Ένα από τα θέματα για το οποίο οφείλω να τοποθετηθώ, μετά την τοποθέτηση του κ. Παπαδόπουλου, είναι το τι θέλουμε εμείς, γιατί το έθεσε ως ερώτημα περισσότερες από μία φορά. Προσπαθώντας να είμαι σύντομος και για να αποφύγω, μιας και πολύ αναλυτικά είπατε ότι ήταν ο ΕΟΠΥΥ μεταρρύθμιση που ψηφίστηκε το 2011 από την κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά όχι από την τότε Αντιπολίτευση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., θυμίζω, απλώς, ότι ο ΕΟΠΥΥ ήταν μια μεταρρύθμιση η οποία οδήγησε στην ενιαιοποίηση των υπηρεσιών υγείας όλων των ταμείων, το σημαντικό ήταν ότι απελευθέρωσε τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ και του Ι.Κ.Α. από τις πολύ προβληματικές παροχές τις οποίες «απολάμβαναν» μέχρι τότε και οδήγησε, για πρώτη φορά στη χώρα, σε μια πρωτοβάθμια υγεία με όλα τα προγράμματα που υπήρχαν, ενιαία για όλους, με ίδιους κανόνες, χωρίς περιορισμούς στην πρόσβαση.

Οι κανόνες μπήκαν με την μεταρρύθμιση του ΕΟΠΥΥ, μπορούμε να τα ξαναπούμε από την αρχή, όπως τα είπαμε προχθές, αλλά απλώς θα φάμε χρόνο. Η μεταρρύθμιση του 2011 κατήργησε την παροχή υπηρεσιών υγείας σ’ αυτά τα ταμεία, κατήργησε το Ι.Κ.Α. και το ενέταξε στο Ε.Σ.Υ., όλοι οι ασφαλισμένοι των ευγενών ταμείων και του Ι.Κ.Α. και του ΟΓΑ εξίσωσαν τις παροχές που είχαν δικαίωμα να απολαμβάνουν από το δημόσιο σύστημα και είχαν πρόσβαση σε όλους τους γιατρούς με τον ίδιο τρόπο. Δεν ήταν αυτό το σύστημα το οποίο είχαμε μέχρι εκείνη την ημέρα, ήταν κάτι διαφορετικό.

Επίσης, όλη η φιλοδοξία του ΕΟΠΥΥ και της δημιουργίας του ΠΕΔΥ, η οποία ήταν μία ενιαία μεταρρύθμιση, η οποία απλώθηκε σε βάθος χρόνου και δυστυχώς έμεινε στη μέση ήταν η αξιοποίηση όλων των πόρων και των δομών, που υπάρχουν στη χώρα με βάση τη σχέση κόστους ποιότητας και όχι με βάση την ιδιοκτησία του μέσου στόχου. Τρίτος παράγοντας συγκεκριμένος, το σύστημα φιλοδοξούσε έναν αποκεντρωμένο και είχε ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο ένα πολύ μεγάλο κενό, το οποίο φιλοδοξούσε να το γεμίσει να το συμπληρώσει η δράση της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία θα το συζητήσουμε και στη πορεία απουσιάζει παντελώς, από την ειδική και την φιλοσοφία του συγκεκριμένου νομοσχεδίου σε βαθμό που να αγνοεί τις δομές που καλώς ή κακώς, καλώς λέω εγώ έχουν αναπτύξει στο μεταξύ οι δήμοι, με διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετικούς τρόπους σε όλη τη χώρα.

Υπάρχουν τουλάχιστον 400 πρωτοβάθμια ιατρεία, που αυτή τη στιγμή λειτουργούν με χρηματοδότηση των δήμων. Υπάρχουν επενδύσεις στη Λάρισα, στη Νεάπολη, στη Θεσσαλονίκη εκατομμυρίων ευρώ που εξελίσσονται σε κέντρα υγείας αστικού τύπου, τα οποία δεν προβλέπεται κανένας τρόπος είναι δημοτικά, δεν μπορούν να έχουν συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ, δεν προβλέπονται για κανένα χρόνο, η αυτοδιοίκηση είναι εκτός.

