Η υγειονομική βόμβα και η υπονόμευση του τουρισμού, φέρνει στην επιφάνεια, τις χρόνιες παθογένειες της χώρας. Αυτές, που έφεραν την κρίση και δεν μας αφήνουν να βγούμε.

Η βασική ευθύνη, είναι του πολιτικού συστήματος, από την πρώτη εμφάνισή του, μετά την επανάσταση του 1821, μέχρι και σήμερα.

Ανάμεσα στις πολλές παθογένειες, δύο αναδεικνύονται, από τα τελευταία γεγονότα.

α) Η πελατειακή αντίληψη των κομμάτων για την χρησιμοποίηση του κράτους και ειδικά των προσλήψεων του προσωπικού.

Η αλληλεξάρτηση και η συνενοχή του πολιτικού συστήματος και των πολιτών, που προσλαμβάνονται, στο κράτος.

Το καθεστώς αυτό χτυπήθηκε, με το ΑΣΕΠ το 1995.

Όμως, βρέθηκαν παράθυρα, στις εποχιακές εργασίες και στην μαθητεία των stage.

Και αυτά έκλεισαν το 2010.

Όμως, το πολιτικό σύστημα, βρήκε νέα, απολύτως παράνομα και αντισυνταγματικά, αυτήν την φορά.

Η αρχή έγινε το 2015, αλλά οι προϋποθέσεις υπήρχαν και αποκαλύπτουν, την δεύτερη παθογένεια, του πολιτικού συστήματος.

β) Είμαστε στο 2017, στα βαθιά της κρίσης, που ξέσπασε το 2008 και ακόμη το πολιτικό σύστημα, δεν τολμάει να πει τις αυτονόητες αλήθειες.

Δηλαδή, τι είναι δημόσιο αγαθό, ποιός μπορεί να το προσφέρει και με ποιούς κανόνες.

Τα σκουπίδια, στις ανεπτυγμένες χώρες, όχι μόνο δεν είναι πρόβλημα, υγειονομικό, ή περιβαντολλογικό, αλλά είναι και πηγή παραγωγής πλούτου, θέσεων εργασίας, αλλά και επανάκτησης του περιβάλλοντος.

Στην Ελλάδα, το χαρακτηρίζουμε, δημόσιο αγαθό, για να δικαιολογούμε τον κρατισμό, την φαυλότητα, την κατασπατάληση δημόσιων πόρων, την επιβάρυνση του περιβάλλοντος και των πόλεων.

Ξεπερνά και την παθογένεια, που είχε βαπτίσει την Ολυμπιακή Αεροπορία, Εθνικό Αερομεταφορέα, για να δικαιολογεί τα τεράστια ελλείμματα, που φόρτωνε κάθε χρόνο, στον κρατικό προϋπολογισμό και την ανεξάντλητη ρουσφετολογία.

Από το 2010, υπάρχει νομοθεσία, που δίνει την δυνατότητα στους Δήμους, να παραχωρούν, με συγκεκριμένους κανόνες την αποκομιδή και την διαχείριση των σκουπιδιών, σε οργανωμένες ιδιωτικές εταιρείες.
Μόνο, λίγοι τουριστικοί δήμοι το έχουν εφαρμόσει και τα αποτελέσματα είναι θετικά.

Γιατί, οι Δήμαρχοι και οι Κυβερνήσεις, μετά το 2010, δεν το επέλεξαν;

Γιατί και σήμερα, όλα τα κόμματα, αρνούνται να πουν τα αυτονόητα και να πράξουν ανάλογα;

Τι εννοούν, όταν μιλάνε γενικά και αόριστα, για Μεταρρυθμίσεις;

Πως, θα βγει η χώρα, από την κρίση, όταν τα κόμματα, δεν τολμούν να πουν και τις πιο εξόφθαλμες αλήθειες;