Σύμφωνα με επίσημη απάντηση του ΥΠΕΝ σε κοινοβουλευτική ερώτηση του βουλευτή του Ποταμιού Γ. Αμυρά, και αντίθετα με απανωτές επίσημες διαβεβαιώσεις του κ. Σταθάκη, η Ελλάδα απέχει σημαντικά από τους στόχους της για μερίδιο ΑΠΕ στην κατανάλωση ενέργειας. Χαρακτηριστικά το 2016 είχαμε 24% μερίδιο ΑΠΕ στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας τη στιγμή που ο στόχος μας για το 2020 είναι μερίδιο 40%.
Το περασμένο διάστημα, τόσο ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σταθάκης, όσο κι ο αναπληρωτής του κ. Φάμελλος, διαβεβαίωναν τους πολίτες με κάθε ευκαιρία πως η Ελλάδα έχει ήδη πετύχει τους στόχους της για μερίδιο ΑΠΕ στην κατανάλωση ενέργειας.
Σταχυολογώντας από την ιστοσελίδα του Υπουργείου, διαβάζουμε πως ο κ. Σταθάκης:
- Κατά την ομιλία του στο Συνέδριο του Invest in Greece Forum στις 12 Δεκεμβρίου 2016 είπε πως «η Ελλάδα ήδη έχει επιτύχει το 18% της ενέργειας να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές»
- Στη Συνέντευξή του στο Ρ/Σ Κόκκινο στις 4 Ιανουαρίου 2017 δήλωσε: «Η Ελλάδα είναι μπροστά από πολλές ευρωπαϊκές χώρες στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και ήδη έχει φτάσει το 18%, πιάνοντας το στόχο του 2020»
- Στην κοινή Συνέντευξη Τύπου με τον Επίτροπο Ενέργειας Κανιέτε στις 19 Ιανουαρίου 2017 δήλωσε «Θα συνεχίσει η προσπάθεια ενίσχυσης των ΑΠΕ, η συμμετοχή των οποίων στο ενεργειακό μείγμα ξεπερνά ήδη το 18%»
Στο ίδιο πνεύμα και ο αναπληρωτής Υπουργός κ. Φάμελλος που στην ομιλία του στην αντιπροσωπεία του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας στις 3 Μαρτίου 2017 είπε πως «η Ελλάδα έχει ήδη επιτύχει το στόχο διείσδυσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για το 2020»
Γνωρίζοντας πως διαβεβαιώσεις σαν τις παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, ο βουλευτής του Ποταμιού Γ. Αμυράς υπέβαλε στις 28 Φεβρουαρίου κοινοβουλευτική ερώτηση στο ΥΠΕΝ με την οποία ζητούσε να ενημερωθεί για:
- Τα τελευταία επίσημα δεδομένα για μερίδια ΑΠΕ στη χώρα μας
- Τις εκτιμώμενες ανάγκες για νέα ισχύ ΑΠΕ που απαιτείται προκειμένου να επιτευχθεί ο εθνικός στόχος για το 2020
- Τα συγκεκριμένα μέτρα και πρωτοβουλίες που προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση προκειμένου να εξασφαλισθεί η επίτευξη των εθνικών στόχων
Η απάντηση του υπουργού -η οποία μάλιστα εκδόθηκε 4 μήνες αργότερα- αποκαλύπτει βάσει επίσημων στοιχεία και εκτιμήσεων πως τα 3 τελευταία χρόνια (2014-2016) το μερίδιο ΑΠΕ στην τελική κατανάλωση ενέργειας έχει μείνει πρακτικά στάσιμο τη στιγμή που πρέπει να αυξηθεί κατά περίπου 30% (από 15,4% σε 20%) μέσα σε μόλις 4 χρόνια μέχρι το 2020.