Αυτό που θέλαμε λοιπόν και αυτό που θέλουμε είναι ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σύστημα υγείας πρωτοβάθμιας στην προκειμένη, το οποίο να καλύπτει όλους τους ασφαλισμένους, αν είναι δυνατόν αρχίζοντας από τους πιο αδύνατους ενδεχομένως, αλλά με φιλοδοξία να τους καλύψει όλους και να είναι δημόσιο. Δημόσιο όμως είναι το σύστημα, στο οποίο ο ασφαλισμένος δεν πληρώνει, πληρώνει το ταμείο του. Δεν είναι δημόσιο το σύστημα, στο οποίο οι πάροχοι είναι ιδιοκτησία του κράτους. Είναι διαφορετικό πράγμα.

Αντιστοιχεί σε διαφορετική λογική, αντιστοιχεί σε διαφορετικά καθεστώτα αν θέλετε. Πάντως δημόσιο είναι το σύστημα, στο οποίο το δημόσιο χρήμα καλύπτει την υγεία και ο ασφαλισμένος δεν πληρώνει τίποτα και ο ανασφάλιστος, όταν δεν μπορεί. Αυτή η μεταρρύθμιση η σημερινή με τον τρόπο που είναι δομημένη υποβαθμίζει, όπως είπα και προχθές τον ΕΟΠΥΥ στο ρόλο του λογιστή, ο οποίος απλώς κάνει πληρωμές όχι στο ρόλο του ρυθμιστή, όπως ήταν και η φιλοδοξία στην αρχή και εξαφανίζεται το ΠΕΔΥ με τη λογική που μόλις έβαλα με ιδεολογικά προχώματα δυστυχώς και ιδεολογήματα.

Κύριε Παπαδόπουλε το ιδεολογικό στην όλη κουβέντα το βάζετε εσείς και το βάζετε εσείς με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο. Άκουσα προχθές τον Υπουργό τον κ. Ξανθό μετά το πέρας της ακρόασης των φορέων, να λέει ότι το DNA, ότι η προκλητή συζήτηση βρίσκεται στο DNA της ιδιωτικής ιατρικής. Λέγοντας ουσιαστικά με πολλά λόγια αυτό που λέει εδώ και πάρα πολύ καιρό και το λέει καθαρά μεροληπτούμε υπέρ του κρατικού συστήματος υγείας. Αυτό λέτε. Αυτό είναι το ιδεολογικό κομμάτι.

Εγώ θα μπορούσα πολύ εύκολα να πω ότι η διαφθορά αφορά όλο το σύστημα το δημόσιο, ή στο DNA του άλλες βαριές παθογένειες, τις ξέρουμε και οι δύο, γιατί και οι δύο έχουμε υπηρετήσει το δημόσιο σύστημα για πολλά χρόνια. Τις ξέρουν οι περισσότεροι από εδώ, γιατί έχουν τον ίδιο ρόλο στο ειδικό δημόσιο σύστημα και αυτό είναι ένα διαφορετικό κομμάτι. Αν θέλετε αυτό που θέλουμε εμείς και αυτό που επιδιώκουμε είναι οι ενιαίοι διαφανείς κανόνες ενάντια στην διαφθορά, στην προκλητή ζήτηση, στο φακελάκι στην αναποτελεσματικότητα, στις κακές προμήθειες για όλο το σύστημα, για να καλύψουμε τους πάντες, χωρίς μεροληψίες.

Έχω κουραστεί να σας βλέπω να συντρίβεστε στην πραγματικότητα και να σηκώνεστε και να προσποιείστε, ότι δεν έγινε τίποτα. Κλασσικό παράδειγμα η ΕΣΑΝ κύριε Υπουργέ, δεν λέγατε αυτά που είπατε προχθές όταν ψηφιζόταν η ΕΣΑΝ. Λέγατε αυτά περίπου που έλεγε το ΚΚΕ, ότι η κοστολόγηση του συστήματος υγείας είναι ιδιωτικοποίηση, ότι είναι απαράδεκτη, ότι όλα πρέπει να μην κοστολογούνται τα λέγατε όχι εσείς τα έλεγαν σύντροφοί σας και συνάδελφοί σας στη Βουλή, απευθυνόμενοι στον κ. Κουρουμπλή και απαιτώντας την κατάργηση της ΕΣΑΝ, πριν από λιγότερο από 1,5 χρόνο. Αυτή ήταν η άποψή σας.

