Ομιλία Μιχάλη Κατρίνη, εκπροσώπου Κινήματος Αλλαγής, στην επετειακή εκδήλωση της Βουλής για το Πολυτεχνείο:
Γιορτάζουμε φέτος την εξέγερση του Πολυτεχνείου σε συνθήκες πρωτόγνωρες αλλά και δύσκολες. Στο βαρύ τοπίο της πανδημίας, και καθώς νέοι κίνδυνοι απειλούν τη δημοκρατία, τα δικαιώματα και την κοινωνική πρόοδο, η εξέγερση του Πολυτεχνείου μας εμπνέει και μας δίνει δύναμη.
Το Πολυτεχνείο αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα ορόσημα της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδας μας.
Σηματοδότησε τη διάθεση της ελληνικής νεολαίας να βγει αγωνιστικά στο προσκήνιο και να θέσει τέρμα στον αυταρχισμό και την καταστροφική πολιτική της Χούντας.
Το σύνθημα ‘’Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία’’ που κυριάρχησε εκείνες τις ημέρες, μαζί με την καθολική απαίτηση για εθνική ανεξαρτησία που υπήρχε παντού, στην πύλη του Πολυτεχνείου στους λόγους και τα γραπτά εκείνης της εποχής, συμπύκνωσα με μοναδικό τρόπο-σε τέσσερις μόνο λέξεις- τα επιτακτικά αιτήματα του ελληνικού λαού και της νεολαίας.
Μας εμπνέει και σήμερα, όχι μόνο η μαχητικότητα και το αγωνιστικό πνεύμα, αλλά και η διαχρονικότητα των αιτημάτων: η δικαιοσύνη, η διασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης, ο αγώνας για την ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγεία, η υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που δοκιμάζονται, η διεύρυνση των χώρων ελευθερίας.
Κάθε χρόνο φοιτητικοί σύλλογοι, φορείς, κόμματα, οργανώσεις και συλλογικότητες τιμούν τη μνήμη της εξέγερσης σε μια μαζική πορεία με έντονο παλμό.
Φέτος, με την πανδημία να ορίζει την καθημερινότητα και να αλλάζει τις ζωές μας, επιβάλλεται να τιμήσουμε το Πολυτεχνείο με άλλους τρόπους.
Ως Κίνημα Αλλαγής το είπαμε καθαρά από την πρώτη στιγμή, χωρίς να χαϊδεύουμε αυτιά.
Για όλους όσοι λένε ότι η πορεία μπορεί να γίνει με τήρηση των κανόνων ασφαλείας, απαντάμε ότι σε συνθήκες μαζικότητας δεν μπορείς να εγγγυηθείς κάτι τέτοιο.
Δεν είναι φετίχ η πορεία. Η προστασία της υγείας και της ανθρώπινης ζωής είναι υπέρτατο καθήκον και πράξη ευθύνης.
Και την αναλαμβάνουμε, γιατί ακριβώς σε μας πέφτει το βάρος, σε όσους τιμάμε το μήνυμα και το πνεύμα του Πολυτεχνείου. Σε όλους εμάς που μετέχουμε κάθε χρόνο στην πορεία. Γιατί εμάς μας νοιάζει και μας καίει.
Σε εμάς πέφτει το βάρος, και όχι σε όσους εδώ και χρόνια εχθρεύονται το Πολυτεχνείο, που θα ήθελαν να το σβήσουν από τη συλλογική μνήμη.
Δεν ξεχνάμε βουλευτές της κυβέρνησης που παλιότερα αρνούνταν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου ή υμνούσαν τη Χούντα, και άλλους βουλευτές που επιδεικτικά ανέλαβαν το ρόλο του εμψυχωτή των επιχειρήσεων της αστυνομίας, ως μη όφειλαν.
Η ακύρωση της πορείας ήταν αναγκαία, η κυβέρνηση όμως, για άλλη μια φορά, έδωσε το λάθος μήνυμα. Προέκρινε τη λογική του αυταρχισμού, της επίδειξης πυγμής και της όξυνσης, αντί να ζητήσει πολιτική συναίνεση. Κάτι που έκανε προσχηματικά ο πρωθυπουργός εκ των υστέρων και αφού ο ίδιος είχε πυροδοτήσει την ένταση λίγες μέρες πριν.
Το δίλημμα δεν είναι αυταρχισμός ή τυφλότητα. Τα γεγονότα πριν και κατά τη διάρκεια της Χούντας δεν μας επιτρέπουν τη διχόνοια και τη μικροψυχία.
Το οφείλουμε στον ελληνικό λαό που αντιστάθηκε από την πρώτη στιγμή, παρά τις περί του αντιθέτου αιτιάσεις κάποιων νοσταλγών των πραξικοπηματιών.
Η σύλληψη και φυλάκιση του Μανώλη Γλέζου, οι δολοφονίες των αγωνιστών Γρηγόρη Λαμπράκη και Σωτήρη Πέτρουλα, αλλά και του Νικηφόρου Μανδηλαρά, οι φυλακίσεις, η εξορία στη Γυάρο και τον Αη- Στράτη και ο βασανισμός δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών στα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ και στη διαβόητη Μπουμπουλίνας, με εμβληματικές περιπτώσεις τον Αλέκο Παναγούλη, το Σπύρο Μουστακλή, τον Σάκη Καράγιωργα και τον Περικλή Κοροβέση.
Μια σειρά από αντιστασιακές πράξεις πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου αντηχούν στην αιωνιότητα
- Η απόπειρα δολοφονίας του Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη
- Η κηδεία του γέρου της Δημοκρατίας Γεωργίου Παπανδρέου που πήρε παλλαϊκό αντιδικτατορικό χαρακτήρα
- Το μήνυμα-μανιφέστο του Γιώργου Σεφέρη στο BBC
- Η αυτοθυσία του φοιτητή Κώστα Γεωργάκη στη Γένοβα
- Το κίνημα του Ναυτικού και η κατάληψη της Νομικής
Τα τραγούδια του Μίκη, του Λοϊζου, του Λεοντή, η φωνή του Νίκου Ξυλούρη, χαλύβδωσαν το αγωνιστικό φρόνημα της ελληνικής νεολαίας στη διάρκεια της δικτατορίας.
Το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα και ο Ανδρέας Παπανδρέου, μαζί με άλλες αντιστασιακές οργανώσεις συνετέλεσαν καθοριστικά στην απονομιμοποίηση και διεθνή απομόνωση της χούντας
Και ήταν το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου που καθιέρωσαν το 1981 την επέτειο του Πολυτεχνείου ως ημέρα σχολικής εορτής, εντάσσοντας στη συλλογική μνήμη την εξέγερση της νεολαίας απέναντι στην τυρρανία.
Ως συνεχιστές του Πολυτεχνείου, στο Κίνημα Αλλαγής, οφείλουμε να προστατεύουμε και να υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία, τη δημόσια υγεία, να ενισχύουμε τους δεσμούς κοινωνικής αλληλεγγύης.
Τιμάμε το Πολυτεχνείο, παλεύοντας και διευρύνοντας τα αιτήματά του στο σήμερα. Γιατί το Πολυτεχνείο συμβολίζει την αντίσταση απέναντι στον αυταρχισμό και την ξένη εξάρτηση.
Και η δικαίωση του αγώνα του περνά μέσα από τη δημιουργία μιας δημοκρατικής και κοινωνικά δίκαιης Ελλάδας που θα είναι εθνικά κυρίαρχη και αυτοδύναμη στις σύγχρονες συνθήκες.
