Άρθρο της Ευαγγελίας Λιακούλη, Βουλευτή Νομού Λάρισας και Τομεάρχης Εσωτερικών του Κινήματος Αλλαγής στο «news247.gr»:
Προδιαγράφονται άραγε όλα «ανθηρά» στο μετα-πανδημικό οικονομικό τοπίο για τη χώρα μας, όπως το επικοινωνιακό επιτελείο του «επιτελικού κράτους» του κ. Μητσοτάκη, καθώς και μια μεγάλη και καλοπληρωμένη ορχήστρα φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, επιθυμούν να μας πείσουν;
Αποτελεί η αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης – όταν αυτοί έρθουν, κι όταν θα διαμοιραστούν – πανάκεια, για όλα τα συσσωρευμένα διαρθρωτικά και θεσμικά προβλήματα μιας ασθμαίνουσας, ακόμη και προ κορονοϊού, οικονομίας; Μιας οικονομίας για την οποία, σημειωτέον, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όσο και το ΔΝΤ «έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου», έστω και συγκεκαλλυμένα, στο πλαίσιο των μεταμνημονιακών τους αξιολογήσεων;
Τι μας είπαν όμως οι εκθέσεις τόσο της Κομισιόν, όσο και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της προηγούμενης εβδομάδας;
Μας είπαν λίγο-πολύ πως η πολυαναμενόμενη ανάπτυξη των επόμενων μετα-πανδημικών ετών, και ιδίως το 2023 και 2024, ίσως και να μην είναι τόσο μεγάλη, όσο η κυβέρνηση προβλέπει με το αισιόδοξο σενάριό της, περί …«ελατηρίου».
Μας είπαν επίσης, πως σε συνάρτηση με τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης των μεθεπόμενων ετών, ενδεχομένως, να αντιμετωπίσουμε «ελαφρώς αυξημένους κινδύνους βιωσιμότητας» του χρέους, το οποίο για φέτος προβλέπεται στο δυσθεώρητο …208,1% του ΑΕΠ μας, ενώ υπενθυμίζεται πως το δημόσιο χρέος που μας οδήγησε στο πρώτο Μνημόνιο ήταν 126,8% επί του ΑΕΠ!
Μας είπαν επίσης, πως φέτος, μετά από πολλά χρόνια, θα έχουμε υστέρηση στον Προϋπολογισμό, αφού προβλέπεται πρωτογενές έλλειμμα της τάξης του 7,3% του ΑΕΠ, το οποίο θα εξακολουθήσει να υφίσταται, αν και αρκετά μικρότερο, και το 2022.
Τέλος, οι Θεσμοί «χτύπησαν το καμπανάκι» σε σχέση με την ευρωστία του τραπεζικού μας συστήματος, όπως και για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, ο οποίος στις ημέρες της ΝΔ «τείνει να επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα», ενώ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από την πλευρά της, ευθέως θέτει θέμα μείωσης των συμβασιούχων…
Ευτυχώς βέβαια, αυτή τη φορά, σε αντίθεση με το όχι και πολύ μακρινό παρελθόν, το ΔΝΤ κάνει «τα στραβά μάτια», αφού φαίνεται να υποστηρίζει μια χαλαρότερη δημοσιονομική πολιτική για φέτος, όπως και για το 2022, με την πολύ σημαντική όμως επισήμανση και προτροπή η Ελλάδα να ακολουθήσει «συνετή δημοσιονομική πολιτική μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες».
