Δεν χρειαζόταν το… επικοινωνιακό Υπουργικό Συμβούλιο με ανοικτές τις τηλεοπτικές κάμερες, για να εμπεδώσουμε ότι ο κ. Τσίπρας έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με την αλήθεια και την πραγματικότητα.
Θαυμάσαμε, βέβαια, γι’ άλλη μια φορά την αψεγάδιαστη ικανότητά του να κάνει το άσπρο μαύρο χωρίς να αισθάνεται κάποια ντροπή, και με μια σιγουριά ότι πείθει, η οποία εμπίπτει στην αρμοδιότητα κοινωνικών ψυχοπαθoλόγων. Ο τύπος είναι case study…
Θα πείτε: στο κολλέγιο ιδεοληψίας στο οποίο σπούδασε την πολιτική από τα μαθητικά του χρόνια, την απολιθωμένη αριστερά και μάλιστα στην ελληνική εκδοχή της, το πρώτο που διδάχθηκε αυτός και οι σύντροφοί του είναι πως η αλήθεια είναι σχετική. Το ίδιο και η πραγματικότητα, η οποία αν δεν συμφωνεί με τις απόψεις του κόμματος, τόσο το χειρότερο… για την πραγματικότητα. Προβάλλοντας την δικιά σου εκδοχή της αλήθειας ως μία και μοναδική και επιχειρώντας να την επιβάλλεις, δημιουργείς (νομίζεις, δηλαδή…) και μια άλλη πραγματικότητα η οποία δικαιολογεί τις ανοησίες και τα κολλήματα σου. Έτσι πάντα ήταν αυτά τα παιδιά…
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πρωτολανσάρει το επικοινωνιακό εύρημα των … σε δωρεάν λαϊκή απογευματινή υπουργικών συμβουλίων. Αυτόν μιμείται και ο μικρός Αλέξης. Αλλά τι σχέση έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο… Ο Ανδρέας, σ’ αυτά τα τηλεοπτικά υπουργικά συμβούλια φρόντιζε πάντα να πετάει και μια “βόμβα”, για να λωλαίνονται και να εκστασιάζονται οπαδοί αλλά και κοινωνία. Ο σημερινός πρωθυπουργός τα χρησιμοποιεί κάθε λίγο και λιγάκι για να… ηρεμεί το κομματικό απαράτ, να δίνει επιχειρήματα στους κομισάριους για να τα επικαλούνται στα τηλεοπτικά στούντιο και να… προλαβαίνει την δημοκρατική κοινοβουλευτική τάξη, για να δημιουργεί πρόσκαιρες εντυπώσεις. Άλλωστε, το ροκάνισμα του χρόνου και η παραμονή όσο γίνεται περισσότερο στην εξουσία, είναι ο αποκαλυμμένος πλέον μοναδικός του στόχος.
Αυτό προσπάθησε να κάνει και με το “νικητήριο” τελευταίο ανοικτό υπουργικό. Να δημιουργήσει εντυπώσεις χωρίς να κινδυνεύει κάποιος άλλος να τις αποδομήσει! Η ΝΔ, αμέσως μετά την “επιτυχία” του τελευταίου eurogroup στο οποίο ο κ. Τσίπρας… δεν πήρε τίποτε από όλα εκείνα που ζητούσε με την απειλή “να τα κάνει όλα μπάχαλο” (ούτε μέτρα ούτε τίποτε…), ζήτησε την άμεση συζήτηση προ ημερησίας στην Βουλή, σ’ επίπεδο πολιτικών αρχηγών, για να ενημερωθεί σφαιρικά και με ένθεν κακείθεν επιχειρήματα (όχι με διαγγέλματα) ο λαός για το τι ακριβώς “πετύχαμε” και… πόσο θα του κοστίσει! Η κυβέρνηση καμώθηκε ότι δέχεται την πρόταση, αλλά στην συνέχεια την… έβαλε στο συρτάρι. Από το Μαξίμου, μετά το επίσημο διάγγελμα του πρωθυπουργού, επελέγη η διαδικασία να κληθούν πρώτα σε κατ’ ιδίαν ενημέρωση από τον κ. Τσίπρα οι πολιτικοί αρχηγοί, να ακολουθήσει ανοικτό υπουργικό συμβούλιο, να μείνουν οι εντυπώσεις της κυβερνητικής άποψης περί της “επιτυχίας” και να περάσει η εικόνα ότι “να, ο Τσίπρας ζητάει ομοψυχία και συναίνεση…” για… καμιά 15αριά μέρες, και βλέπουμε. Και χθες προσδιορίστηκε ότι η συζήτηση αυτή στην Βουλή, θα γίνει την… μεθεπόμενη εβδομάδα, στις 3 Ιουλίου! Να έχει ξεθωριάσει κάπως το φιάσκο (έναντι των κυβερνητικών στοχεύσεων) της “επιτυχούς” αξιολόγησης, και να γίνει “εν ψυχρώ” μια… ακόμη προ ημερησίας συζήτηση.
Φθηνά, πρόσκαιρα και αποπροσανατολιστικά επικοινωνιακά τεχνάσματα. Λες και πείσθηκε κανένας ότι “βγαίνουμε από το μνημόνιο τον Αύγουστο του 18!” (που δεν βγαίνουμε, αφού μας έχει κατσικωθεί τουλάχιστον μέχρι το ΄22!), ή ότι “πήραμε την ρύθμιση για το χρέος” (που δεν την πήραμε-γελάνε στην Ευρώπη με τα ψέμματα του Αλέξη…) και θα “βγούμε στις αγορές!”, και μάλιστα… επιθετικά! Κούνια που τους κούναγε, αλλά εμείς ζαλιζόμαστε.
Το ότι η αξιολόγηση δεν προσφέρεται για κανενός είδους κυβερνητική θριαμβολογία (πέρα από το ότι αποφύγαμε, με μεγάλο κόστος, τον “ξαφνικό θάνατο”, ότι έγινε και το μαύρο καλοκαίρι του 2015) δεν χρήζει πολλών αποδείξεων. Αρκεί το γεγονός, ότι, ο κ. Τσίπρας που ξέρει πολύ καλά τι “πέτυχε”, θέλησε να… μοιραστεί την “νίκη” του και με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς, επικαλούμενος την “εθνική συνεννόηση”! Ποιος, ο Τσίπρας! Που ως αντιπολίτευση έλεγε “όχι σε όλα!”, ακόμη και όταν τον ρωτούσαν τι ώρα είναι! Αλλά, βλέπετε, η νίκη, έχει πολλούς πατεράδες, αλλά ένας είναι ο πραγματικός,ενώ η ήττα είναι… ορφανή, και θέλει “συγγενείς” να μοιραστείς το πένθος και τον θρήνο, να μην τον περάσεις μόνος και έρμος…
Κούρασε, έγινε βαρετός και γραφικός ο κ. Τσίπρας με τα ψέματά του. Αλλά τι να κάνει κι’ αυτός; Αυτά ξέρει, αυτά επιχειρεί να πουλήσει. Ας το κάνει, τουλάχιστον, με λιγότερο ζήλο και πάθος. Να μας διασκεδάζει, αντί να μας εξοργίζει…
