Άρθρο Γιώργου Μουλκιώτη, βουλευτή Βοιωτίας Κινήματος Αλλαγής στην εφημερίδα «Παρασκήνιο»
Σάββατο, 13 Ιουνίου 2020
Το «lockdown» που βιώσαμε ως κοινωνία και οικονομία τους τελευταίους μήνες φαίνεται να άνοιξε αναπάντεχα το παράθυρο στις εργασιακές προκλήσεις του μέλλοντος ανεξαρτήτως αν αυτές αφορούν την τηλεργασία για τα διευθυντικά στελέχη και αρκετούς υπαλλήλους, τον εκτοπισμό των εργαζομένων που απασχολούνται στις υπηρεσίες και στις χειρωνακτικές εργασίες με την αντικατάστασή τους από μηχανήματα, την αναγκαία επανεκτίμηση της σπουδαιότητας των επαγγελμάτων υγείας, φροντίδας, εκπαίδευση, τη θεμελιώδη έλλειψη κοινωνικής προστασίας και τον εξαιρετικά επισφαλή χαρακτήρα της εργασίας για πολλούς εργαζόμενους που απασχολούνται άτυπα.
Κι ενώ απαιτείται άμεση και επείγουσα δράση για την προστασία των θέσεων εργασίας, τη διατήρηση δεσμών μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, τη διατήρηση των μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων-εργοδοτών, και την παροχή εισοδηματικής στήριξης και άλλων διχτυών ασφαλείας απευθείας στους εργαζόμενους και τα νοικοκυριά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με πρόσχημα την προσωρινότητα και αναγκαιότητα των μέτρων, αναγάγει το μοντέλο της εκ περιτροπής εργασίας – την οποία τώρα βαφτίζει «μειωμένη απασχόληση» –σε σημαία δήθεν σωτηρίας της κοινωνίας και της οικονομίας.
Εις βάρος των πολλών και αδύναμων προς όφελος των λίγων και ισχυρών.
Χωρίς κοινωνικό όραμα και σχέδιο, εμμένει σε παροχή επιδοτήσεων, χωρίς πραγματικό θετικό αντίκτυπο τόσο στην κοινωνία όσο και στην οικονομία.
Αντιθέτως, αγνοεί την ανάγκη για αύξηση της εξειδίκευσης και επανειδίκευση των εργαζομένων, ενόψει της επιτάχυνσης της ψηφιοποίησης και της αυτοματοποίησης σε μια σειρά βιομηχανιών και τομέων.
Δεν εντοπίζει, ούτε ενισχύει – πλην των εξαγγελιών και προσωρινών μέτρων για τους υγειονομικούς – τις θέσεις εργασίας που μελλοντικά θα παρουσιάσουν αυξητική τάση, και αφορούν επαγγέλματα στον τομέα της φροντίδας των ανθρώπων, στην πράσινη οικονομία, στον χώρο του πολιτισμού, στον χώρο της τεχνολογίας (τεχνητή νοημοσύνη) στη μηχανική και στον υπολογιστικό νέφος, στην ανάπτυξη προϊόντων.
Δεν προωθεί μια ισχυρή αναπτυξιακή πολιτική στον χώρο του πρωτογενούς τομέα.
Στο κάδρο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας δεν χωρά η πρόθεση για επανεκτίμηση της αξίας της εργασίας, ούτε η βελτίωση της ποιότητας των θέσεων εργασίας μέσα από ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο μεταξύ των εταίρων (κυβερνήσεις, εργοδότες, εργαζόμενοι), είτε σε εθνικό είτε σε διεθνές επίπεδο.
Αγνοεί ότι η πανδημική κρίση έχει αναδείξει περισσότερο από ποτέ τις ανεπάρκειες και τις ανισότητες του παρελθόντος, ξυπνώντας μνήμες που δεν είχαν καν προλάβει να ατονήσουν στη χώρα μας, ενώ ταυτόχρονα αδυνατεί να αφουγκραστεί την ανάγκη για επανεκτίμηση της σπουδαιότητας της θεμελιώδους αξίας της εργασίας, του εργατικού δυναμικού και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Εν κατακλείδι, μέσα στα ιδιαίτερα στενά υπαρκτά περιθώρια, η αδυναμία της κυβέρνησης να κατανοήσει ότι ανάμεσα στα συντρίμμια υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας, που δεν είναι άλλο από την επένδυση στο πιο πολύτιμο περιουσιακό μας στοιχείο – το ανθρώπινο κεφάλαιο, τον εργαζόμενο – καταρρίπτει κάθε πιθανότητα για ανθεκτικές οικονομίες και αγορές εργασίας σε έναν πιο ισότιμο κόσμο, καταστρέφοντας οριστικά τα όνειρα για καλύτερο παρόν και μέλλον.
