Ήρθε λοιπόν η ώρα, για το “δια ταύτα” των δικών μας σκέψεων και προβληματισμών, για την πονεμένη υπόθεση της ελληνικής Κεντροαριστεράς. Ο διάλογος που προκάλεσαν οι μέχρι τώρα αναρτήσεις μας ήταν λιγότερος εδώ και πολύ περισσότερος σε τηλεφωνικές επικοινωνίες, διαδικτυακά μηνύματα και επαφές εκ του σύνεγγυς. Ήταν όμως πλούσιος και χρήσιμος. Και θα συνεχισθεί. Και εδώ και με άλλους τρόπους. Ο διάλογος αυτός είναι ένας από τους πολλούς που ξεδιπλώνονται στο διαδίκτυο και όχι μόνο, με πρωτοβουλίες προσώπων και συλλογικοτήτων, για το θέμα της Κεντροαριστεράς.

Και είναι ευχάριστο, ότι εκδηλώνεται δημόσια αυτή η “βροχή” σχετικών προβληματισμών. Γιατί το θέμα είναι σοβαρό και μας πονάει όλους. Γιατί ο χυλός του χώρου μπορεί να ήταν αναπότρεπτος αλλά πρέπει να μαζευτεί σε συγκεκριμένες λύσεις. Και γιατί η ώρα είναι τώρα. Να δώσουμε λοιπόν το δικό μας “δια ταύτα”, όπως αυτό εμπλουτίσθηκε από δικές σας απόψεις, Για την Κεντροαριστερά, για το ΠΑΣΟΚ και για την αναγκαία, ενωτική κατά την γνώμη μας, ανασυγκρότηση του χώρου.

Πρώτα λίγα ιδεολογικά και πολιτικά, για να ξεφύγουμε από τις θολούρες.

ΠΑ.ΣΟ.Κ ή Σοσιαλδημοκρατία ?

Γιατί ΠΑ.ΣΟ.Κ ( Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ) και όχι απλά Σοσιαλδημοκρατία ?

Δεν έχουμε θέμα με τις λέξεις αλλά με την ουσία τους.

Δηλαδή τα Σοσιαλιστικά κόμματα δεν είναι δημοκρατικά ?

Χρειάζεται να το λέει και ο τίτλος τους ?

Ο στόχος των Σοσιαλιστικών κομμάτων είναι ο Σοσιαλισμός ( όπως ο Κομμουνισμός για τα Κομμουνιστικά κόμματα, ο Καπιταλισμός για τα καπιταλιστικά κόμματα και ενδιαμέσως ο απλά διαχειριστικός (νεο)Φιλελευθερισμός για τα φιλελεύθερα κόμματα, ως λεοντή του καπιταλισμού).

Ανεξάρτητα από τους δρόμους που ακολουθούν, σε κάθε περίοδο και συνθήκες, για να φθάσουν, όταν και όπως φθάσουν στον στόχο τους. Το “ένδυμα” της Σοσιαλδημοκρατίας είναι η κρύπτη των Σοσιαλιστικών κομμάτων, όταν, ακολουθώντας εκ των συνθηκών (νεο)φιλελεύθερες πολιτικές,ξεφεύγουν από τον σοσιαλιστικό δρόμο τους. Και αντί να εξηγήσουν καθαρά τους λόγους για τους οποίους αναγκάζονται προσωρινά να ξεστρατίσουν, παραμένοντας προσηλωμένα στον στόχο τους, έρχονται κάποιοι ταγοί τους που κάνουν το ξεστράτισμα νέα “ιδεολογία”, που δεν υπάρχει. Και φοράνε το “ένδυμα” της Σοσιαλδημοκρατίας, για να κρύψουν την στροφή τους προς τον – δημοκρατικό επίσης – (νεο)Φιλελευθερισμό. Λόγω ρεαλιστικής, λένε, ανάγνωσης της πραγματικότητας.

Την οποία στ αλήθεια επιβάλλει ο νικητής, μέχρι τώρα, στην μεταξύ τους ιδεολογική κόντρα καπιταλισμός δια του (νεο)φιλελευθερισμού. Είναι άλλο να πεις καθαρά “έχασα μια μάχη” και άλλο να πεις “γίνομαι κάτι άλλο, που μοιάζει στον αντίπαλο μου, για να κερδίσω”. Εκείνο λοιπόν που χάνει χρόνια τώρα, στην Ευρώπη εν προκειμένω, είναι η Σοσιαλδημοκρατία, ως γιαλαντζί εκδοχή του (νεο) Φιλελευθερισμού, με τον οποίο άλλωστε εναγκαλίζεται κυβερνητικά πολλαχού.

Ο Σοσιαλισμός δεν χάνει, όσο αγωνίζεται, για να αλλάξει την οικονομική και κοινωνική δομή, με βάση την ιδεολογία του. Και όσο δεν πολτοποιείται με στοιχεία άλλων ιδεολογικών χώρων, που μπορεί να χρησιμοποιεί για να αποφύγει σκοπέλους. Όπως και εκείνοι χρησιμοποιούν την δική του περίσσεια κοινωνικής ευαισθησίας. Ένα Σοσιαλιστικό κόμμα μπορεί να έχει νίκες και ήττες, ανάλογα με τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της δημοκρατικής πορείας, που είναι πολιτική επιλογή του. Αλλά δεν χάνει διαχρονικά, αν είναι προσηλωμένο στον βασικό στόχο του και παλεύει για αυτόν. Τέτοιο κόμμα ήταν το ΠΑΣΟΚ.

