Άρθρο του Γιώργου Καμίνη στην «Athens Voice»:
Για ακόμη μια φορά ο Υπουργός Εσωτερικών αιφνιδιάζει τη Βουλή με τροπολογία της τελευταίας στιγμής. Το ζήτημα και πάλι αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες ήταν η απροκάλυπτη αμνήστευση οικονομικών εγκλημάτων που έχουν διαπράξει σε βάρος του δημοσίου αιρετοί και υπάλληλοι των ΟΤΑ από συστάσεως ελληνικού κράτους. Προχθές η Βουλή ενέκρινε άλλη τροπολογία που επιτρέπει σε δημάρχους να επιλέγουν αυθαίρετα διοικητικούς υπαλλήλους των δήμων τους, να τους βαφτίζουν εν μια νυκτί δημοτικούς αστυνομικούς και να τους βγάζουν στους δρόμους, χωρίς καμία προετοιμασία και προηγούμενη εκπαίδευση. Ποιο είναι το κοινό στοιχείο και στις δύο περιπτώσεις; Ότι το ελληνικό κράτος δεν διδάσκεται τίποτα· δεν μαθαίνει ποτέ από τα λάθη του. Έτσι βλέπουμε συχνά το ένα λάθος να προσπαθεί να το διορθώσει με άλλο λάθος.
Ας αρχίσουμε από την τροπολογία-αμνηστία. Ουδείς ασφαλώς μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι αποτελεί ένα χοντροκομμένο ρουσφέτι σε πολλούς δημάρχους, πρώην και νυν, αριστερούς και δεξιούς. Απόδειξη τούτου είναι ότι δεν υπερψηφίστηκε μόνον από τη ΝΔ αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Παράλληλα όμως έχει και μια θετική όψη, καθώς απαλλάσσει από την ταλαιπωρία και κάποιους αθώους που τραβολογιούνται στα ποινικά δικαστήρια επειδή το κράτος δεν οργάνωσε ποτέ σωστά τους οικονομικούς ελέγχους επί των ΟΤΑ. Αντί όμως η μεταρρυθμιστική μας κυβέρνηση να αλλάξει για το μέλλον τους κανόνες και τις διαδικασίες των ελέγχων και να υπερασπιστεί στα δικαστήρια τους πραγματικά αθώους, επιβάλλει στη Βουλή μια φαύλη ρύθμιση που αμνηστεύει πολλούς διεφθαρμένους. Προς τιμήν του, την αθλιότητα αυτή το Κίνημα Αλλαγής την κατήγγειλε και την καταψήφισε.
Αλλά και η τροπολογία για τη δημοτική αστυνομία έχει τη δική της προϊστορία. Λίγοι ασφαλώς θα θυμούνται ότι το καλοκαίρι του 2013 ο σημερινός πρωθυπουργός, ως υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης τότε, κατήργησε τη δημοτική αστυνομία και μετέφερε στην ΕΛ.ΑΣ. όλους τους δημοτικούς αστυνομικούς. Για παράδειγμα, βρέθηκε εν μια νυκτί ξεκρέμαστος ο Δήμος Αθηναίων με δυναμικό περίπου 1.300 δημοτικών αστυνομικών που έλεγχαν τις διοικητικές παραβάσεις στην πρωτεύουσα, μεταξύ των οποίων ορισμένες πολύ σοβαρές για τη λειτουργία της πόλης (τραπεζοκαθίσματα, παράνομη κατάληψη δημόσιου χώρου, τήρηση νυκτερινής ησυχίας, παράνομη στάθμευση αυτοκινήτων κ.λπ.). Τους πήραν όλους. Επί δύο χρόνια κυριάρχησε στην πόλη η παραβατικότητα, αφού ο Δήμος αδυνατούσε να διενεργήσει ελέγχους. Χρειάστηκε να αναλάβει καθήκοντα Υπουργού Προστασίας του Πολίτη ο Γιάννης Πανούσης, ο οποίος προς τιμήν του κατανόησε το πρόβλημα της πρωτεύουσας και φρόντισε να επιστρέψουν κάποιοι δημοτικοί αστυνομικοί στον Δήμο – μόλις το ένα τρίτο της προηγούμενης δύναμης. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όμως σταμάτησε εκεί, χωρίς να προβεί σε κάποια περαιτέρω διόρθωση της κατάστασης. Μέχρι το τέλος της δημαρχίας μου, με αυτούς τους λίγους προσπαθήσαμε να συμμαζέψουμε την κατάσταση, σε μια πόλη ούτως ή άλλως δύσκολη, που εν τω μεταξύ όμως είχε ξεφύγει, καθώς επί δύο χρόνια είχε μάθει να ζει χωρίς κανόνες.
Το σουρεαλιστικό στην ιστορία είναι ότι κατά τη διάρκεια των δύο αυτών ετών οι δημοτικοί αστυνομικοί παρέμειναν εντελώς άπραγοι. Η ΕΛ.ΑΣ. δεν τους αξιοποίησε σε τίποτα, ούτε καν τους τοποθέτησε σε αστυνομικά τμήματα στην πόλη, όπως μας είχαν διαβεβαιώσει τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και οι διαδοχικοί Υπουργοί Προστασίας του Πολίτη επί κυβέρνησης Σαμαρά (Δένδιας και στη συνέχεια Κικίλιας). Ούτε η ΕΛ.ΑΣ τους ήθελε ούτε αυτοί ήθελαν να παραμείνουν στην ΕΛ.ΑΣ. Σποραδικά έβλεπες μερικούς στον δρόμο να σουλατσάρουν βαριεστημένα μαζί με άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. Υποτίθεται πως τους εκπαίδευαν για τα μελλοντικά τους καθήκοντα… Ορισμένοι άτυχοι πήραν την άγουσα για τις φυλακές ως σωφρονιστικοί υπάλληλοι και τρέχαν’ οι μανάδες τους στους υπουργούς παρακαλώντας να τους μεταθέσουν. Κουτσά-στραβά ορισμένοι κατάφεραν να επιστρέψουν, επί Νέας Δημοκρατίας πια, στους δήμους τους.
Το αποτέλεσμα αυτής της χαρακτηριστικά ελληνικής τρέλας είναι ότι ακόμη και σήμερα κάποιοι μικροί δήμοι δεν έχουν ούτε έναν δημοτικό αστυνομικό, ενώ μεγάλοι δήμοι, όπως η Αθήνα, διαθέτουν πολύ λίγους για το μέγεθος και τα προβλήματα της πόλης τους. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ αδιαφόρησαν πλήρως για το θέμα. Άλλωστε οι δήμοι ήταν σε «ξένα χέρια». Αλλά και η ΝΔ μαζί με τον κύριο Θεοδωρικάκο επέδειξαν ασυγχώρητη αδράνεια. Είχαν στη διάθεσή τους 16 μήνες για να ανασυγκροτήσουν τη δημοτική αστυνομία. Θλιβερή συνέπεια όλων αυτών είναι να επιστρατεύονται σήμερα «γραφιάδες» για να βγουν στους δρόμους να κόβουν πρόστιμα και να τσακώνονται με τους πολίτες.