Ειδικότερα για τον επιμέρους στόχο για 40% μερίδιο ΑΠΕ το 2020 στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, η επίτευξή του φαντάζει πλέον μη ρεαλιστική καθώς η Ελλάδα μόλις 4 χρόνια νωρίτερα είχε αντίστοιχο μερίδιο 24%, ενώ το υψηλό μερίδιο ΑΠΕ σε θέρμανση/ψύξη οφείλεται κυρίως στη χρήση καυσόξυλων για οικιακή θέρμανση, για την οποία η ακρίβεια των στοιχείων εύλογα αμφισβητείται.
Αναρωτιέται κανείς αν ο Υπουργός συνειδητά καθησύχαζε και παραπληροφορούσε τους πολίτες ή αν όντως δεν γνώριζε το πού βρίσκεται η χώρα μας στην προσπάθειά της γύρω από τα τόσο κρίσιμα και κομβικά ζητήματα της προώθησης των ΑΠΕ και του μετασχηματισμού του ενεργειακού μας συστήματος.
Ανησυχητικό είναι επίσης πως και μέσα στις ψευδείς διαβεβαιώσεις του, ο κ. Σταθάκης με απόλυτη συνέπεια αναφερόταν συνεχώς στο στόχο της χώρας για 18% ΑΠΕ στο πλαίσιο της συμμετοχής της στην ΕΕ και ποτέ στον πιο φιλόδοξο στόχο 20% ΑΠΕ που το Κοινοβούλιο είχε νομοθετήσει στο Ν.3851/2010 ούτε βέβαια στον ειδικότερο στόχο για 40% στον ηλεκτρισμό, στόχοι οι οποίοι βέβαια ισχύουν όπως άλλωστε επιβεβαιώνει και η απάντηση του ΥΠΕΝ.
Τέλος, χαρακτηριστικό είναι πως 4 μήνες μετά την κατάθεση της ερώτησης, το Υπουργείο δεν κατάφερε να απαντήσει στα άλλα 2 ερωτήματα της κοινοβουλευτικής ερώτησης. Μπορούμε άραγε να συμπεράνουμε πως η κυβέρνηση ούτε έχει εκτίμηση για το τι χρειάζεται να γίνει προκειμένου να πιάσουμε τον στόχο για μερίδιο ΑΠΕ στην ηλεκτρική ενέργεια ούτε βέβαια σχεδιάζει κάποια μέτρα στην κατεύθυνση αυτή;
Τα θέματα ενεργειακής και κλιματικής στρατηγικής της χώρας είναι πολύ κρίσιμα ώστε να αποτελούν αντικείμενο κοροϊδίας των πολιτών για μικροκομματικές εντυπώσεις. Η αδιαφορία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ γύρω από τις ΑΠΕ και τις σχετικές εθνικές δεσμεύσεις, σε συνδυασμό με τις πρωτοφανείς για αριστερό ευρωπαϊκό κόμμα εμμονές της για διαιώνιση του λιγνίτη για δεκαετίες ακόμα, τουλάχιστον ανησυχία πρέπει να μας προκαλούν.
Με την ευκαιρία της υπό εξέλιξη διαδικασίας διαμόρφωσης του Μακροχρόνιου Ενεργειακού Σχεδιασμού της χώρας πρέπει: η κυβέρνηση να τον βγάλει από τη σκιά και να αποτελέσει αντικείμενο ευρύτατου διαλόγου (αλήθεια, ποιος εξετάζει ποια σενάρια με ποιες υποθέσεις και ποια κριτήρια έχουν επιλεγεί;) κατ’ ελάχιστον να εξασφαλίζει πως θα επιτευχθούν οι στόχοι που προβλέπει ο Νόμος και οι δεσμεύσεις της χώρας στο πλαίσιο της ΕΕ και της Συμφωνίας του Παρισιού να εξετάζει τη στρατηγική της χώρας και τη βελτιστοποίηση του ενεργειακού μείγματος σε βάθος χρόνου μέχρι το 2050 και όχι μεσοπρόθεσμα μέχρι το 2030, που πιθανόν επηρεάζει και υποκρύπτει τις βέλτιστες επιλογές που έχουμε στη διάθεσή μας.