Ηττήθηκε ιδεολογικά, όπως και Σοσιαλιστικά κόμματα άλλων χωρών, όταν ο “ρεαλισμός” το έκανε γιαλαντζί (νεο)Φιλελεύθερο και επέλεξε την “ενδυμασία” της Σοσιαλδημοκρατίας, για να κρύψει την μετάλλαξη του. Και ηττήθηκε πολιτικά, όταν η οικονομική κρίση χτύπησε την (νεο) φιλελεύθερη διαχείριση του. Ανάλογη πορεία έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η μετακομμουνιστική του ηγεσία επέλεξε σοσιαλιστικό προσωπείο και λαϊκίστικες κραυγές, για να φθάσει στην εξουσία με “δανεικούς” ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Φόρεσε τον σοσιαλδημοκρατικό μανδύα,για να επιβιώσει. Και ακολουθώντας τώρα (νεο)φιλελεύθερη πολιτική διαχείρισης , χτυπιέται από την κρίση, που δεν έχει τελειώσει, και καταρρέει.

Εκείνο που χρειάζεται να γίνει, για την πολιτική κανονικότητα των πραγμάτων, είναι η αναβίωση καθαρού ιδεολογικά και ρεαλιστικού πολιτικά Σοσιαλιστικού κόμματος. Μπορεί να είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ ( γιατί όχι ?) χωρίς όμως μεταλλαγμένο (νεο)φιλελεύθερο προσωπείο και έξω από την σοσιαλδημοκρατική κρύπτη. Αυτό εξαρτάται από τις επιλογές των ηγετικών του κλιμακίων. Αλλιώς θα είναι άλλος φορέας. Γιατί αυτό θέλει η κοινωνική βάση του ελληνικού Σοσιαλισμού. Ποια Κεντροαριστερά ? Γιατί Κεντροαριστερά, ως ευρύτερος πολιτικός χώρος, και όχι Αριστερά ή Κέντρο ? Διότι η Δεξιά και η Αριστερά ήταν και είναι μειοψηφίες στην ελληνική κοινωνία.

Το Κέντρο, δηλαδή προβληματισμένοι πνευματικοί leaders, παραγωγικοί άνθρωποι και “νοικοκυραίοι” της μεσαίας τάξης, είναι το κρίσιμο πολιτικό μέγεθος, που δίνει κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές πλειοψηφίες. Ανάλογα με το προς τα πού κάθε φορά ρέπουν οι περισσότερες τάσεις του. Και όταν οι τάσεις αυτές ενώνονται ( όπως συνέβη με τον Βενιζελισμό και την Ένωση Κέντρου ), μπορεί ένα κεντρώο κόμμα να φθάνει ακόμη και στην εξουσία. Προσελκύοντας μαζί του συνήθως κόσμο της Αριστεράς, αφού οι κεντρώες πολιτικές θέσεις είναι ιστορικά στην χώρα μας αντιδεξιές.

Η σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα δείχνει, ότι πρώτα το σοσιαλδημοκρατικά μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ της ύστερης περιόδου του και τώρα η γιαλαντζί Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ απέτυχαν, με την “ρεαλιστικά” φιλελεύθερη διαχείριση τους στην κρίση, να κρατήσουν τους “νοικοκυραίους” του Κέντρου στα πλαίσια μιας νικηφόρας Κεντροαριστεράς. Οι “νοικοκυραίοι” του Κέντρου, αφού τιμώρησαν το ΠΑΣΟΚ, τιμωρούν τώρα και τον ΣΥΡΙΖΑ και αναζητούν λύση προς τα Δεξιά. Αυτό είναι πιθανό να μη μπορεί να αποφευχθεί, εάν οι δημοσκοπικές τάσεις επιβεβαιωθούν.

Οι Κεντρώοι πολίτες σιχαίνονται τις γιαλαντζί πολιτικές συμπεριφορές. Θέλουν καθαρές συνεργασίες και αποτελεσματικές πολιτικές. Εκείνο που χρειάζεται λοιπόν τώρα είναι ένα καθαρόαιμο Σοσιαλιστικό κόμμα ( όπως π.χ. ήταν και μπορεί να ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ ) να συνεργατεί με Κεντρώα κόμματα, κινήσεις και προσωπικότητες, για την δημιουργία της μεγάλης Κεντροαριστεράς. Με συγκεκριμένες προτάσεις και λύσεις για την κρίση.

Και δύναμη να τις προβάλει πειστικά και να τις επιβάλει αποτελεσματικά. Εάν το ΠΑΣΟΚ ( ως Δημοκρατική Συμπαράταξη ή όπως αλλιώς ) συνεχίσει την σοσιαλδημοκρατική του εμφάνιση και την ουσιαστικά (νεο)φιλελεύθερη διαχειριστική του αφήγηση, οι Κεντρώοι πιθανότατα θα επιδιώξουν λύσεις με τον γνήσιο (νεο)φιλελεύθερο χώρο της Δεξιάς.

Και η Κεντροαριστερά θα ηττηθεί, διασπασμένη στην σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ και στην γιαλαντζί αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ώρα ευθύνης, για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τις διάφορες κινήσεις και προσωπικότητες του χώρου.

Σοσιαλιστικό κόμμα και Κεντρώος χώρος μπορούν να κάνουν την μεγάλη Κεντραριστερά. Οι σοσιαλδημοκρατικές εκφάνσεις είναι περιττές. Και η γιαλαντζί Αριστερά δοκιμάσθηκε, μετρήθηκε και βρέθηκε άχρηστη. Για την ενωτική ανασυγκρότηση λοιπόν του ΠΑΣΟΚ, ως γνήσιου Σοσιαλιστικού κόμματος και την αρχιτεκτονική της νέας μεγάλης Κεντροαριστεράς θα είναι οι “τεχνικές” προτάσεις μας, στην επόμενη τελευταία μας ανάρτηση για το θέμα. Με ονοματεπώνυμα.. Εδώ θα είμαστε..