Το σχολείο ανά τους χρόνους και τις εποχές έχει αλλάξει
κατά πολύ, και ειδικά στις σχέσεις μεταξύ των μαθητών και
των καθηγητών.
Οι σχέσεις τους στο παρελθόν ήταν απρόσωπες και έως
ένα μεγάλο σημείο ο καθηγητής ήταν η αυθεντία του
σχολείου, ήταν ένας καθηγητής ο οποίος δεν δεχόταν
διορθώσεις ούτε αντιρρήσεις και όταν έβλεπε ότι οι
μαθητές ξέφευγαν από τους καθορισμένους για αυτούς
ρόλους, ο μόνος τρόπος σωφρονισμού για ένα μεγάλο
μέρος των καθηγητών ήταν η σωματική αλλά και
ψυχολογική βία και για τον λόγο αυτό οι μαθητές
φοβόντουσαν σε μεγάλο βαθμό τον καθηγητή τους
Εννοείται πως σήμερα αυτά έχουν αλλάξει αλλά έως ένα
σημείο έχουμε φτάσει προς την άλλη πλευρά. Σήμερα
βεβαίως μαθητές και καθηγητές έχουν πολύ καλύτερες
σχέσεις, ο μαθητής πλέον εμπιστεύεται τον καθηγητή του,
του λέει τι τον απασχολεί – και οι δύο πλευρές
αλληλοβοηθούνται ως προς τα θέματα του ίδιου του
μαθήματος αλλά και ως προς τις προσωπικές σχέσεις
μεταξύ μαθητών και καθηγητών. Βέβαια δεν υπάρχει μόνο
η θετική πλευρά, εφόσον μέσω της φροντιστηριοποίησης
του εκπαιδευτικού συστήματος ειδικά στο λύκειο χάνεται
πλέον ο σεβασμός του μαθητή προς τον καθηγητή του,
εφόσον πιστεύει ότι ο δεύτερος δεν μπορεί να του
προσφέρει τα εφόδια τα οποία χρειάζεται ώστε να πετύχει
στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Στο μέλλον εννοείται πως δεν γνωρίζουμε το πως θα είναι
οι σχέσεις μεταξύ των δύο κοινωνικών ομάδων αλλά αυτό
που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να αναφέρουμε τον
ιδεατό τύπο των σχέσεων των δύο πλευρών.
Ποιο συγκεκριμένα η αλλαγή του εκπαιδευτικού
συστήματος με τρόπο ο οποίος δεν θα συνεχίζει σε αυτό
το βαθμό τη φροντιστηριοποίηση του δημοσίου σχολείου,
μαζί με τον έλεγχο αλλά και την περαιτέρω συνεχή
εκπαίδευση των καθηγητών (διότι και οι καθηγητές
χρειάζεται να εκπαιδεύονται ξανά και ξανά όπως κάνουν οι
υπόλοιπες ομάδες της κοινωνίας).
Έτσι θα καταφέρουν και οι μαθητές να δώσουν
περισσότερο έμφαση ως προς την δημόσια εκπαίδευση,
χωρίς το άγχος που υπάρχει σήμερα λόγο της μεγάλης
ύλης όπου πρέπει να μάθουν αλλά και μέσω της
εκπαίδευσης οι ίδιοι οι καθηγητές θα γνωρίζουν πιο
εύκολα τις αλλαγές ως προς την τεχνολογία αλλά και την
ίδια την εκπαίδευση εντάσσοντας αυτές στην εκπαιδευτική
διαδικασία.
Τέλος η αξιολόγηση των καθηγητών θα δώσει από την μια
την σιγουριά στους μαθητές πως οι καθηγητές τους
μπορούν να κάνουν ένα καλό και σωστό μάθημα αλλά και
το ίδιο το σχολείο θα μπορέσει να δει ποιοί τελικά
καθηγητές κάνουν το μάθημα που πρέπει και ακολουθούν
τους κανόνες που πρέπει.
Οι σχέσεις λοιπόν μεταξύ μαθητών και καθηγητών έχουν
βελτιωθεί κατά πολύ σε αντίθεση με το παρελθόν αλλά
αυτό δεν σημαίνει πως είναι τόσο καλές όσο απαιτεί η
σύγχρονη παιδαγωγική, ενώ μέσω μερικών αλλαγών στο
εκπαιδευτικό σύστημα θα μπορέσουν οι σχέσεις μεταξύ
των δύο ομάδων να βελτιωθούν, ενώ την ίδια ώρα θα
εξελιχθεί θετικά και το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα.
