Το ένα τρίτο των παγκόσμιων ξενόφερτων επενδύσεων (FDI) είναι στην πραγματικότητα επενδύσεις μόνον κατ’ όνομα, που αποσκοπούν στην εταιρική φοροαπαλλαγή παρά στην τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, σύμφωνα με του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης.
Οι δήθεν επενδύσεις υπολογίζονται σε περίπου 15 τρισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που υπερβαίνει την συνδυασμένη οικονομική δραστηριότητα της Κίνας και της Γερμανίας, όπως προκύπτει από τμήμα της έρευνας που προδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Finance & Development του ΔΝΤ.
Κανονικά οι επενδύσεις από το εξωτερικό είναι πηγή ανάπτυξης, απασχόλησης και τεχνογνωσίας. Οι επενδύσεις-φαντάσματα όμως διοχετεύουν κεφάλαια σε θυγατρικές εταιρείες με στόχο τη μεταφορά φορολογητέων εσόδων σε χώρες με χαμηλούς συντελεστές.
Αυτές οι πρακτικές διογκώνουν εικονικά τις επενδυτικές ροές και την επιχειρηματική δραστηριότητα, με συνέπεια να «θολώνει» η εικόνα που έχουμε για την οικονομική υγεία ορισμένων χωρών.
«Πρωταθλητές» στις κάλπικες επενδυτικές εισροές είναι το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία, στις οποίες αναλογεί σχεδόν στο ήμισυ των πλασματικών ξενόφερτων επενδύσεων παγκοσμίως, σύμφωνα με τους μελετητές.
Το μικροσκοπικό Μεγάλο Δουκάτο των 600.000 κατοίκων δηλώνει πως φιλοξενεί περίπου 4 τρισεκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις από το εξωτερικό, ισοδυναμώντας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και ξεπερνώντας την Κίνα.
Στον κατάλογο με τους μεγαλύτερους αποδέκτες ύποπτων ροών περιλαμβάνονται επίσης το Χονγκ Κονγκ, οι βρετανικές Παρθένες Νήσοι, η Βερμούδα, η Σιγκαπούρη, τα Νησιά Κέιμαν, η Ελβετία, η Ιρλανδία και ο Μαυρίκιος. Αυτές οι δέκα χώρες και περιοχές αναλογούν στο 85% των επενδύσεων-φαντάσματα.
Την τελευταία τριετία η διεθνής κοινότητα έχει καταβάλει σημαντικές προσπάθειες για την ανάπτυξη κοινών κανόνων ώστε να περιοριστεί η μεταφορά φορολογητέων εσόδων σε φορολογικούς «παραδείσους».
Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πλασματικές ροές αυξάνονται σταθερά και σε πολλές περιπτώσεις ο ρυθμός αύξησής τους υπερβαίνει τον ρυθμό ανάπτυξης.
