Της Δώρας Αντωνίου
Ερωτήματα για το πόσο ρεαλιστική είναι η προσδοκία της Αθήνας για ενεργοποίηση διαύλων προσέγγισης με τη Λιβύη, συνεργασίας για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών και επανέναρξης της διαδικασίας διαπραγμάτευσης για τον καθορισμό θαλάσσιων ζωνών προκαλεί η επίμονη στάση των λιβυκών αρχών να επαναφέρουν διαρκώς τις μαξιμαλιστικές θέσεις τους για δήθεν δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες, οι οποίες αγνοούν πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα και την επήρεια όχι μόνο της Κρήτης αλλά και άλλων νησιών, ακόμα και σημείων της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Η Αθήνα σταθερά απορρίπτει τις θέσεις που προβάλλει η κυβέρνηση της Τρίπολης με τις ρηματικές διακοινώσεις στον ΟΗΕ, ενώ επίσης παγίως επισημαίνει ότι δεν παράγουν κανένα αποτέλεσμα. «Η ρηματική διακοίνωση της Λιβύης στον ΟΗΕ δεν προσθέτει κάτι στα, ήδη, γνωστά και χιλιοειπωμένα, θα μου επιτρέψετε, επιχειρήματα. Και εκφράζει τις πάγιες θέσεις της Λιβύης, ενός διαιρεμένου κράτους. Ωστόσο, όπως είπα και πριν, δεν έχει αποτύπωμα, δεν έχει αποτέλεσμα. Δεν αναγνωρίζονται όλα αυτά από κανέναν. Είναι, όπως είναι το άκυρο και ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο κάποιοι προσπαθούσαν στη χώρα μας να το «αναβαθμίσουν» ως εξέλιξη τον τελευταίο καιρό, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα άκυρο μνημόνιο, το οποίο ουδείς έχει αναγνωρίσει, ουδέν αποτέλεσμα έχει παράξει και δεν έχει καμία σχέση με τις κινήσεις που κάνει η χώρα μας» δήλωσε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης.
Οι κινήσεις της Τρίπολης βρίσκονται σε πλήρη εναρμόνιση με τις θέσεις και αξιώσεις που προβάλλει η Άγκυρα σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Στη δεδομένη συγκυρία, η Λιβύη εμφανίζεται να βγαίνει μπροστά και να θέτει εκείνη τις ανυπόστατες αξιώσεις που πηγάζουν από το τουρκολυβικό μνημόνιο, σε μια κινητικότητα που δεν είναι ούτε αυτόνομη ούτε τυχαία.
Η απάντηση της ελληνικής πλευράς ότι από τη στιγμή που το τουρκολυβικό μνημόνιο δεν αναγνωρίζεται από κανέναν διεθνή οργανισμό, οι όποιες διεκδικήσεις βασίζονται σε αυτό δεν παράγουν αποτέλεσμα, τυπικά είναι σωστή. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι κατά πόσο μέσα στο περιβάλλον που διαμορφώνεται από τη στάση που τηρεί η λιβυκή πλευρά μπορεί να είναι ρεαλιστικές οι προσδοκίες για ενίσχυση της συνεργασίας.
Πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, επισκέφθηκε την Τρίπολη – είχε προηγηθεί επίσκεψη στη Βεγγάζη – και μεταδόθηκε ένα καλό κλίμα στις επαφές που είχε εκεί, ενώ ο ίδιος αναφέρθηκε σε «ετοιμότητα Ελλάδας και Λιβύης, ως κράτη με αντικείμενες ακτές, να συζητήσουν για οριοθέτηση ΑΟΖ στο προσεχές μέλλον». Ωστόσο, δεν προέκυψε κάτι πιο συγκεκριμένο ως προς το χρόνο που θα μπορούσαν να επανεκκινήσουν οι συνομιλίες ή ως προς το πλαίσιο πάνω στο οποίο θα γίνει η συζήτηση. Είναι, άραγε, ακόμα ζωντανό το πλαίσιο που είχε τεθεί πριν από τη διακοπή των συζητήσεων για τον ορισμό θαλασσίων ζωνών, το 2010; Το ερώτημα είναι κάθε άλλο παρά θεωρητικό, διότι μεσολάβησε το τουρκολυβικό μνημόνιο, το οποίο η λιβυκή πλευρά λαμβάνει ως βάση προβολής των ενστάσεων που προβάλλει στα Ηνωμένα Έθνη εναντίον της χώρας μας.
Ένα άλλο ερώτημα είναι κατά πόσο οι κινήσεις αυτές βαρύνουν, τελικά, το κλίμα ανάμεσα στις δύο πλευρές, ιδιαίτερα τη στιγμή που η Αθήνα προσβλέπει σε συνεργασία με τις αρχές της Λιβύης για αποτελεσματική αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, που φαίνεται ότι αξιοποιούνται ως μοχλός πίεσης όχι μόνο προς τη χώρα μας, αλλά συνολικά προς την Ε.Ε..
Και, ασφαλώς, στην πράξη θα φανεί εάν η κινητικότητα και οι ενστάσεις της λιβυκής πλευράς θα αφήσουν ανεπηρέαστη την προοπτική ερευνών για κοιτάσματα υδρογονανθράκων στα «οικόπεδα» νοτίως της Κρήτης.
Συνοπτικά, το κρίσιμο ερώτημα απέναντι στην πρακτική που έχει υιοθετήσει η λιβυκή πλευρά είναι αν οι ρηματικές διακοινώσεις που δεν παράγουν κανένα αποτέλεσμα σε επίπεδο θεσμικό, όσον αφορά τη σημασία που έχουν στη λήψη αποφάσεων από διεθνείς οργανισμούς, αποδειχθεί ότι επηρεάζουν τα δεδομένα στο πεδίο.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