Σήμερα παραδέχεστε και είναι καλό, αλλά πρέπει να το παραδεχόμαστε ότι χρειάζεται υπάρχει ανάγκη κοστολόγησης, εμείς το λέγαμε πάντα. Χρειάζεται πάντα κοστολόγηση,  για να μπορούμε να ξέρουμε που πάνε τα λεφτά του φορολογούμενου και του ασφαλισμένου και για να ξέρουμε τι αποδίδει και τι χάνεται στις μαύρες τρύπες του συστήματος, ούτε για να κερδίσει κάποιος, ούτε για να βοηθήσουμε κάποια συμφέροντα. Αν το σύστημα που θέλουμε και νομίζω ότι όλοι το θέλουμε να είναι ένα σύστημα … που να εξυπηρετεί τον ασθενή, ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνει, είναι να αξιοποιεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και την τελευταία δεκάρα που προέρχεται, είτε από τα ασφαλιστικά ταμεία, είτε από τον προϋπολογισμό, γιατί όπως πολύ σωστά είπατε τα συστήματα είναι μεικτά εδώ και πολλά χρόνια και δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Αντί, λοιπόν, για την ενοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων, κύριε Παπαδόπουλε, ως ιδεολογικό κριτήριο λέτε με όλους τους τρόπους: «θέλω να είναι όλα κρατικά». Το νομοσχέδιο ως αρχή αυτό αναφέρει και περιγράφει. Μάλιστα, περιγράφει όχι ένα κρατικό σύστημα, αλλά απλώς περιγράφει ένα συγκεντρωτικό, κρατικό σύστημα, το οποίο διοικείται από την Αθήνα, ελέγχεται από τη Αθήνα σε όλο του το εύρος και παρατηρώ εδώ ότι η λογική -επιτρέψτε μου την έκφραση- είναι ότι δεκαπέντε παλικάρια από την Αριστοτέλους μπορούν να ελέγξουν και να διαχειριστούν το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην πολυπλοκότητα και στα προβλήματα που έχετε αυτή τη στιγμή. Είναι απλώς έως και γραφική. Είναι αδύνατον να ελεγχθεί με αυτό τον τρόπο, ειδικά σε μια περίοδο στην οποία υπάρχουν εργαλεία που επιτρέπουν την αποκέντρωση με καλύτερο τρόπο απ’ ότι παλαιότερα.

Επίσης, σε ένα περιβάλλον στο οποίο πιστεύουμε ότι και η αυτοδιοίκηση στην υγεία πρέπει να έχει σημαντικό ρόλο και οι αποκεντρωμένες δομές πρέπει να είναι αυτόνομες και να μπορούν να εξυπηρετούν τον εαυτό τους και τον προϋπολογισμό τους με επαγρύπνηση και προσοχή του κράτους, αλλά όχι με τον έλεγχο μιας στριφνής και σκληρής γραφειοκρατίας, η οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να προμηθεύει όσο και να προσπαθεί με ταχύτητα και ακρίβεια, για παράδειγμα στο κέντρο υγείας Διδυμότειχου, στο ιατρείο Ιεράπετρας, στο νοσοκομείο Ρόδου και στο νοσοκομείο Ηγουμενίτσας. Είναι πράγματα τα οποία, απλώς, δεν γίνονται. Και το ξέρουμε ότι δεν γίνονται, γιατί το έχουμε δει πολλές φορές να αποτυγχάνει. Δεν είναι μόνο η ανικανότητα των προηγουμένων, αλλά ούτε το ότι δεν ήταν τίμιοι ούτε όλα αυτά. Το σύστημα με αυτό τον τρόπο γραφειοκρατικοποιείται. Αυτό είναι γνωστό σε όλο τον πλανήτη και δεν είναι μόνο στην Ελλάδα. Γίνεται δύσκαμπτο και αναποτελεσματικό.

