Πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε, είναι σημαντικό να γνωρίζετε την μέχρι πρότινος ιδιότητα του Κου Θανάση Καρτερού: Πρώην Διευθυντής Γραφείου Τύπου του Αλέξη Τσίπρα.
Ο κ. Καρτερός, στο απύθμενου μίσους και διχαστικής λογικής άρθρο του, στρέφει τα βέλη του, χωρίς να τον κατονομάσει, και στον πρώην υπουργό Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, Ανδρέα Ξανθό, ο οποίος κρίνει αντικειμενικά και με χαμηλούς τόνους την κυβέρνηση Μητσοτάκη για την διαχείριση της επιδημίας του κορωνοϊού. «…Κι εμείς έναν Τσιόδρα θα είχαμε σ’αυτή τη θέση -αυτό από ευγενείς συριζαίους», αναφέρει, επιθετικά, εναντίον του μετριοπαθούς κ. Ξανθού, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο ίδιος θα προτιμούσε την κατά μέτωπο επίθεση.
Στο ιδιαίτερα εμπαθές άρθρο, για τον λοιμωξιολόγο κ. Τσιόδρα, ο Θανάσης Καρτερός, επειδή δεν μπορεί να βρει κάτι συγκεκριμένο να του προσάψει, ειρωνεύεται το γεγονός ότι ο καθηγητής πήγε πρόσφατα να ψάλλει σε εκκλησία της περιοχής του! Τον επικρίνει, επίσης, επειδή εμφανίζεται ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αντί, όπως γράφει, να εκπροσωπεί «τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής, τους παραπεταμένους από το σύστημα, τους πρόσφυγες, τους Ρομά, φυλακισμένους και απόκληρους»!
Γράφει αναλυτικά ο Θανάσης Καρτερός:
«Το είπε ο Τσιόδρας. Ακούσατε χθες, σήμερα, προχθές, τον Τσιόδρα. Αλλοι τρεις νεκροί, το ανακοίνωσε ο Τσιόδρας. Ευτυχώς που υπάρχει ο Τσιόδρας. Κι εμείς ένα Τσιόδρα θα είχαμε σε αυτή τη θέση -αυτό από ευγενείς συριζαίους. Και η σκηνή των σκηνών, που συγκίνησε περισσότερο κι από θρήνους συγγενών. Ο Τσιόδρας να κλαίει βουβά επί του βήματος. Έσπασε ο Τσιόδρας, λύγισε ο Τσιόδρας, δάκρυσε ο Τσιόδρας, έκλαψε ο Τσιόδρας. Τίτλοι και παράθυρα, υπότιτλοι και φεγγίτες, ηχητικά και διαδικτυακά, με τον Τσιόδρα ασχολούνται. Όπου και να ΜΗΝ πας, Τσιόδρα ακούς και βλέπεις. Πανδημία δίχως Τσιόδρα, σκορδαλιά χωρίς τα σκόρδα.
Υπάρχει βέβαια και ο Τσιόδρας ψάλλων. Αλλά όσοι ασχολήθηκαν μ’αυτό, και τόλμησαν να του κάνουν κάποια προσεκτική έως και αβρή κριτική, κατηγορήθηκαν ότι δεν σέβονται τον επιστήμονα και χριστιανό. Αλλά ο ίδιος σέβεται τον εαυτό του, όταν κάνει αυτά που μας συμβουλεύει να μην κάνουμε εμείς; Οταν επιτίθεται σε δημοσιογράφο ότι σπέρνει τον φόβο, επειδή τον ρωτάει τι γίνεται με τους εν οίκω κλεισμένους και επί ξύλου κρεμασμένους. Οταν δηλώνει ότι αν δεν έκαναν -ο Μητσοτάκης, δηλαδή, άντε και ο ίδιος- όσα έκαναν, ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ 2.265 νεκρούς. Υποθετικούς, για χρήση τρομοκρατικής προπαγάνδας, αλλά όλα κι όλα. Μετρημένους φέρετρο φέρετρο.
Προπαγάνδα ο Τσιόδρας; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει. Τι κάνει όμως αν όχι αυτό; Μετράει νεκρούς και κρούσματα, παρέχει στους φοβισμένους το γλυκύ έαρ των πατρικών συμβουλών του και συνεχώς αφήνει να διαπερνάει κάθε του λέξη μια υπόρρητη και άρρητη ανακούφιση. Καλά είμαστε. Και είμαστε καλά, επειδή τα κάναμε και τα κάνουμε σωστά. Μήπως τον ακούσατε ποτέ να λέει έστω μια λέξη για τα μηνύματα αγωνίας των ανθρώπων της πρώτης γραμμής, που παλεύουν χωρίς τα απαραίτητα; Να σημειώνει κάποιο λάθος, κάποια αβλεψία, κάποιου είδους ευθύνη; Να ασκεί μια επιστημονική κριτική ουσίας, που ακουμπάει στην πραγματικότητα και όχι στις προδιαγραφές του Μητσοτάκη;
Από την άλλη όμως, τι περιμέναμε; Δεν εκπροσωπεί τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής, ούτε τους παραπεταμένους από το σύστημα, ούτε βέβαια -ύπαγε οπίσω μου- πρόσφυγες, Ρομά, φυλακισμένους και απόκληρους. Την κυβέρνηση της Δεξιάς εκπροσωπεί. Τον Μητσοτάκη εκπροσωπεί. Αυτός τον τοποθέτησε εκεί. Αυτός τον λιβανίζει ως τεχνοκράτη μεγάλου βεληνεκούς. Εκπρόσωπος επί της πανδημίας είναι, αλλά δικός τους εκπρόσωπος . Και ως εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης, και ενός πρωθυπουργού, υποστηρίζει τους εκπροσωπούμενους. Είναι θέμα δεοντολογίας, Πολιτικής, όχι επιστημονικής, αλλά πάντως δεοντολογίας.
Εκείνο που δεν είναι καθόλου δεοντολογικό, ούτε έντιμο, είναι να κρύβονται όλοι τους, με πρώτο τον Μητσοτάκη, πίσω από τον δήθεν ουδέτερο τεχνοκράτη. Δεν είναι ουδέτερος ο Τσιόδρας. Κι όταν μιλάει, κι όταν κλαίει, αυτούς εκπροσωπεί. Την πολιτική τους εξωραϊζει. Και το κάνει μια χαρά».
