Ο κοροναϊός δεν απειλεί μόνο ζωές, αλλά και την παγκόσμια οικονομία. 

Η απώλεια ρευστότητας είναι το πιο απειλητικό σύμπτωμα για την οικονομία και τις θέσεις εργασίας. Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο για ένα Παγκόσμιο Οικονομικό Κραχ οι Ηγέτες 9 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ιταλίας, Ισπανίας, Γαλλίας, Πορτογαλίας, Βελγίου, Ιρλανδίας, Σλοβενίας, Ελλάδας και Λουξεμβούργου) μεταξύ τους και ο Έλληνας Πρωθυπουργός ζήτησαν πριν λίγες μέρες από τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την έκδοση Ευρωομολόγου ως ένεση Ρευστότητας για την στήριξη της οικονομίας των ευρωπαϊκών χωρών από τους κινδύνους της πανδημίας.

Αχαρτογράφητα νερά θα πει κανείς. Και όμως όχι. 

Από το 2010, όταν όλοι μας ζούσαμε στη δίνη της Παγκόσμιας Οικονομικής Κρίσης, ο πρώην Πρωθυπουργός της χώρας Γιώργος Α. Παπανδρέου πατώντας τότε σε Αχαρτογράφητα νερά πήρε την πρωτοβουλία να ξεκινήσει Πανευρωπαϊκή εκστρατεία για την έκδοση Ευρωομολόγου για να αποκτήσει η Ευρώπη ένα ισχυρό εργαλείο αντιμετώπισης της κρίσης που θα συμβάλει στην οικονομική σταθερότητα. Αλλά, κάποιες «ισχυρές» Ευρωπαϊκές χώρες προέβαλαν τότε σθεναρή αντίσταση και η πρωτοβουλία δεν υλοποιήθηκε.

Στη συνέχεια πάλι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχε τη βούληση να προνοήσει, να αξιολογήσει έγκαιρα τους κινδύνους από τις συνεχείς παγκόσμιες κρίσεις που πλήττουν την Ανθρωπότητα και να χτίσει ένα δίχτυ προστασίας για την Ευρώπη και τους ανθρώπους της.

Στις μέρες της πανδημίας, παρά τους τεράστιους κινδύνους για την οικονομία καθώς και τον κίνδυνο φτωχοποίησης μεγάλου μέρους του ευρωπαϊκού πληθυσμού, η Ευρωπαϊκή Ένωση φάνηκε για μια ακόμη φορά αδύναμη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Ούτε οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί, ούτε τα εκατομμύρια κρούσματα από την πανδημία που σαρώνει την Ευρώπη και τον Πλανήτη, ούτε η τεράστια απειλή για τις ανθρώπινες ζωές και την οικονομία δεν κατάφεραν να ταρακουνήσουν τους Ευρωπαίους Ηγέτες.
Αρχικά, η Ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής κατέληξε σε αποτυχία μετά την άρνηση της Γερμανίας και Ολλανδίας να στηρίξουν την έκδοση Ευρωομολόγου ως μέτρο προστασίας της οικονομίας των ευρωπαϊκών χωρών από την πανδημία.

Άγνωστη η λέξη Αλληλεγγύη, στο λεξιλόγιο των ηγετών της Γερμανίας και της Ολλανδίας, που δεν κατανόησαν ή δεν ήθελαν να κατανοήσουν την τεράστια πρόκληση και την επείγουσα απειλή, που επιβάλει το Εγώ να γίνει Εμείς.

Η ζητούμενη Ρευστότητα, το χέρι βοήθειας για να σωθούν ζωές, οικονομίες, θέσεις εργασίας δεν προσφέρθηκε από την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής και η σκυτάλη πέρασε στους Υπουργούς Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στo Eurogroup, που μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις αποφάσισε την παροχή οικονομικής βοήθειας ύψους 540 δις ευρώ προς τις χώρες – μέλη. Ένα ποσό πολύ μικρότερο των πραγματικών αναγκών, που δεν είναι ικανό να στηρίξει επαρκώς τις οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών και τα Δημόσια συστήματα Υγείας που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την πανδημία. Η έκδοση Ευρωομολόγου παραπέμφθηκε και πάλι στις καλένδες.

Η Ευρώπη των λαών, της συνεργασίας, της Αλληλεγγύης είναι απούσα. Η ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η πίστη στις Ευρωπαϊκές Αξίες κλυδωνίζονται. Η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων δεν έχει μέλλον και αυτό πρέπει να το σκεφτούμε πολύ σοβαρά την επόμενη μέρα για το διάλογο που πρέπει να ξεκινήσει και τους Αγώνες που χρειάζεται να κάνουμε μετά. Όλοι μαζί.