Επίσης, προχθές ανέφερα ότι καλά όλα αυτά, αλλά ας αφήσουμε αυτή την κουβέντα προς το παρόν. Έχετε την πλειοψηφία, θέλετε να εφαρμόσετε κάτι, αλλά με ποια χρήματα; Δεν υπάρχει χρηματοδότηση. Διαβάζω άρθρα, και όχι μόνο στο «left.gr» ή στην «Αυγή», που παρουσιάζουν την έναρξη της λειτουργία των Τοπικών Μονάδων Υγείας (Τ.Ο.Μ.Υ.) και την έναρξη της λειτουργίας του υποτιθέμενου καινούργιου συστήματος υγείας το Σεπτέμβριο. Αφήστε, βέβαια, ότι το νομοσχέδιο αυτό αντιγράφει τον ν. 4238/2014. Λυπάμαι, κύριε Υπουργέ, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, βέβαια με την εξαίρεση των Τ.Ο.Μ.Υ.. Παράλληλα αντιγράφουν τον ν. 4238/2014 και σε ένα άλλο θέμα, οι 32 υπό έκδοση Κ.Υ.Α. οι οποίες όλως τυχαίως, περιλαμβάνουν όλο το «ζουμί» και όλο το δύσκολο έργο. Δηλαδή, λεπτομέρειες, κανονιστικά, ρυθμιστικά, τρόποι πληρωμής, τρόποι κοστολόγησης, οτιδήποτε θέλει δουλειά. Ανάλυση και μηχανισμούς από πίσω παραπέμπετε στις καλένδες. Προφανώς δεν μπορεί να λειτουργήσει από το Σεπτέμβριο και ανέφερα προχθές ότι ούτε στο εξάμηνο μπορεί να λειτουργήσει. Εδώ θέλω ένα σχόλιο. Η χρηματοδότηση αν είναι εξασφαλισμένη; Διότι αν για τις 3.000 προσλήψεις από το ΕΣΠΑ, δηλαδή η έγκριση της μεταγραφής του κονδυλίου από το κονδύλιο της βελτίωσης της διακυβέρνησης στην υγεία η οποία είναι πενιχρή έτσι κι αλλιώς, οι Τ.Ο.Μ.Υ. είναι καινούργιες ομάδες, οι οποίες θέλουν καινούργιες υποδομές, θέλουν καινούργιο διοικητικό μηχανισμό και δυστυχώς θέλουν καινούργιες επιτροπές γιατί εξακολουθούμε με την επιτροπή της επιτροπής και παραπάνω επιτροπή οπότε θέλουν χρόνο. Πρότεινα και προχθές, γιατί δεν στελεχώνουμε τις υφιστάμενες δημόσιες δομές, στο Κερατσίνι, στο Λαύριο εκεί που υπάρχει η ανεργία, στην Πάτρα με γιατρούς και προσωπικό, αντί να προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καινούργιο από τη στιγμή που δεν έχουμε χρήματα ούτε να καλύψουμε το υφιστάμενο ούτε ουσιαστικά να προχωρήσουμε σε κάτι καινούργιο με μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση. Άκουσα για έναν αλγόριθμο και μας καλέσατε στο Υπουργείο – και θα έρθω- αλλά γιατί δεν το καταθέτετε σήμερα ή αύριο στη Βουλή; Πού είναι το πρόβλημα; Γιατί δεν μας λέτε ποιος είναι ο τρόπος; Σας άκουσα να λέτε ότι έχετε μια λογική. Να το δεχθώ. Γιατί δεν την καταθέτετε στη Βουλή να τη δούμε και εμείς;

ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΑΝΘΟΣ (Υπουργός Υγείας): Για τι πράμα μιλάτε;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ Ειδικός Αγορητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ): Για τον τρόπο με τον οποίο χωροταξικά θα κατανεμηθούν οι Τ.Ο.Μ.Υ.. Ευχαρίστως θα έρθω στο Υπουργείο, αλλά γιατί να μη το δούμε σε κατατεθειμένο κείμενο και στη Βουλή; Άρα, το κύριο ερώτημα της χρηματοδότησης παραμένει. Πέρα από τις μισθοδοσίες ας υποθέσουμε και ας ελπίσουμε, διότι χρειάζεται καινούργιο αίμα στο σύστημα, τι χρήματα έχουμε εξασφαλίσει; Από πού τα έχουμε εξασφαλίσει;

