοντας σε νούμερα κρουσμάτων ανά ημέρα με αυτά που είχαμε πριν το lockdown. Είναι πιθανό ένα νέο lockdown, αν και θα οδηγήσει σε οικονομική δυστοπία;
Ο Αύγουστος είναι τελικά ο μήνας του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Όμως μια δεύτερη μαζική καραντίνα θα δώσει το οριστικό χτύπημα στην οικονομία.
Η Κυβέρνηση χαλάρωσε και έστειλε αντιφατικά μηνυματα στους πολίτες. Ήταν αναμενόμενο ότι στην κορύφωση της σεζόν θα έπρεπε ο κρατικός μηχανισμός να είναι έτοιμος και οι πολίτες ενήμεροι για τους κινδύνους, κάτι που δεν έγινε και τώρα προσπαθούν να μαζέψουν τα αμάζευτα.
Αν κρίνουμε από τα μέτρα της κυβέρνησης, την αποτυχία του προγράμματος επιδότησης εργασίας, την δραματική κατάσταση των εποχιακών εργαζομένων, αλλά και από το ότι θα καθυστερήσουν τα ευρωπαϊκά χρήματα να διοχετευθούν στην πραγματική οικονομία, χρειάζεται άμεσα αλλαγή πλεύσης. Πάντως προέχει αυτήν τη στιγμή ο κρατικός μηχανισμός και οι πολίτες να συνεργαστούμε με ευθύνη και αυτοσυγκράτηση για να μην ζήσουμε καταστάσεις, όπως στο Ισραήλ. Εξού και από τη μεριά μας δημοσιεύσαμε μια μίνι καμπάνια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, ώστε να προτρέψουμε τους πολίτες να κάνουν τις διακοπές τους με ασφάλεια.
Μία πιθανή λύση στις Ελληνοτουρκικές διαμάχες είναι η δημιουργία ΑΟΖ για συνεκμετάλλευση στην Ανατολική Μεσόγειο. Μία τέτοια απόφαση θα είναι ήττα για το ελληνικό κράτος;
Η Τουρκία προσπαθεί να σύρει την Ελλάδα στο τραπέζι μιας πολιτικής διαπραγμάτευσης, αφού δεν αναγνωρίζει ούτε το δικαιο της θάλασσας ούτε την δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, όπου θα μπορούσε να διευθετηθεί η υφαλοκρηπίδα. Η Τουρκία γνωρίζει ότι αν η Ελλάδα χαράξει ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Κύπρο, χάνει το δικαίωμα πρόσβασης στους ενεργειακούς πόρους της ΝΑ Μεσογείου, εξού και δεν δέχεται ότι το Καστελόριζο έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Για την αποθράσυνση όμως του Ερντογάν έχει μεγάλο μεριδιο ευθύνης η σημερινή πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ και η μυωπική στάση της ΕΕ στο προσφυγικό. Και οι δύο έχουν δώσει το πράσινο φως στο ισλαμόφιλο αντιδημοκρατικό καθεστώς να θεωρεί ότι μπορεί να παίξει ρόλο περιφερειακού δερβέναγα στην Νοτια και Ανατολική Μεσόγειο.
Από την άλλη, είμαστε από τα λίγα κυρίαρχα κράτη στον πλανήτη που δεν έχουμε οριοθετήσει ΑΟΖ. Αυτό μας στερεί το δικαίωμα να εκμεταλλευόμαστε ενεργειακούς πόρους και την αλιεία και κυρίως να προστατεύουμε το θαλάσσιο περιβάλλον του Αιγαίου.
Σταθερή επιδίωξη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Αλλαγής σήμερα ήταν και είναι η πλήρης οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, όπως και με την Λιβύη, την Ιταλία και την Αλβανία. Η μερική συμφωνία του κ. Μητσοτάκη με την αιγυπτιακή κυβέρνηση ίσως περιπλέξει τα θέματα οριοθέτησης στις ζώνες που επιλέχθηκαν να παραμείνουν εκτός της Ελληνο-Αιγυπτιακής συμφωνίας.
Το μονο βέβαιο είναι ότι η Ελλάδα δεν δέχεται τετελεσμένα ούτε εκβιασμούς. Συζητά μέσα στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, όχι σε ναρκοθετημένες σχέσεις με τσαμπουκάδες. Και απαιτει τη στήριξη των Ευρωπαίων και Ατλαντικών συμμάχων της, γιατί η ΑΟΖ της Ελλάδας είναι και ΑΟΖ της Ευρώπης.
Ο Λίβανος είναι μία χώρα με ήδη πολλές “πληγές”, ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους και ζητούσε να σταματήσει η διαφθορά, την ίδια ώρα η οικονομία πτώχευσε. Μέσα σε όλα αυτά, η χθεσινή έκρηξη εκτός από τα θύματα, προκάλεσε ακόμη πιο δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Ένα πολυπαθές κράτος, όπως ο Λίβανος με ποιον τρόπο μπορεί να ανακάμψει και να σταθεί στα πόδια του;
Επισκέφτηκα τη Βηρυτό για επαγγελματικούς λόγους το 2018. Έμεινα έκθαμβος με την ομορφιά της πόλης, τη ζωντάνια και την αυθεντικότητα των Λιβανέζων. Είναι μια πολύπαθη χώρα, που έχει μάθει να ζει με τη βία και τον πόνο, τις οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες, τον φατριασμό.
Αυτό που συνέβη είναι συγκλονιστικό, απάνθρωπο και μάλιστα σε μια περίοδο που ο Λίβανος στενάζει από την οικονομική δυστοκία και το πολιτικό τέλμα. Είναι λοιπόν η ώρα της Ευρώπης και της διεθνούς κοινότητας να βοηθήσει άμεσα να κλείσουν οι πληγές, να αποκατασταθούν οι υποδομές και να ανθίσει ξανά η ζωή εκεί που σήμερα υπάρχουν συντρίμια και καταστροφή.
Χτυπάει ταυτόχρονα και το καμπανάκι για το πολιτικό σύστημα του Λιβάνου να ενωθεί επιτέλους κάτω από έναν κοινό στόχο. Η Ελλάδα επιβάλλεται να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της Βηρυτού, καθώς μας συνδέουν δεσμοί ιστορίας, φιλίας, πολιτισμού, αλληλεγγύης και οικονομικής συνεργασίας με το λαό του Λιβάνου.
