Ορισμένες από τις ασχολίες που είχαν οι μοναχές πριν απαρνηθούν τα εγκόσμια, όπως μας τις παρουσιάζει το Prime Time και η Μαρία Βούσουλα
Γυναίκες που απαρνήθηκαν τα εγκόσμια και αφιέρωσαν τη ζωή τους στην πίστη. Πότε και πώς ένιωσαν το κάλεσμα; Ποιες είναι οι συναρπαστικές ιστορίες ζωής που τις οδήγησαν στο «κατώφλι του Θεού»; Ποια είναι η σύνδεση με τον πρότερο βίο τους; Πόσο τους λείπουν οι κοσμικές ανέσεις και ποιος ο ρόλος της τεχνολογίας στα διακονήματά τους; Πώς βιώνουν την καθημερινότητά τους; Τι συμβουλεύουν τους πιστούς που τις επισκέπτονται και πώς ανταπεξέρχονται στο πνευματικό έργο τους;
Τις απαντήσεις δίνουν στο Prime Time και τη Μαρία Βούσουλα οι μοναχές της εμβληματικής Μονής Παναγίας Δαμάστας Φθιώτιδας, της επανιδρυθείσας Μονής Αγίων Αναργύρων Αταλάντης και της ολιγομελούς αδελφότητος της Μονής Προφήτη Ηλία Σπερχειάδος.
Ένα μοναδικό οδοιπορικό, το οποίο καταγράφει τον σύγχρονο μοναχισμό σε μικρές και μεγαλύτερες κοινοβιακές μονές, μακριά από τους φρενήρεις ρυθμούς των πόλεων.
Ο μοναχισμός στην Ελλάδα αποτελεί έναν από τους πιο ισχυρούς πυλώνες της Ορθόδοξης παράδοσης -με τον γυναικείο μοναχισμό ειδικότερα να έχει διαχρονικά προσφέρει τα μέγιστα σε δύσκολες περιόδους της χώρας. Την παράδοση αυτή συνεχίζουν εκατοντάδες γυναίκες, αφιερώνοντας τη ζωή τους -εκτός από τον Θεό- στην κοινωνική προσφορά αλλά και στη διαφύλαξη των τεχνών. Πολλές μονές, άλλωστε, είναι γνωστές για τις αγιογραφίες, τα εργόχειρα, τα μοναστηριακά προϊόντα, όσο και για το φιλανθρωπικό τους έργο. Πώς είναι, όμως, η καθημερινότητα σε ένα γυναικείο μοναστήρι; Ποιες είναι σημερινές προκλήσεις της μοναστικής ζωής; Η σημερινή εκπομπή του Prime Time είναι αφιερωμένη σε εκείνες τις γυναίκες που επέλεξαν έναν διαφορετικό δρόμο στη ζωή τους – αυτόν της αφοσίωσης και πίστης.
Ιατρική, οικονομικά, καλών τεχνών και μετά το μοναστήρι
Η Γερόντισσα Ιωάννα, ηγουμένη στην Ιερά Μονή Δαμάστας, σπούδασε ιατρική στο Βερολίνο κι απέκτησε ειδικότητα στην ωτορινολαρυγγολογία, ενώ πέρασε και από άλλες ειδικότερες, όπως γενική χειρουργική, αναισθησιολογία. Έμεινε για 17 χρόνια στο εξωτερικό, είχε, όμως, την πάλη μέσα της: ιατρική ή μοναχισμός.
Η αδελφή Πελαγία σπούδασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μόλις πήρε το πτυχίο της, την επόμενη μέρα, πήγε κατευθείαν στο μοναστήρι.
Η αδελφή Νεκταρία βρίσκεται στο μοναστήρι 20 χρόνια. Σπούδασε βιοχημεία στη Γαλλία. Κάποια στιγμή έγινε ένα μεγάλο θαύμα στη ζωή της και αποφάσισε ότι ήθελε να υπηρετήσει την Παναγία. Και όπως λέει δεν της λείπει κάτι από την προηγούμενη ζωή της. “Εδώ είναι άλλη η γαλήνη, (18:54) άλλη η ευτυχία που μπορείς να ζήσεις. Δεν μπορεί να συγκριθεί με την καθημερινή ζωή.”
Η μοναχή Μελανθία έχει μάθει να αγιογραφεί. Σπούδασε Καλές Τέχνες στην Ιταλία απ’ όπου αποφοίτησε το 2004. Σήμερα είναι 44 ετών και είναι στο μοναστήρι τα τελευταία 9 χρόνια. “Έχει πολύ ενδιαφέρον η μοναχική ζωή και τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα” λέει η αδελφή Μελανθία. Πίστευε ανέκαθεν στον Θεό, αλλά δεν ήταν κοντά στην Εκκλησία. “Αλλά ήρθε η κατάλληλη στιγμή… Είναι κάτι υπερφυσικό θα έλεγα. Υπάρχει μέσα μας μία προαίρεση, πολύ μικρή, σαν κλικ θα το έλεγα. Και από εκεί και πέρα ενεργεί η χάρη του Θεού.”