Υπάρχουν χρήματα για να στηριχθούν οι παλιές δομές; Οι οποίες ξέρουμε όλοι ότι αρχίζουν να καταρρέουν, αρχίζουν να έχουν προβλήματα. Έχω επισημάνει πάρα πολλές φορές ότι η συστηματική αποεπένδυση στο σύστημα υγείας και στην πρωτοβάθμια και στην δευτεροβάθμια την τελευταία επταετία τουλάχιστον, για να μην πω από το 2004, που τουλάχιστον στην Αθήνα ήταν η τελευταία φορά που πέσανε χρήματα, στον εκσυγχρονισμό των κτιρίων και των υποδομών λόγω Ολυμπιάδας, έχουν αρχίσει να διαλύονται. Χρειάζονται βαριά συντήρηση που σημαίνει βαριά λεφτά. Το ίδιο σημαίνει και η ανανέωση του τεχνολογικού εξοπλισμού, ο οποίος επίσης αρχίζει να πλησιάζει σε πολλές περιπτώσεις ή να έχει ξεπεράσει ήδη το λεγόμενο end of life, που λέγαμε στο στρατό πέραν επισκευής. Με τι χρήματα θα στηρίξουμε τις υφιστάμενες και που θα βρούμε χρήματα για καινούργιες;

Αν δεν έχουμε, αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε στην πραγματικότητα είναι ένα υποβαθμισμένο κρατικό σύστημα, με φτωχούς γιατρούς, κακοπληρωμένους και αποκαρδιωμένους, όπως τους έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια σε όλες τις δημόσιες δομές. Αυτό δεν είναι σύστημα υγείας, είναι κάτι άλλο. Αν θέλουμε σύστημα υγείας πρέπει να βρούμε έναν τρόπο και πρέπει να το συζητήσουμε, εμείς έχουμε προτάσεις και θα τις κάνουμε σύντομα. Πρέπει να ανανεώσουμε τον εξοπλισμό, να βελτιώσουμε την εικόνα, να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες, προσπαθώντας να πλησιάσουμε έστω και μέσα στην κρίση στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Αυτό δεν γίνεται ούτε με ιδεολογήματα «το θέλω όλο κρατικό», ούτε χωρίς χρηματοδότηση «ακόμα και αν το θέλω όλο κρατικό». Δεν γίνεται ούτε όλο κρατικό, στο δεδομένο σημείο όπου δεν μπορείς να μετακινήσεις χρήματα με 6 δις για τα τελευταία 7 χρόνια, στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που ίσα ίσα είναι για να καλύψει τα έργα που γίνονται έως τώρα. Προφανώς, δεν έχεις χρήματα να επενδύσεις, υπάρχει όμως το πακέτο Γιούνκερ, έχει ένα ιδεολογικό κώλυμα, προβλέπει μόνο ΣΔΙΤ. Θα τα πάρουμε; Θα το συζητήσουμε εάν μπορούμε, με προσοχή στο σύστημα υγείας και με πολύ αυστηρούς όρους, να αξιοποιήσουμε κάποια ποσά; Γιατί είμαστε στο μηδέν από την προηγούμενη περίοδο και εξακολουθούμε να είμαστε στο μηδέν σε αυτή την περίοδο.