Στον ίδιο περίπου τόνο κινείται και η Κομισιόν. Αλλά, σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορώ παρά να θυμηθώ ότι και επί των «δημοσιονομικά εκτροχιασμένων» κυβερνήσεων Καραμανλή, ο επικεφαλής της Κομισιόν, κ. Μπαρόζο, έδινε τα εύσημα (!) στον τότε «τσάρο» κ. Αλογοσκούφη, μιλώντας μόνο ακροθιγώς και με επιλεκτική ευαισθησία για τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, μια τακτική που άλλαξε άρδην με την έλευση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που προέκυψε από τις εκλογές του 2009, η οποία δεν ήταν της πολιτικής αρεσκείας του και για την οποία προοριζόταν ο … σημαδεμένος «μουντζούρης». Οι μετέπειτα συνέπειες βέβαια και τα απανωτά Μνημόνια, δεν μπορούν να ξεχαστούν από κανέναν, όσο και να «στρουθοκαμηλίσει»…
Παρότι οι δημοσιονομικοί δείκτες και τα κρίσιμα μεγέθη της Ελληνικής οικονομίας δεν επιτρέπουν κανενός είδους εφησυχασμό, αλλά αντιθέτως επιτάσσουν συνεχή επαγρύπνηση, η κυβέρνηση από την πλευρά της εξακολουθεί να «ευλογεί τα γένια της», επαιρόμενη για το γεγονός πως η Ελλάδα κατέλαβε την πρωτιά στον σχετικό δείκτη της Ε.Ε., αφού δαπάνησε για την στήριξη όλων όσοι πλήγηκαν από την πανδημία το 10,7% του ΑΕΠ μας. Και πολύ καλά έκανε – ανταπαντούμε – αλλά θα πρέπει παράλληλα το οικονομικό της επιτελείο να μας εξηγήσει , πώς γίνεται να δαπανούμε όλους αυτούς τους πόρους για την στήριξη της οικονομίας, με την ύφεση ωστόσο στη χώρα μας, να καταλαμβάνει την τρίτη υψηλότερη θέση στην ευρωζώνη;
Τέλος, η κυβέρνηση εναποθέτει τις ελπίδες της, με σχεδόν θρησκευτική πίστη, στην στήριξη της οικονομίας μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, χωρίς βέβαια το σχέδιό της για την αξιοποίηση των πόρων στην κατεύθυνση της ουσιαστικής αναδιάρθρωσης της οικονομίας να είναι απολύτως πειστικό, όπως κατ’ επανάληψη έχει τονίσει και καταδείξει το Κίνημα Αλλαγής…
Κακά τα ψέματα, οι κυβερνήσεις της ΝΔ – με κορυφαίο παράδειγμα τις κυβερνήσεις του κ. Καραμανλή στα μέσα και τα τέλη της δεκαετίας του 2000 – έχουν αποδείξει ότι διαπνέονται από ακραίο βολονταρισμό σε ό,τι αφορά τα οικονομικά δεδομένα επί των ημερών τους, κι έχουν επίσης αποδείξει ότι γνωρίζουν πως να κρύβουν τα προβλήματα «κάτω από το χαλί», κληροδοτώντας τα στον … (ατυχή) επόμενο με οδυνηρές συνέπειες όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά κυρίως για την χώρα.
Κατά την παρούσα περίοδο, τόσο οι Θεσμοί, όσο κι οι αγορές θεωρούν το χρέος μας διαχειρίσιμο – παρότι βάσει των ορθόδοξων οικονομικών δεν είναι – κι έτσι εξακολουθούν να δανείζουν την Ελλάδα με προνομιακούς όρους. Τα περιστασιακά, φιλικά «τραβήγματα του αυτιού» που προσομοιάζουν περισσότερο με χάδι παρά με αυστηρές συστάσεις, θα έπρεπε να προβληματίσουν την κυβέρνηση, αντί να την επαναπαύουν λόγω των διεθνών εκλεκτικών συγγενειών, που επί της παρούσης φαίνεται να την ευνοούν.
Παράλληλα, η κυβέρνηση θα πρέπει να ενισχύσει την αποφασιστικότητά της για την αντιμετώπιση του ζητήματος κυρίως του χρέους, γιατί ίσως τα τρία πρώτα Μνημόνια να έχουν και οδυνηρό «σίκουελ» για την ίδια ή για τον επόμενο, που φιλοδοξεί βέβαια να είναι …η ίδια.
Ας ανασκουμπωθεί λοιπόν, γιατί το οικονομικό της «δις εξαμαρτείν», δεν συμφέρει ούτε την ίδια, ούτε τους πολίτες, ούτε τη χώρα…