Η αδελφή Κασσιανή από την άλλη ήταν φανατική με την πληροφορική και εργάστηκε ως σύμβουλος επιχειρήσεων στο software. Ένιωσε όμως ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει έτσι.
Η ηγουμένη Ιωάννα, δεν ενέδωσε στις πιέσεις των γονιών της να παντρευτεί και αδιαφόρησε παντελώς για όλους τους υποψήφιους γαμπρούς. Και όπως λέει δεν ερωτεύτηκε ποτέ κάποιον άντρα τόσο πολύ όπως τον Θεό.
Η αδελφή Πελαγία έχει κοντά της και τη μητέρα της, η οποία, όταν κοιμήθηκε ο πατέρας της έγινε κι εκείνη μοναχή. Η ζωή στο μοναστήρι είναι πολύ ωραία, όπως λέει, αν και παραδέχεται ότι παντού υπάρχουν δυσκολίες. “Αλλά κάνεις αυτό που σου αρέσει.”
Από το ροκ συγκρότημα στο μοναστήρι
Η αδελφή Κικιλία συμμετείχε σε ροκ συγκρότημα. “Ο μοναχός δεν επιλέγει εκείνος τι κάνει. Ο καθένας στο μοναστήρι φέρνει το τάλαντό του και το αξιοποιεί προς δόξαν Θεού” λέει και συμπληρώνει πως ήταν ντράμερ και πως σήμερα είναι υπεύθυνη να χτυπάει το μέγα σήμαντρο της μονής. Επίσης, σπούδασε ναυτιλιακά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και εργάστηκε μερικά χρόνια σε ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Σήμερα είναι 30 ετών και όπως σημειώνει από την κοσμική ζωή δεν της λείπει τίποτα.
Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία – Φάρος φωτεινός ελπίδας και αισιοδοξίας
Η αδελφή Χρυσοστόμη σπούδασε Φιλόλογος και σήμερα βρίσκεται στην Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία, όχι από ερωτική απογοήτευση, όπως ακούγεται πολύ συχνά για τις μοναχές. “Τότε δεν θα είναι ευτυχισμένη. Γενικά δεν θα είσαι ευτυχισμένος αν ακολουθείς αυτόν τον δρόμο αν από κάποιον απογοητευτείς. Γιατί η γοητεία όλη είναι στον Χριστό.” αναφέρει. Και όπως λέει πριν ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού έβγαινε με την παρέα της, πήγαινε βόλτες. Αλλά πάντα μέσα της υπήρχε αυτός ο πόθος. “Να γίνω μοναχή. Εγώ αυτό πάντα ήθελα.”
Οι μοναχές φτιάχνουν και το δικό τους λιβάνι. Με πρώτη ύλη που έρχεται από Υεμένη, Ομάν, Σομαλία.
Ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος, Συμεών, αναφέρει για το μοναστήρι ότι είναι ένας φάρος φωτεινός ελπίδας και αισιοδοξίας. Με νέες μοναχές που πήγαν εκεί να αφιερώσουν τη ζωή τους στον Θεό.
Η Μονή που λειτούργησε ξανά από μια ομάδα μοναχών που ήταν φίλες
Στην Αταλάντη βρίσκεται η Ιερά Μονή Αγίων Αναργύρων, η οποία έμεινε για παρά πολλά χρόνια κλειστή. Άνοιξε ξανά το 2000 με μοναχές. Και οι αδελφές που βρίσκονται στο μοναστήρι ήταν όλες φίλες. Γνωρίζονταν. Επτά γυναίκες περίπου 30 ετών, ξεκίνησαν μαζί από την Αθήνα και με τα χέρια τους στην κυριολεξία κατάφεραν να ανακατασκευάσουν το μοναστήρι. Καταπιάνονται με τα πάντα: αγιογραφούν, μαγειρεύουν, κατασκευάζουν, φτιάχνουν δικές τους πατέντες.
Το μοναστήρι έψαξαν και το βρήκαν μόνες τους. Ήθελαν να βλέπουν θάλασσα. Και το βρήκαν.
“Οι γυναίκες που συναντήσαμε σήμερα αποτελούν ζωντανά παραδείγματα ταπείνωσης, αγάπης και θυσίας, που επιμένουν να διατηρούν αναμμένη τη φλόγα της Ορθόδοξης πίστης. Οι μονές, εξάλλου, δεν είναι απλώς τόποι προσευχής, αλλά και καταφύγια για τους πιστούς που αναζητούν πνευματική καθοδήγηση, παρηγοριά και γαλήνη. Στη γεμάτη προκλήσεις εποχή που διανύουμε, η προσφορά τους καθίσταται πιο αναγκαία από ποτέ, καθώς μεταφέρουν τα αρχέγονα -μα πάντα επίκαιρα- μηνύματα της ελπίδας και της άδολης αγάπης σε μία κοινωνία που συχνά φαντάζει να πορεύεται χωρίς πυξίδα.” καταλήγει η Μαρία Βούσουλα.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