Στο μεταξύ το ΕΛΠΙΣ καταρρέει, τραυματίστηκε ο γιατρός τις προάλλες, λογικό είναι γιατί είναι πανάρχαιο το κτίριο. Κάποια στο κέντρο δεν έχουν ούτε στατική επάρκεια. Χωροταξικά το ξέρουμε από την ίδρυση του συστήματος από το 1983, ότι υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα στην Αθήνα με τη χωροταξική κατανομή των κλινών, δεν γίνεται τίποτα. Η Ανατολική Αττική δεν έχει καμία δημόσια δομή, πάνω από κέντρο υγείας. Περίπου 1,5 εκατ. πληθυσμός που έχει μετακινηθεί τα τελευταία 30 χρόνια προς τα εκεί δεν έχει καμία δημόσια δομή. Αυτά αν δεν αρχίσουμε να τα συζητάμε και να τα προγραμματίζουμε με ρεαλισμό, δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ τίποτα. Οι ΤΟΜΥ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το μεγάλο έλλειμμα των υπηρεσιών υγείας στην ανατολική Αττική, χρειάζεται μια διαφορετικού τύπου προοπτική. Χρειάζεται τουλάχιστον ένα νοσοκομείο συνδεδεμένο με καινούργιες πρωτοβάθμιες μονάδες. Τα Κέντρα Υγείας εκεί είναι σχεδιασμένα από την εποχή που δεν υπήρχε κανένας, είχε το 1/10 του πληθυσμού στη δεκαετία του ’80 η Ανατολική Αττική. Θα τα αντιμετωπίσουμε αυτά; Θα τα συζητήσουμε κάποια στιγμή; Δε λέω ότι μπορούμε να τα βγάλουμε « από το καπέλο» ούτε να τα κάνουμε σε ένα χρόνο, αλλά ακριβώς γι’ αυτό πρέπει να αρχίσουμε να τα συζητάμε, να τα προγραμματίζουμε, να βγάλουμε τα ιδεολογικά γυαλιά και όταν υπάρχουν χρήματα διαθέσιμα να αρχίσουμε να συζητάμε πως μπορούμε να τα εκμεταλλευτούμε για το καλό του Έλληνα ασθενή, αναβαθμίζοντας τις υπηρεσίες πάνω από τη φιλανθρωπία, σε ουσιαστικό πραγματικό σύγχρονο σύστημα υγείας, που έχει την τεχνολογία να ενσωματώνει ποιότητα, όπως όλα τα συστήματα από εδώ και βορειότερα που κάθε μέρα βελτιώνουν τις υπηρεσίες τους παρά το αυξανόμενο κόστος.

Η ραχοκοκαλιά του συστήματος υγείας είναι το δημόσιο, είναι οι κρατικές δομές, οι οποίες είναι η περιουσία του ελληνικού λαού και έχουν δημιουργηθεί και από το ΠΑΣΟΚ και από άλλα κόμματα και υπάρχουν και πρέπει να αξιοποιηθούν. Πρέπει να είναι στο κέντρο. Η αγωνία μας είναι ότι όλο αυτό το σύστημα απαξιώνεται λόγω της κρίσης, λόγω της αδυναμίας να συζητήσουμε ουσιωδώς για την αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων, της απαξίωσης, της αποεπένδυσης και της διάλυσής τους.

Επίσης, ως Υπουργείο οφείλει να είναι ο φύλακας και ο εγγυητής της κατανομής της χρηματοδότησης, της ποιότητας και της βέλτιστης κατανομής των χρημάτων που πηγαίνουν για να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού στο δημόσιο σύστημα υγείας. Δεν είναι ούτε υποχρεωτικό να τα κτίσει όλα μόνο του, δεν είναι υποχρεωτικό ούτε να έχει όλες τις μισθοδοσίες, δεν είναι υποχρεωτικό να είναι όλα κρατικά. Υποχρεωτικό είναι να γίνονται κάθε μέρα και καλύτερα, να ενσωματώνουν την τεχνολογία και να βελτιώνουν τις παροχές όσο είναι δυνατόν κάθε φορά και λίγο παραπάνω.

Το να φτιάχνουμε δομές, οι οποίες είναι φτωχές  ή λίγες εκ των πραγμάτων, λόγω της αντικειμενικής αδυναμίας, το να επεκτείνουμε  τη μιζέρια  που αυτή τη στιγμή έχει το σύστημα υγείας δεν προσφέρει τίποτα σε κανέναν, κατά  την ταπεινή μου γνώμη.

