Άρθρο του Γιώργου Φραγγίδη, Βουλευτή Κιλκίς, Υπεύθυνου ΚΤΕ Τουρισμού του Κινήματος Αλλαγής, στο e-περιοδικό «Περίπτερον»
Ζούμε σε κλίμα συνεχούς αβεβαιότητας. Η προσπάθεια για ισορρόπηση ανάμεσα στις ρευστές συνθήκες που διαμορφώνει η πανδημία και στην ανάγκη επιστροφής σε οικονομική και κοινωνική κανονικότητα, γίνεται όλο και πιο κοπιώδης. Ο συνδυασμός υγειονομικής ασφάλειας και ανοίγματος του τουρισμού αποτελεί δυσεπίλυτο γρίφο. Η ανάγκη να συνδυαστούν αυτά τα δυο, όμως, παραμένει επιτακτική, καθώς η χώρα δεν αντέχει άλλο lockdown.
Τα τουριστικά έσοδα θα κινηθούν φέτος στα 3-4 δις ευρώ σε σχέση με τα 18-19 δις ευρώ του 2019, σύμφωνα με πρόσφατη εκτίμηση του γενικού διευθυντή του ΙΟΒΕ), κ. Βέττα. Η εκτίμηση αυτή στηρίζεται στην ύπαρξη παραγόντων, που υπολογίζεται να επηρεάσουν αρνητικά τα έσοδα. Λόγω της επιφυλακτικότητας με τον κορωνοϊό, οι περισσότεροι τουρίστες που θα μας επισκεφθούν προβλέπεται να είναι νεαρής ηλικίας, που κατά κανόνα ξοδεύουν λιγότερα από τους μεγαλύτερους και ταξιδεύουν με χαμηλές τιμές. Επίσης, ο ελληνικός τουρισμός στηρίζεται κυρίως στην κίνηση των καλοκαιρινών μηνών. Με τον Ιούνιο και τον Ιούλιο να έχουν ήδη παρέλθει, δεν μένει αρκετός χρόνος για ανάκαμψη των τουριστικών εσόδων.
Για τον τουρισμό το 2020 είναι μια χαμένη χρονιά. Το ζητούμενο πλέον είναι η διάσωση των επιχειρήσεων και των εργαζόμενων, ελπίζοντας να εισέλθουμε σε μια νέα κανονικότητα το 2021. Αυτό προϋποθέτει σοβαρότητα και επαρκή προετοιμασία, ώστε να περιοριστούν οι παράγοντες που είναι δύσκολο να ελεγχθούν και αφορούν την υγειονομική κυρίως εξέλιξη της πανδημίας.
Το πρώτο σοκ από την εμφάνιση του κορωνοϊού έχει περάσει. Παρά την πιθανότητα ενός δεύτερου κύματος της πανδημίας, δεν βαδίζουμε στα τυφλά. Οι επιπτώσεις της πρότερης παύσης κάθε οικονομικής δραστηριότητας έχουν γίνει ήδη αισθητές στην οικονομία, στην αγορά εργασίας, στην ίδια την κοινωνία. Η οικονομία κινείται μετ’ εμποδίων, εγκλωβισμένη στα μέτρα και τους περιορισμούς που εξακολουθούν να υφίστανται.
Η κυβέρνηση όφειλε να είναι καλύτερα προετοιμασμένη υγειονομικά και οικονομικά, έχοντας λάβει επαρκή μέτρα ενάντια στην οικονομική και κοινωνική απορρύθμιση.
Ο οδικός και ο εσωτερικός τουρισμός, που μπορούσαν να αποτελέσουν «σανίδα σωτηρίας» για φέτος, δυστυχώς, υπονομεύονται από τις υγειονομικές εξελίξεις στις γειτονικές χώρες, την ανεπάρκεια της κυβέρνησης και την απροθυμία της για γενναιόδωρη στήριξη του τουριστικού κλάδου.
Το Κίνημα Αλλαγής, προέβλεψε έγκαιρα τις επιπτώσεις μιας οικονομικής πανδημίας και κατέθεσε ήδη από αρχές Μαϊου το ολοκληρωμένο Σχέδιο για την Έξοδο του Τουρισμού από την Κρίση στοχεύοντας στην ενίσχυση του τουριστικού προϊόντος, των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, αλλά και το Ενδιάμεσο Πρόγραμμα με τον επεξηγηματικό τίτλο “Όρθια Κοινωνία – Ζωντανή Οικονομία”. Με αίσθημα ευθύνης, χωρίς λαϊκισμούς και πλειοδοτήσεις, διατύπωσε ρεαλιστικές και κοστολογημένες προτάσεις. Με την παραγωγική αντιπολίτευσή του, κατάφερε να επιτύχει σημαντικές βελτιώσεις σε πολλά νομοθετήματα της κυβέρνησης, προς όφελος των πολιτών, αποδεικνύοντας τα διαχρονικά κοινωνικά του αντανακλαστικά.
