Άρθρο του Γιώργου Μπουλμπασάκου, Μέλους Πολιτικού Συμβουλίου Κινήματος Αλλαγής, στην εφημερίδα «Τα Νέα» – 12.5.2020
Η χώρα μας αντιμετώπισε με επιτυχία την πρώτη φάση της πανδημίας του κορονοϊού.
Πιστεύω ότι και η φάση της απεμπλοκής, παρ’ ότι βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα νερά με επιστημονικές αβεβαιότητες και διαχειριστικές δυσκολίες, θα αντιμετωπιστεί το ίδιο καλά.
Ως ένας από τους χιλιάδες υγειονομικούς που ασχολήθηκε με τη διαχείριση και την αντιμετώπιση του προβλήματος, θεωρώ υποχρέωσή μου να καταθέσω δημοσίως της απόψεις μου για την επόμενη φάση, αυτή του φθινοπώρου, αλλά και για ζητήματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Έχοντας ζήσει στη δεκαετία του ’80 το μεγάλο υγειονομικό πρόβλημα του Συνδρόμου Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας (HIV) ως ειδικευόμενος, αλλά και σημαντικές εγχώριες υγειονομικές κρίσεις, όπως αυτή του καύσωνα του ΄87, της πυρκαγιάς στο Μάτι και την υγειονομική κρίση στη διάρκεια των μνημονίων, βγαίνει αβίαστα ένα συμπέρασμα.
Η χώρα και το Εθνικό Σύστημα Υγείας, χρειάζεται σχέδιο αντιμετώπισης υγειονομικών κρίσεων και θεσμική Επιτροπή Διαχείρισης.
Στη σημερινή διαχείριση της πανδημίας, υπήρξαν λάθη, παραλείψεις και αστοχίες, τις οποίες θέλω να αναδείξω.
Ορισμένες από αυτές είναι διαχρονικές και σε καμιά περίπτωση δεν αναιρούν την αρχική μου άποψη για την επιτυχή αντιμετώπιση του προβλήματος.
Το ΕΣΥ χρειάζεται μόνιμο, υψηλού επιπέδου υγειονομικό προσωπικό. Δεν μπορεί να συνεχίζεται η αντικατάσταση του εισαγωγικού βαθμού του επιμελητή Β’ με επικουρικούς. Δεν είναι δυνατόν οι διορισμοί των ειδικευομένων γιατρών να διαρκούν μήνες.
Στη διάρκεια της πρώτης φάσης της πανδημίας, είχαμε ουσιαστικά απουσία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Με τον τρόπο που έγινε η συγκρότηση των νοσοκομείων αναφοράς και χωρίς πρόβλεψη για κινητικότητα, έμεινε αναξιοποίητο μεγάλο μέρος των πνευμονολόγων του Ν.Ν.Θ.Α.
Επιπλέον, υπήρξαν νοσοκομεία στα οποία το μεγάλο βάρος το σήκωσαν ορισμένες ειδικότητες, ενώ άλλες-λόγω μειωμένης προσέλευσης ασθενών-υπολειτουργούσαν.
Δεν έχουμε τέτοια πολυτέλεια!
Χρειάζεται επομένως καλύτερη διαχείριση του ιατρικού προσωπικού.
Η συγκρότηση Ενιαίου Κέντρου από όλες τις υπάρχουσες δομές (Κέντρα Υγείας Αγροτικού και Αστικού τύπου, ΠΕΔΥ, ΤΟΜΥ, Δημοτικά Ιατρεία, συμβασιούχους γιατρούς) με κέντρο αναφοράς συγκεκριμένα νοσοκομεία ίσως είναι μια βιώσιμη λύση.
Η ανάγκη να αυξηθούν μόνιμα οι κλίνες ΜΕΘ ώστε να κινηθούν στο μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεωρώ έγινε κατανοητό από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας.
Σε ένα σύστημα Υγείας, που το Δημόσιο έχει τον κεντρικό ρόλο και ο Ιδιωτικός Τομέας τον συμπληρωματικό, πρέπει επιτέλους να τεθούν κανόνες και να υπάρξει σχέδιο συμμετοχής του όπου αυτό χρειάζεται.
Η αρχική απόφαση για διάθεση των κλινών του ιδιωτικού θεραπευτηρίου «ΑΤΤΙΚΑ» για την πανδημία ήταν και λάθος και άστοχη και φυσικά δε λειτούργησε. Η εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα πρέπει να γίνει υπό όρους, όπου οι υγειονομικές ανάγκες το επιβάλλουν και φυσικά υπό τις οδηγίες του Υπουργείου Υγείας και όχι βασιζόμενη στην ευγενική χορηγία κάποιων.
Παρακολουθώντας το τελευταίο διάστημα σε παγκόσμιο επίπεδο τα ζητήματα που αφορούν την έλλειψη υγειονομικού υλικού, τη θεραπεία, τα test και του εμβολίου, έχω να επισημάνω τα εξής:
-την ανάγκη της στοιχειώδους κάλυψης της χώρας σε υγειονομικά υλικά από εγχώριες πηγές καθώς και την αναγκαία συμμετοχή των ειδικών μας σε όλες τις πρωτοβουλίες, κλινικές μελέτες, πρωτόκολλα που διακινούνται παγκοσμίως.
-εφόσον το πρόβλημα έχει παγκόσμια διάσταση και μάλιστα επαπειλούνται τεράστιες αλλαγές, με μεγάλα μεταναστευτικά κύματα εάν το πρόβλημα μετακομίσει στην Αφρική, η πρόσβαση στα διαγνωστικά test, στη θεραπεία και το εμβόλιο πρέπει να έχει χαρακτήρα δημόσιου αγαθού (η πρόταση Μόσιαλου δηλαδή, που έχει υιοθετηθεί από το Κίνημα Αλλαγής και τον πρωθυπουργό).
Προσθέτω το ζήτημα της θεραπείας γιατί αντιλαμβάνονται οι πάντες τι θα συμβεί εάν προκύψουν ακριβές θεραπείες στις οποίες λίγοι θα μπορέσουν να ανταποκριθούν εφόσον υπάρξουν οι συνήθεις πατέντες.
Αυτά τα ζητήματα δεν μπορεί να αποτελούν πεδίο ασύδοτης κερδοσκοπίας και άσκησης στρατηγικών σχεδιασμών πολιτικής χειραγώγησης.
Το Κίνημα Αλλαγής, όλο αυτό το διάστημα της υγειονομικής κρίσης, αντιμετώπισε το μεγάλο αυτό πρόβλημα με αίσθημα ευθύνης και ανέδειξαν υποδειγματικά θα έλεγα το θεσμικό ρόλο της Αντιπολίτευσης, τόσο τα στελέχη όσο και η Πρόεδρος Φώφη Γεννηματά.
Το Κίνημα Αλλαγής λέει ΝΑΙ, χωρίς αστερίσκους όταν πρέπει, κάνει προωθητικές προτάσεις και προτείνει λύσεις, ενώ είναι απέναντι σε λάθος πολιτικές και όταν παραβιάζονται δικαιώματα εργαζομένων.