Δύο τελευταίες παρατηρήσεις. Ένα για  τα ΤΕΠ, είπα και προχθές,  η διαστολή των οργανογραμμάτων δεν σημαίνει τίποτα.  Ακόμη και εάν αύριο προσληφθούν, που δεν θα προσληφθούν, δυστυχώς, γιατί χρειάζονται οι γιατροί στα ΤΕΠ,  δεν σημαίνει ότι θα λυθούν τα προβλήματα. Τα προβλήματα στα ΤΕΠ είναι πολύ πιο σύνθετα. Αρχίζουν από τα πόσα ΤΕΠ πρέπει να υπάρχουν στην Αθήνα και πόσο μεγάλα να είναι, μέχρι το τι πρωτόκολλα θεραπείας πολυτραυματία, εμφραγματία κ.λπ. εφαρμόζονται, που όπως ξέρετε, δεν εφαρμόζεται κανένα. Αυτά πρέπει να δούμε. Τώρα το να πετάμε φωτοβολίδες ότι θα, όταν και εάν βρούμε λεφτά,  θα έχουμε 420 κενά παραπάνω για να πάρουμε άλλους 420, είπα και προχθές, να αυξήσουμε όλα τα οργανογράμματα. Νομίζω ότι αυτό το κάνει το Υπουργείο τελευταία, αυξάνει τα οργανογράμματα σε όλα τα νοσοκομεία.

ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΛΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας): (ομιλεί εκτός μικροφώνου)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ (Ειδικός Αγορητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ):  Δεν είδα καμία δέσμευση.

Το τελευταίο αφορά εσάς. Δεν έπεισε κανέναν, κ. Πολάκη –ρίχνω τον τόνο, γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος, τα ψέματα  δεν αφορούν εμένα- αλλά  επειδή κουνάτε δάχτυλο  συχνά,  όχι προς τα εμένα δεν έχω παράπονο, γενικώς   και ηθικολογείτε, οφείλετε  να μας δώσετε πολύ πιο πειστικές  εξηγήσεις για το γεγονός ότι ουσιαστικά κλείνετε, ακυρώνετε τις επενδύσεις στις μονάδες ημερήσιας νοσηλείας στο Λεκανοπέδιο  με μία μονοκονδυλιά.  Η «αγορά» βοά. Συνάδελφοι  ιδιώτες, όχι και πολύ πλούσιοι, όχι και πολύ μεγάλο κεφάλαιο, οι οποίοι έχουν επενδύσει, έχουν δανειστεί και έχουν αρχίσει να στήνουν και περιμένουν να πάρουν άδεια, βλέπουν ότι τα χρήματα που έβαλαν για να κάνουν μια μονάδα ημερήσιας νοσηλείας χάνονται, γιατί δεν μπορούν να πάρουν άδεια με τους καινούργιους όρους. Το έψαξα λίγο, δεν βλέπω καμία διεθνή οδηγία, καμία διεθνή πρακτική, καμία ευρωπαϊκή πρακτική που να απαγορεύει, για παράδειγμα  τη συστέγαση δύο διαφορετικών ειδικοτήτων στον ίδιο χώρο σε διαφορετικές μέρες, Δευτέρα οφθαλμίατροι, Τρίτη  ορθοπεδικοί, λέω τώρα ένα παράδειγμα. Δεν το έχω δει πουθενά.

ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΛΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας): (ομιλεί εκτός μικροφώνου)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ (Ειδικός Αγορητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ):  Εσείς το απαγορεύετε όμως.

ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΛΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας): (ομιλεί εκτός μικροφώνου)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ (Ειδικός Αγορητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ): Υπάρχει  και λειτουργεί μια χαρά. Θα υπάρχει και στα ελληνικά νοσοκομεία,  θα υπάρχει και στις ιδιωτικές κλινικές και καλώς θα υπάρχει,  δεν  θα υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα στις ανεξάρτητες.  Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση γι΄ αυτό και οφείλετε να  δώσετε πιο πειστικές  εξηγήσεις από την εξήγηση ότι δεν θέλετε  να επωφεληθούν  οι γενικές κλινικές, οι ιδιωτικές μεγάλες κλινικές από την απαλλαγή φόρου, που εσείς δίνετε  στις ανεξάρτητες.  Εσείς τη δίνετε την απαλλαγή  από τον Φ.Π.Α. Ρυθμίστε το. Το ζήτημα είναι να μπορούν να υπάρξουν και οι μεν και οι δε και να λειτουργεί.

Ομιλία Κωνσταντίνου Μπαργιώτα-Εισηγητή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης  στο Νομοσχέδιο για  την Πρωτοβάθμια Υγεία