Στις ολοκληρωμένες αυτές προτάσεις, η κυβέρνηση και το Υπ. Τουρισμού, δεν αντέταξαν ένα οργανωμένο σχέδιο αλλά μόνο αποσπασματικά μέτρα και προχειρότητα, με συνέπεια να μην καλυφθούν οι ανάγκες που δημιούργησε η υγειονομική κρίση. Παλινωδίες, κακοί χειρισμοί και αστοχίες, συμπληρώνουν ένα παζλ ανεπαρκούς κυβερνητικής πολιτικής.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τα καθυστερημένα και μη ρεαλιστικά υγειονομικά πρωτόκολλα, οι ζώνες επικινδυνότητας των νησιών, η αναφορά σε επικίνδυνες χώρες προέλευσης τουριστών, η αμφιβόλου αποτελεσματικότητας καμπάνια τουριστικής προβολής της Marketing Greece, η αποτυχία δημιουργίας ξενοδοχείων covid-19, τα δωμάτια καραντίνας σε όλα τα καταλύματα, το αλαλούμ με τις ειδικές φόρμες εντοπισμού ταξιδιώτη που είχαν ως αποτέλεσμα σωρεία ακυρώσεων και δυσφήμιση της χώρας στο εξωτερικό. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ελλιπή και ασαφή ενημέρωση, δημιουργούν σύγχυση και ανασφάλεια στους τουρίστες και στους επαγγελματίες του κλάδου.
Η κυβέρνηση, αν και εμπνεύστηκε από τις προτάσεις του Κινήματος Αλλαγής, δυστυχώς προχώρησε σε ατυχείς απομιμήσεις τους και ψευδεπίγραφα προγράμματα.
Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα το καχεκτικό πρόγραμμα «Τουρισμός για όλους» για 250.000 ωφελούμενους και προϋπολογισμό μόλις 30.000.000 €, που απείχε παρασάγγας από το φιλόδοξο πρόγραμμα εσωτερικού τουρισμού με τα 3.000.000 ωφελούμενους και προϋπολογισμό 750.000.000 € του Κινήματος Αλλαγής.
Αντί να υιοθετήσουν το πρόγραμμα για επιδότηση από το κράτος με 40% του μισθού των εργαζομένων και χρηματοδότηση από το πρόγραμμα SURE και το ΕΣΠΑ, εκπόνησαν το περιβόητο πρόγραμμα «ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ». Αποκαλύπτοντας τα νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά της, η κυβέρνηση βρήκε την τέλεια ευκαιρία να εφαρμόσει το «μισή δουλειά – μισός μισθός».
Όσο κι αν αυτοθαυμάζονται και αλληλοσυγχαίρονται οι αρμόδιοι υπουργοί για τα μέτρα που πήραν και τα χρήματα που μοίρασαν, η αλήθεια είναι ότι στην πραγματική οικονομία έφτασαν μόνο «ψίχουλα». Η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών εξακολουθεί να ασφυκτιά από την έλλειψη ρευστότητας και τις παντός τύπου οικονομικές υποχρεώσεις. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε δυσχερή θέση. Η έλλειψη τόνωσης της επιχειρηματικότητας και της απασχόλησης, οδηγεί σε απολύσεις, ανεργία και φτωχοποίηση του πληθυσμού.
Αν πραγματικά θέλουμε να υπάρξει επόμενη μέρα στον τουρισμό και προοπτική ανάκαμψης για το 2021, ταφειδωλά και ανεπαρκή μέτρα πρέπει να αντικατασταθούν με άλλα, εμπροσθοβαρή και προοδευτικά.
Θα πρέπει να βελτιωθεί το τουριστικό προϊόν. Να στηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του ελληνικού τουρισμού. Να μειωθούν οι εργασιακές εισφορές. Να ενισχυθεί η απασχόληση και οι εργαζόμενοι. Να μη μείνει κανείς άνεργος απροστάτευτος. Να δοθούν φορολογικά κίνητρα για προσλήψεις. Να δοθεί έμφαση στην καινοτομία, καθώς και στην ανάπτυξη της επιχειρηματικής αλλά και της ανθρώπινης δραστηριότητας εν γένει, με σεβασμό στο περιβάλλον και την αειφορία. Να χρησιμοποιηθούν χρηματοδοτικά εργαλεία που θα φτάνουν στην πραγματική οικονομία.
Η κρίση είναι βαθύτατη αλλά διαφέρει σε συνθήκες από εκείνη του 2009. Υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία, πλεονάσματα, κοινωνική συναίνεση και μια Ευρώπη που δείχνει πλέον να κατανοεί.
